Voor de eerste keer met vorst gelopen. Weliswaar slechts twee graden, maar toch weer een mijlpaal. De eerste paar kilometer voelden koud, daarna werd het beter. De tweede helft voelde alsof het voldoende opgewarmd was met uitzondering van de tenen rechts. Mijn rechtervoet heeft altijd al een wat slechtere doorbloeding gehad, en dat geeft meestal geen problemen, maar nu is het wel wat lastig. Niet zozeer tijdens het lopen, maar vooral bij het weer opwarmen. Deed me denken aan "vroegah" als ik als kind met onderbindschaatsjes op het ijs was geweest en met zeer koude voeten en handen weer thuis kwam. Tintelen en pijn bij het weer warm worden.
Ik moet toch eens kijken of ik onderweg iets aan de doorbloeding kan doen. Misschien helpt het als je na een paar kilometer je voeten even goed wrijft. Zal ik de volgende keer eens proberen.

Ik kon van tevoren wel bedenken dat ik met dit weer meer aandacht zou krijgen onderweg dan normaal. Zo vaak zie je geen vent met hardloopkleding en handschoenen aan, muts op de kop, maar wel blote voeten. Ik had op de voor de hand liggende vraag: "Is het niet koud?" het antwoord "Ja, waarom denk je dat ik handschoenen draag" bedacht. Maar ja, zoals dat gaat wanneer je snedige antwoorden klaar hebt: niemand die je de gelegenheid geeft er iets mee te doen.

Ik dacht even dat mijn moment gekomen was toen een vrouw naast me kwam fietsen en vroeg waarom ik op blote voeten liep. Na een korte uitleg fietste ze weer verder met een "Kijk maar uit voor glas!".