Mijn vorige log had als titel: niet te stuiten. Dat was dom, die titel, dat was gedoemd zich te gaan tegenspreken. Nadat ik die week zogezegd niet te stuiten was ben ik alsnog aan een verlate winterdip begonnen die zowat een maand heeft geduurd. Jammer, maar in vergelijking met voorgaande jaren viel het natuurlijk reuze mee.
Op 26, 27 en 29 maart heb ik vervolgens weer eens wat rondjes gelopen, het weer nodigde daar ook wel erg toe uit, en net toen ik dacht: dat gaat toch weer heerlijk, toen werd ik ziek. Sinds zaterdag in de lappenmand. Gelukkig gaat het nu weer de goede kant op, en als het een beetje wil ga ik morgen weer even lopen. Voorzichtig beginnen maar. 
Ik dacht al: waar is ie gebleven 😉