Vijf jaar geleden maakt ik mijn eerst solofietstocht, naar Parijs. De etappe van vandaag maakt gebruik van exact dezelfde route, pas morgen, na Dinant gaat het een andere kant op. Gelukkig waren er hier en daar wegopbrekingen dus helemaal precies hetzelfde was het toch niet. Er waren stukken die ik me goed herinnerde, maar evenzogoed situaties dat ik me stomverbaasd afvroeg of ik daar echt eerder geweest was.
Wat ik me goed kon herinneren was de langdurige afdaling naar Namen. Ik wist alleen niet meer wanneer hij begon. Ik kon me het gevoel van euforie nog goed herinneren. Je hebt de hele dag regelmatig vals plat omhoog gereden en je hebt er eigenlijk wel een beetje genoeg van, en dan ga je zomaar, gratis en voor niks, tijdenlang alleen maar naar beneden.
Na Namen kom je langs de Maas (Meuze) te fietsen. Breed en prachtige rotspartijen.
Dat is voor een eenvoudige, uit de klei getrokken Hollandse jongen weer even mooi om te zien.
De eindbestemming vandaag was de camping bij Profondeville. Die bleek onhandig hoog te liggen. De weg er naartoe was dermate steil dat ik moet bekennen het laatste stukje gelopen te hebben. Dat belooft nog wat.
Na een hoofdzakelijk grijze dag met zo nu en dan een licht buitje was het inmiddels zonnig geworden. Dat kwam prima uit want mijn tent was nog kledder.
Hoeveel kilo aan bepakking heb je op je fiets?
Op mijn achterrek 20 kg. Daar komt dan nog water bij (2 รก 3 liter) en het stuurtasje, iets meer dan een kilo denk ik.