1000!

Een poosje mijn blog verwaarloosd. Excuses aan de trouwe bezoekers.
De afgelopen weken was het niet altijd gemakkelijk om aan de loopkilometers te komen. Dat wordt deels veroorzaakt door de verminderde hoeveelheid daglicht (ik loop bij voorkeur niet in het donker) en deels door drukke bezigheden op het werk en thuis. Toch lukt het meestal nog wel om ongeveer 2 keer in de week te lopen. De laatste weken 12 km op een doordeweekse dag, en een kilometer of 15 op zondag. Vorige week is het eindelijk gelukt om tien mijl (16,1 km) te lopen, en gisteren was een historisch moment: ik overschreed de 1000km grens. Sinds september vorig jaar dus meer dan 1000 km op blote voeten gelopen. Ik vind het zelf best wel indrukwekkend. 🙂

En ik moet zeggen, het gaat best wel goed. Neem nou gisteren. Om kwart voor acht opgestaan, en vastgesteld dat het net niet vroor. Dat leek me wat te gortig, en aangezien de verwachtingen waren dat de temperatuur nog wel tot een graad of 6-7 zou stijgen rustig afgewacht. Om een uur leek het me een mooi moment om op pad te gaan. Het was fris, maar zonnig en met name op de stukken van de route waar de zon al een poos geschenen had voelde de weg lekker aan. In eerste instantie had ik meer last van koude handen dan van koude voeten.

Toen ik vertrok had ik nog geen idee hoeveel ik zou gaan lopen. Een kilometer of tien zou wel moeten kunnen, maar ik sloot niet uit dat het ook wel meer kon worden. Het liep lekker, en toen ik de keuze moest maken tussen 10 km of meer besloot ik de langere route te nemen. Uiteindelijk heb ik 15 km gelopen, en het is dat ik de laatste kilometer wat last van mijn rechterknie kreeg, maar anders was het een perfecte training geweest. Die knie werd hoofdzakelijk veroorzaakt doordat ik te snel ging. Ik ging al gauw een halve kilometer per uur sneller dan anders en dat moet ik beter opbouwen.
Mijn voeten daarentegen hielden zich perfect, en ook het plekje waar ik een paar weken geleden had zitten peuteren is weer keurig helemaal dichtgegroeid en veroorzaakt geen pijn meer.