Ik ben mijn weblog wel erg ontrouw geweest, maar ik liep waarschijnlijk te veel te balen om het ook nog op te kunnen brengen iets op te schrijven. Na mijn vorige melding dat ik last van mijn rechtervoet had gekregen veranderde er een week of drie nauwelijks iets. De eerste stappen ’s morgens vroeg, of na langere tijd zitten waren heel vervelend, maar verder kon ik wel gewoon wandelen. Een wandelweekend met Adri kon bijvoorbeeld gewoon doorgaan. Maar zodra ik een lichte looppas inzette voelde ik meteen de pijn weer. Ook ben ik drie weken niet wezen volksdansen, een unicum.

Nadat ik vermoedelijk te lang had gedacht dat het vanzelf wel over zou gaan heb ik toch maar een afspraak met de fysiotherapeut gemaakt. Een beetje zoals dat gaat met de afspraak bij de tandarts met kiespijn: naarmate de afspraak dichterbij kwam werd de pijn steeds minder.

Afgelopen woensdag toch maar bij Wilma op spreekuur geweest. Haar hypothese is dat ik als gevolg van eerdere achillespeesklachten last had van een spier die een soort compensatiegedrag vertoonde. Het gaat om de spier die over je scheenbeen loopt en aan de bovenkant van de voet, op het middenvoetsbeentje gehecht zit. Die aanhechting is geirriteerd en ontstoken geraakt.

Hoewel de hypothese me zeker in eerste instantie niet onlogisch voorkwam heb ik me naderhand wel afgevraagd of dit het hele verhaal was. Ik mocht van Wilma wel voorzicht weer beginnen met lopen, en daarbij voelde ik een soort stijfheid in het rechterdeel van mijn voet die ik me ook van het begin van de blessure meende te herinneren. Die pijn had in elk geval niet (rechtstreeks) met die ontstoken pees te maken. Nou ja, dat is misschien nog maar de vraag. In een relatief klein lichaamsdeel als de voet hangt alles wel erg samen met alles, en in een situatie van onbalans creëer je al gauw nieuwe pijntjes en blessures.

Hoe dan ook, nadat ik het groen licht had gekregen ben ik afgelopen zaterdag voor het eerst weer eens wezen lopen. De bedoeling was een paar rondjes op de baan, maar toen ik (met de auto) aankwam bij het parkeerterrein bleek dat de sportvelden daar een verzamelplaats waren voor drumkorpsen die aan een soort van Concours meededen. Dat was wel heel veel publiek voor een eerste poging. Doorgereden naar de Groenezoom en daar de auto neergezet. Langs de Groenezoom is de stoep glad en vlak, dus een goede plek om weer eens een poging te wagen. Ruim twee km gelopen, heel rustig, met een korte pauze halverwege. Ik voelde mijn voet wel, maar het ging verder best aardig.
Goed genoeg in elk geval om zondag een tweede training te doen. Deze keer was de atletiekbaan wel beschikbaar. Ik ging van huis met de mededeling dat ik 5 rondjes ging lopen, maar heb er uiteindelijk 12,5 van gemaakt, zodat ik dus op 5 km uitkwam.

Nu, twee dagen later, heb ik hoofdzakelijk last van mijn kuiten, een bekend verschijnsel als ik een week of 4-5 niet gelopen heb. Zal wel een ouderdomsverschijnsel zijn. En hoewel ik zondag eerst het idee had dat het lopen geen goed gedaan had aan mijn voet heb ik nu het idee dat het herstel behoorlijk aan het doorzetten is. Nu niet overmoedig worden, en voorlopig toch nog maar even rustig aan doen!