Afgelopen zaterdag samen met mijn twee zoons twee piano’s verhuisd. Bij de eerste piano, die van ons huis naar W. ging hadden we nog extra assistentie van haar zoon, bij de tweede piano, die in Papendrecht opgehaald moest worden, hadden we hulp van de ex-eigenaar van deze piano. Ik vermoedde wel dat een piano zwaar was, en inderdaad, een piano is echt zwaar.
’s Morgens om 8 uur bij de DuDo een aanhangwagen gehaald, van het werk een ‘hondje’ geleend en aan de slag.
Een hondje, ik heb het ook afgelopen week pas geleerd, is een plank op wieltjes. Uitermate handig voor, bijvoorbeeld, het verhuizen van een piano. Want een piano heeft weliswaar meestal zelf wieltjes, maar die zijn over het algemeen al nauwelijks geschikt om mee over een gladde vloer te rijden, laat staan over straat. Maar met een hondje gaat dat een stuk beter.
Eigenlijk is de verhuizing goed verlopen, maar we stonden wel even te denken en moeilijk te kijken toen bleek dat de piano bij W. de bocht niet kon nemen van de gang naar de kamer. We hebben dat uiteindelijk opgelost door de piano op zijn kant  op het hondje te zetten, en toen pastte het wel.
Het was een vermoeiend dagje, maar de resultaten mochten er zijn!