Gisteravond alles klaar gelegd om vanmorgen lopend naar mijn werk te gaan. Eerst nog even voetbal kijken. Pfffff. Ik geloof niet dat die laatste vijf minuten goed waren voor hartpatiënten. Je zou er bijna een van worden. Ik vind het eigenlijk bizar dat ik er zo in meeleef. Wat kan het me eigenlijk schelen? Wat maakt het uit? Tja.

Toen vanmorgen de wekker ging kon ik maar moeizaam wakker worden. Ik moest eerlijk gezegd niet aan hardlopen denken. Ik had al bedacht dat ik dan toch maar moest gaan fietsen. Maar nadat ik mijn boterhammetjes had gesmeerd begon ik wat bij te draaien, en ik wist ook dat ik er erg van zou balen als ik uiteindelijk niet zou gaan lopen.

Dus huppekee, schoenen aan, o nee, dat doen we niet, maar wel rugzak om en lopen maar.
Over het lopen valt verder niet veel te vertellen. De verwachte extra hoeveelheid gesneuvelde bierflesjes waren er nauwelijks, en het lopen zelf verliep lekker. En nu natuurlijk erg tevreden dat ik toch ben gaan lopen.