Vanmiddag is de monteur van de KPN geweest. Gisteravond deed de vaste telefoon het ineens niet meer, en aangezien het een beetje klonk alsof een verbinding niet goed beeindigd was vertrouwde ik het niet helemaal. Ik had niet veel zin om een rekening te krijgen van gesprekken die volgens KPN dagen geduurd zouden hebben.
Ik bellen met het gratis (!) servicenummer. De dame die ik na het doorlopen van het telefoonmenu vrij snel aan de telefoon kreeg kon inderdaad vaststellen dat er een storing op de lijn zat. Ze verzocht me daarna om de apparatuur los te koppelen, want dan wilde ze nog een keer meten. Dat gaf geen verschil. Er moest maar een monteur gaan kijken.
Vanmorgen belde hij al, en in overleg besloten dat hij eerst nog even ging eten (hij zou tussen 12 en 2 komen) en daarna zou hij er rond 13.00 uur zijn.
De monteur was keurig op tijd. Meten, kijken. Het was nog niet meteen duidelijk of de storing binnen of buiten zat. Hij ging ook nog eens even kijken vlak bij het politiebureau, daar werden alle aansluitingen van onze wijk geregeld. Dat bleek ook niet veel op te leveren. Hij kon uiteindelijk vaststellen dat hij met de aansluiting in ons huis een meter of 9 ver kon ‘kijken’ op de lijn, dus daar ergens zou de kink moeten zitten. Er zal dus in de tuin gegraven moeten worden! Dat wou hij morgen maar komen doen, hij kon het fysiek niet aan om het vandaag nog uit te voeren. (Dat klinkt misschien lulliger dan ik het bedoel.)
Hij was wel zo vriendelijk om mijn wat krakkemikkige ADSL aansluiting (die ik een paar jaar geleden al gemaakt had, en die tot op heden behoorlijk functioneerde) te verbeteren. Je loopt nu wat minder risicio dat de ADSL eruit ligt als je in de kelder tegen de kabel aan loopt.

Tja, en toen was het half drie en vond ik het eigenlijk niet meer zo de moeite om nog naar mijn werk te gaan. Al was het alleen maar omdat ik ook nog wilde gaan lopen, en als ik dan nog eerst naar mijn werk zou gaan kwam het daar mogelijk niet meer van.
Het was weer lekker korte broeken weer, en welgemoed ging ik op pad. Ik besloot om dezelfde 12 km te gaan lopen die ik de afgelopen 2 weken al drie keer had gedaan. Het gekke is dat ik bij het vertrekken soms denk "allemachtig, moet ik nou echt zo nodig 12 km gaan lopen", maar als ik dan eenmaal onderweg ben en de spieren beginnen wat warm te lopen is dat gevoel al gauw weg.
Ik had al snel in de gaten dat ik voor mijn doen behoorlijk doorliep, en ik besloot maar eens te kijken waar het schip zou stranden. Het 5 km punt passeerde ik ruim 4,5 minuut sneller dan de snelste keer tot nu toe.
Na een km of 6, bij het passeren van het spoorviaduct in de Stadspolderring werd ik ineens belaagd door een grote hond. Hij blafte niet en ook beet hij niet, maar het voelde wel bedreigend. Hij zag er niet gezellig uit. Tot overmaat van ramp bleek hij ook nog een broertje bij zich te hebben (om eerlijk te zijn heb ik door de consternatie helemaal niet op het geslacht van de honden gelet). Hun baasje, die er ook bij was deed wel pogingen om ze terug te roepen, en dan luisterden ze wel even, maar ze kwamen toch steeds weer terug. In elk geval durfde ik het niet aan om gewoon door te lopen, dus wandelend ging ik verder. Dat was een lelijke inbreuk op de heerlijke cadans waarrmee ik aan het lopen was, maar gelukkig wist ik het later wel weer aardig op te pikken.

Langs de Noordendijk kwam er een paar jongens naast me fietsen. Waarom ik dat toch deed, op blote voeten hardlopen. Of het geen pijn deed, en of ik de marathon aan het lopen was. Het was best gezellig al zal het mijn tempo misschien iets gedrukt hebben.
Uiteindelijk heb ik de 12 km in 1 uur, 12 minuten en 33 sec gelopen, en dat was een minuut of 7 sneller dan de snelste keer tot nu toe. Daar was ik zeer opgetogen over, want het betekent dat ik nu op blote voeten ongeveer net zo snel kan als ik indertijd op mijn schoenen ongeveer kon als ik een beetje doorging.

Inmiddels (het is nu kwart over negen ’s avonds) zit ik op mijn werk een vrij grote database te kopieren, want door dat gedoe met die telefoon kwam ik een beetje in tijdnood. En morgenochtend moet ik ook nog naar de fysio om nog even aan mijn schouder te laten knutselen, dus vroeg beginnen zit er ook al niet in. Nog ruim een half uur schat ik, en dan mag ik weer naar huis.