Of zal ik het maar beschaafd houden. Afgelopen vrijdag begon ik snotterig te worden, en uiteindelijk kwam ik rillerig thuis. We zouden ’s avonds naar Ik ben weg in Kunstmin, en met paar paracetamollen achter de kiezen ging dat nog aardig. Jammer genoeg was het wel een stuk waarbij je geregeld stil moest zijn, dus veel herrie mocht ik niet maken. Ik heb mijn best gedaan, maar ik was blij dat ik mijn eigen buurman niet was.

De dag er op was ik echt beroered, en ben ik mijn bed vrijwel niet uit geweest, en ook zondagochtend was het nog niet veel. Zodoende kon ik niet mee met de rest van het gezin om de verjaardag van mijn schoonmoeder te vieren, maar in de loop van de middag begon het herstel in te zetten. Gisteravond begon ik er wel weer vertrouwen in te krijgen dat ik vandaag weer aan de slag kon.

Een extra complicatie dit weekend was dat er vrijdag een upgrade van onze financiele software was gestart die problemen veroorzaakte. Die problemen heb ik uiteindelijk zelf niet kunnen oplossen. We hebben vanmorgen de leverancier de kans gegeven nog wat onderzoek te doen, en daarna zijn we teruggegaan naar de backup. Jammer dat het nodig was, gelukkig dat het kon. Aanstaande woensdag krijgen we aanvullende programmatuur om de volgende poging een grotere kans van slagen te geven.

Een en ander betekent wel dat ik sinds afgelopen dinsdag niet meer heb gelopen. Spijtig, maar niks aan te doen. Morgen gaan we met frisse moed weer aan een nieuwe trainingsweek beginnen. Omdat ik toch ook een beetje koortsig ben geweest zal ik rustig aan beginnen, een duurloopje van 8, maximaal 10 km. Afhankelijk van het verloop daarvan plan ik de rest van de week in.