In de loop van de ochtend zag ik de temperatuur langzaam stijgen van even boven nul naar een graad of negen. Toen ook nog de zon ging schijnen kon ik geen enkele smoes meer bedenken om niet te gaan lopen. Ik dacht bij mezelf: als ik met dit weer niet ga lopen, dan kom ik de hele winter niet meer uit mijn luie stoel.

Nadat ik een aantal weken geleden moest besluiten om de inschrijving voor marathon van Amsterdam om te zetten in een voor de halve marathon heb ik afgelopen zaterdag de knoop doorgehakt en besloten om zelfs die halve niet te doen. De week ervoor had ik bij een loopafstand van 15 km nog last gekregen van mijn rechterkuit en dat, gevoegd bij een algeheel kwakkelgevoel maakte dat het me beter leek om maar helemaal niet te gaan.

Hoe wijs misschien ook (of niet, dat zullen we nooit weten), mentaal knap je er niet echt van op.  Daarom moest er toch zo snel mogelijk weer gelopen worden. Dus hup, de deur uit!

Korte broek (short), shirt met korte mouwen en hardloopjack, dat moest het maar zijn. Het was (weer) heerlijk (weer). De eerste twee km wat fris aan de voeten, en daarna begonnen de warme golfstromen ook mijn tenen te bereiken. En het allermooiste was: geen last welke kuit dan ook!