Joost, van het Bomenteam, was er vrijdag (11-5) om tien uur, en na wat voorbereidende activiteiten en een kop koffie begon hij tegen elven aan de klus. Het was mooi om te zien hoe Joost als een bergbeklimmer onze boom besteeg en aan het werk ging.
Door het raam op de eerste etage had je een prima zicht op de activiteiten.
De boom spreidde zijn takken uit over vier of vijf tuinen, maar toch was het de bedoeling dat het meeste in onze tuin zouden vallen. Wel hadden we de afspraak met de naaste buren dat er ook op hun plaatsje gewerkt mocht worden.
Kleinere takken werden losgezaagd en direct naar het plaatsje gegooid, aan de grotere takken werden eerst een strop vastgemaakt. Dan werd de tak zover doorgezaagd dat hij wel zou omgaan maar nog zou blijven hangen. Dan werden er nog wat zijtakken verwijderd en uiteindelijk werd de grote tak aan de strop naar beneden gelaten waar buurtkennis Dick en ik voor de opvang en afvoer naar de straat zorgden.

Na een paar uur waren de meeste takken wel verwijderd en stond er bijna alleen nog nog een lange kale stam.

Deze werd vervolgens stukje bij beetje korter gemaakt totdat Joost uiteindelijk weer op de grond stond voor het laatste stuk.
Op dat moment kwam de stam tot aan de bovenrand van het schuurtje. Door een halve meter lager er een schijf van een paar decimeter tussenuit te zagen kon ook de hindernis van de schuurrand genomen worden.
Nadat de stam tot vlak boven de grond was afgezaagd werd het tijd voor de freesmachine. Die paste net door onze poort, maar kon vervolgens de draai naar ons plaatsje niet maken, zodat er niet veel anders over bleef dan de openslaande deuren voor en achter open te zetten, wat meubilair opzij te schuiven en het helse apparaat door ons huis een route naar achter te bieden. Op zo’n moment is het wel prettig dat de parketvloer nodig aan een schuur- en lakbeurt toe is. Stel je voor dat je dat net gedaan zou hebben…
Na het frezen, rond een uur of drie, was Joost klaar.
Dat kon ik niet zeggen:
Bellen met HVC leerde dat ophalen van de takkenzooi wel mogelijk was, maar niet voor 4 juni. H’m, zo lang wilde ik het toch niet op straat laten liggen. Maar, zo zei de HVC-dame, u kunt wel gratis een aanhangwagentje lenen zodat u het zelf kunt wegbrengen. Zelf heb ik geen auto met een trekhaak, maar broer Paul was gelukkig genegen om op zaterdag als trekker van het aanhangwagentje te fungeren. Vrijdagavond tot het donker werd, en zaterdagochtend ben ik bezig geweest met het op vervoerbaar formaat knippen en zagen van de takken. Dat kwam goed uit, want het bleek dat het karretje slechts gedurende twee uur gebruikt kon worden. In die twee uur hebben we kans gezien twee keer een rit te maken naar de milieustraat, en toen was vrijwel alles weg.
Alleen het stamhout en de dikkere takken zijn nu nog over. Die gaan deels naar Dick als dank voor de hulp, en de rest moet nog in kachelhoutformaat gehakt en opgeslagen worden. Tegen de tijd dat het hout droog genoeg is hopen we zelf een houtkachel te hebben. 🙂