Na de halve van Leiden in mei, en die van Haarlem in september alweer mijn derde wedstrijd van dit jaar,dat op zich is volgens mij al een PR. Een andere nieuwigheid is dat ik tegenwoordig al een paar dagen van tevoren wat nerveuzig begin te worden. Ik ga het toch zeker niet te serieus nemen allemaal. 🙂
De planning was om met de trein van 10.01 rond kwart voor twaalf in Nijmegen aan te komen. Suzemarie, die mee was, zou dan een OV-fiets halen, (zodat ze me op diverse punten kun toejuichen 😉 ), en dan zouden we naar de vriend van George gaan waar we als blootvoeterclubje van zo’n 4-5 man bijeen zouden komen.
Het liep iets anders. In Breda zou de overstaptijd 20 minuten zijn, maar dat werd meer dan het dubbele doordat er een defecte trein ergens stond. Daardoor waren we uiteindelijk een half uur later in Nijmegen, zodat we niet lekker ruim in de tijd zaten, maar eerder wat krap. OV-fietsen waren er niet meer (die mededeling hadden ze gelukkig al op de deur gehangen) en zodoende vertrokken we wandelend naar ons ontmoetingspunt. Daar aangekomen bleken de anderen net vertrokken, want de verslaggever van de Gelderlander, die we eigenlijk achteraf zouden zien, had uiteindelijk de voorkeur gegeven aan een ontmoeting vooraf, en nog een korte ontmoeting naderhand. Als ik me zou haasten zou ik ze nog wel kunnen inhalen, ze waren naar de Vereeniging.
Ik had helemaal geen zin om me te haasten, ik wilde me op mijn gemakje omkleden, en dan naar het startvak gaan.
Het bekende dilemma: shirt of singlet. Ik vond het tijdens onze wandeling vanaf het station kouder dan ik gedacht had, kouder in elk geval dan zaterdag. Dat werd wellicht vooral veroorzaakt door de regen die ’s morgens overvloedig viel, maar ik had er onvoldoende vertrouwen in dat het echt lekker ging worden, dus ik koos voor het shirt. Net als vorig jaar, en, achteraf gezien, net zo onterecht. Wanneer leer ik het nou eens.
Ruim voor half twee was ik in het startvak, met als extra ‘kledingstuk’ nog een vuilniszak met gaten erin geknipt. Volgens de planning van de organisatie zouden we om half twee beginnen met starten in Bypass1, en we zouden dan uiterlijk 13:40 weg zijn. Ik heb uiteindelijk op 13:44 op de stopwatch gedrukt, dus hoewel ik vond dat het wachten lang duurde viel het uiteindelijk toch wel mee. Tijdens het wachten natuurlijk al weer ruimschoots aandacht voor mijn blote voeten, maar vooral toch in positieve zin: belangstelling naar de achtergrond, en waardering voor de prestatie (die natuurlijk nog wel geleverd moest worden).
De zandloperstart werkte weer prima: tot het startmoment langzaam wandelen, maar zodra we over de mat zijn kan er goed gelopen worden. De eerste kilometer ging wel wat langzamer dan de nummers 2, 3 en 4, maar dat zal ook veroorzaakt worden door het nog ‘op gang komen’.
De eerste 5 kilometer (dit jaar in 28:03, vorig jaar 28:48) heerlijk gelopen, maar wel al een beetje aan zitten hikken tegen de twee die daarna zouden komen. Zo aangenaam liep de Derdebaan vorig jaar niet. Aan de andere kant wist ik wel dat ik sinds vorig jaar al weer veel beter in staat ben ook ruwere wegen te belopen. Ik wist echter niet meer zo goed ‘hoe erg’ het ook alweer was. De tweede 5 km tijd (dit jaar 27:49, vorig jaar 29:26) geeft wel aan dat het me veel minder verlies heeft opgeleverd. De laatste 5 km gaan, door het overwegend dalend karakter, natuurlijk altijd wel sneller, maar de 27:20 van dit jaar waren ook sneller dan die van vorig jaar (27:45).
Uiteindelijk resulteerde dit alles in een eindtijd van 1:23:12 (vorig jaar 1:25:59), een verbetering van mijn oude PR (geschoeid) uit 2005 met 1:49. Het moge duidelijk zijn dat ik hier zeer, zeer tevreden over ben.
Voor de geschiedschrijving nog even mijn km-tijden, en daaronder het hoogteprofiel van de loop.
5:41
5:33
5:33
5:35
5:42
5:41
5:40
5:35
5:32
5:21
5:44
5:37
5:23
5:21
5:15
Geef een reactie