Drie maanden geen berichten hier. Het zegt in elk geval ook iets over mijn hardloopactiviteiten in die periode, die waren er niet veel. Zo nu en dan kleine oprispingen, maar verder had ik er niet veel zin in. Enkele weken geleden plaatste George een topic op Chat’n’Run over ChiRunning, en het was niet eens zozeer de inhoud van dit stukje, maar er werd ‘iets’ geraakt. Ik had al eerder van George gehoord, en wist dat hij met ‘barefootrunning’ bezig was, of was geweest, zo precies wist ik het niet meer. Wat eerder niet gebeurde, deze keer had ik het idee dat het ook iets met mij te maken had, dat blootvoets hardlopen. In de privésfeer ben ik al veel langer een echte blootvoeter. Zodra ik thuiskom van mijn werk doe ik mijn schoenen uit en loop verder op blote voeten in en om het huis. Een ultieme ervaring vond ik vorig jaar het voor de eerste keer van mijn leven met blote voeten in versgevallen sneeuw staan.

Blootsvoets hardlopen is echter nog wel weer een ander hoofdstuk. Er zijn echte en onechte bezwaren, en het vraagt wel een periode van adapatie. Tot de categorie echte bezwaren reken ik bijvoorbeeld het ontbreken van een prettige loopomgeving in de directe nabijheid. Alleen stoepen en straten met risico’s als glas en hondenstront. Stoepen en straten zijn ook betrekkelijk grof voor voeten die het niet gewend zijn. Je kunt beter op bijvoorbeeld gras beginnen, maar waar vind je in een stad grasland van enige lengte.

Tot de categorie onechte bezwaren reken ik gedachten als ‘wat zullen ze er wel van denken’, ‘ik zie er idioot uit’ en vul zelf maar aan. Dat is een leerpad dat ik heb te gaan als ik iets met dat blootsvoets hardlopen wil doen. Ik weet via internet dat er meer zijn die het doen, maar ‘in real life’ heb ik ze nog nooit gezien.

Om voorzichtig aan de onechte bezwaren te werken heb ik deze week een twee keer ’s morgens om 6 uur een klein stukje gelopen. Veel meer dan een klein stukje zit er ook niet in, dat kunnen mijn voeten domweg niet aan. Vanmorgen had ik meer tijd omdat ik een dagje vrij heb genomen. Ik ben gewoon vroeg opgestaan, en om 6 uur op de fiets gestapt, naar de Merwelanden gegaan, het Dordtse stukje van de Hollandse Biesbosch. Om half zeven was ik bij het bezoekerscentrum, het was nog net donker, en liep vanaf de fietsenstalling de route van de ‘grote wandeling’, op blote voeten natuurlijk, en mijn Puma’s in de hand. Soms kleine stukjes hardlopend, maar meestentijds gewoon wandelend. Langzaam werd het licht, echt een prachtige ervaring. Door mijn blote voeten maakte ik bijna geen geluid met het lopen, en voelde me echt even één met de omgeving, met de natuur. Heerlijk was ook het zo nu en dan stukjes hardlopen op stroken gras langs het pad. Het gras was natuurlijk nat door de dauw, maar voelde ook heel zacht.
Halverwege de wandeling heb ik mijn Puma’s aangetrokken, ik voelde wel dat het voor mijn voeten genoeg was. Uiteindelijk was ik om 8 uur weer thuis. Echt een geweldig begin van de dag.

Ga ik nu een z.g. barefootrunner worden? Ik weet het niet, ik zie wel wat er gebeurd. Ik ga voorlopig door met ’s morgens een klein stukje over de stoep te lopen hier in de buurt, en ik merk wel wat mijn voeten er van vinden.