Fietsen naar Wenen, de voorbereiding (2)

Onderdeel van de voorbereiding is het in topconditie krijgen van mijn fiets. In tegenstelling tot mijzelf mag ik er niet vanuit gaan dat de conditie van mijn fiets in de loop van de tocht steeds beter wordt.

Tot mijn schande moet ik bekennen dat er sinds de winter nog niets aan de fiets gedaan was, en dat was ook best wel te zien. Op het programma stonden het vervangen van ketting, cassette, middelste blad, remblokjes en algemene poetsactiviteiten. Het demonteren van het achterwiel is door de uitvalnaaf een peulenschil. En dat zou het demonteren van de cassette (de set van 9 tandwieltjes aan het achterwiel) ook moeten zijn, vooropgesteld dat het juiste gereedschap aanwezig is. Het juiste gereedschap: een cassette-afnemer, een kettingzweep en (bijvoorbeeld) een bahco. Het was allemaal aanwezig, en toch wilde de cassette niet meewerken. Ik leunde met mijn volle gewicht op de bahco, maar de cassette liet niet los. En nog meer kracht zetten durfde ik niet, bang iets (het wiel, of mezelf) te beschadigen.
Even gebeld met Bike4Travel of ze tijd hadden om er even naar te kijken. Van Adriaan mocht ik langskomen. Het eerste wat hij zei toen hij mijn wiel zag was: ” volgens mij kom je ook een nieuwe band kopen”. En dat had ik inderdaad zelf ook al bedacht. Op een band zonder profiel probleemloos 1500 km fietsen, het kan een uitdaging zijn.
Adriaan zette het wiel in de bankschroef, maar ook hij moest (tot mijn genoegen/geruststelling) behoorlijk wat kracht zetten vóór de cassette met een luide knal zijn verzet opgaf.

Thuisgekomen het wiel verder schoongemaakt (Adriaan had al een beginnetje gemaakt!) en de nieuwe cassette geplaatst. Het werd tijd om de rechtercrank te verwijderen, want ik wilde ook in elk geval het middelste tandwiel vervangen, en dat tandwiel kun je alleen bereiken door de crank eraf te halen. Eerst de inbusbout eraf die de crank aan de trapas vastzet. Dan de crankafnemer pakken. Crankafnemer? Shit, vergeten aan te schaffen. En de winkels waren inmiddels dicht. Online besteld, en dan woensdag, op mijn vrije dag, maar verder.

Afgelopen dinsdag kwam de crankafnemer binnen, en ik kon het niet laten om snel even te kijken of dat afnemen een beetje vlot ging. Nou, daar moest je best veel kracht voor zetten, maar ik had genoeg gewicht aan boord om de afnemer rond te laten draaien. En toen stond ik weer met een losse crankafnemer in de hand en bleek ik de schroefdraad van de crank gemold te hebben. 🙁
Bij nadere beschouwing bleek er in de crankafnemer een extra ‘dopje’ te zitten die voor een bepaald type crank is bedoeld, maar ik had dat dopje eruit moeten halen. Als we in Amerika hadden gewoond zou ik de fabrikant van de crankafnemer hebben aangeklaagd voor een gebrek aan documentatie, maar we leven niet in Amerika, en als ik mijn ogen wat beter de kost had gegeven had ik kunnen bedenken dat dat dopje in die afnemer nooit zou kunnen passen. Eigen schuld, dikke bult.

De lokale fietsenmaker wist er gelukkig wel raad mee, met een z.g. poelietrekker wist hij de crank los te krijgen. A raison van € 20,- dat dan weer wel. Het leek me wat veel, maar ik zag het maar als een gepaste straf.
Ik vroeg hem of het niet beter was om een nieuw crankstel te monteren, maar hij zei dat het in principe nog goed te gebruiken was, alleen een beetje lastig te demonteren. Daarop besloot ik om behalve het middelste ook meteen maar het grootste blad te vervangen. Ik was nu toch bezig.

Bij het monteren van de kettingwielen aan de crank werd ik me er weer eens bewust van dat het een goed idee is om bij gebrek aan ervaring uitgebreid foto’s te maken van te demonteren zaken. Want hoe zat het nou toch ook alweer precies? Met name bij het middelste blad twijfelde ik of hij er nou zus aan moest, of juist zo. Waarbij het verschil tussen zus en zo een rotatie van 180 graden was. Ik moest toch nog bij de fietsenmaker zijn, en liet meteen even de opnieuw gemonteerde kettingwielen aan de crank zien. Of het zo goed was? Eerst zei hij ja, prima. Maar toen bedacht hij zich, want elk wiel bleek een nokje te bezitten, en die moesten allemaal dezelfde kant uitwijzen. Kijk, dat was me niet opgevallen. En dat zou, kennelijk, problemen hebben gegeven bij het schakelen.

Verder ging alles goed. Nou, op een kleinigheidje na. Soms rust er ergens geen zegen op, en ik kreeg het gevoel dat deze ronde fietsonderhoud zo’n van zegen gespeende exercitie was. Wat bleek namelijk. Toen ik de derailleur weer van zijn twee kleine ronde wieltjes wilde voorzien miste ik ineens een van de twee asjes/boutjes die door zo’n derailleurwieltje gestoken moet worden. Hoe kon dat nou? Ik was juist zo ordelijk geweest door alles wat van de fiets afkwam netjes in een vakje van mijn gereedschapskist te bewaren. Het ene boutje dat er nog wel was, was daar de getuige van. Maar de afwezigheid van het tweede boutje leek mijn ordelijkheid te logenstraffen. Drie keer de tuin doorzocht, de brandgang naast het huis, de achtertuin, de gereedschapskist helemaal leeggehaald en weer ingeruimd (x2), en toen gaf ik het op.
Drie fietsenmakers later kreeg ik de indruk dat mijn luchtige “dan kopen we maar een nieuwe” nog niet zo makkelijk uit te voeren was. Maar een noodkreet richting de onvolprezen Bike4Travel leverde toch een nieuw (gratis!) boutje op, dat weliswaar niet exact hetzelfde was als het verloren gegane exemplaar, maar dat toch bleek te passen.

Ik moest wel even diep zuchten voor ik de crank weer durfde te plaatsen. Immers, als ik iets vergeten was, of fout gedaan had, had ik de fietsenmaker weer nodig om de crank los te halen. Uiteindelijk was een nieuw crankstel wel prettiger geweest. Maar niet goedkoper uiteraard. Bij de volgende grote beurt gaat het er toch van komen.

Nog meer details zal ik onvermeld laten, maar de slotsom niet: alles doet het weer. Ik heb er gisterochtend een proefrit van ruim dertig kilometer op gemaakt, en het schakelen ging meestal zoals gewenst. Misschien moet er nog een beetje fine-tuning plaatsvinden.

Denk niet dat ik na deze narigheid nu nooit meer zelf aan mijn fiets ga sleutelen. Dat zou zonde zijn van de opgedane ervaring. En als je langere tijd op je fiets van huis bent is een beetje zelfredzaamheid ook wel handig. Dus de volgende keer dat de ketting vervangen moet worden doe ik het gewoon weer zelf.