Afgelopen zondag kampeerde ik in Loon Op Zand, en meteen maar gebruik gemaakt van de gelegenheid om eens een bosloopje te doen. Tenslotte heb ik in mijn eigen omgeving nauwelijks iets wat je een bos kan noemen. De weg er naar toe was deels goed begaanbaar, maar de laatste paar honderd meter voor het feitelijke bos was behoorlijk ruw. Het was echter nog te doen, en de beloning was weldadig. De bosgrond liep heerlijk. Uiteindelijk een kilometer of zeven gelopen. Minpuntje was dat ’s avonds bleek dat ik maar liefst drie teken op mijn hoofd had ‘opgelopen’. Teken maken het onbevangen genieten van een bos wel een stuk minder moet ik zeggen.

Gisteren in de lunchpauze weer gaan lopen. Ik twijfelde van tevoren wel, omdat mijn voeten nog wat gevoelig waren van de ruige route naar en van het bos de dag er voor, maar ik had uiteindelijk het idee dat het wel zou gaan. Dat bleek te kloppen. Ben weer langs de Verbindingsweg naar Ridderkerk gelopen, en deze na het viaduct over de A15/A16 naar links gegaan. Ik had al een paar keer gezien dat dat er als een lekker rustige weg uitzag, en was benieuwd naar de beloopbaarheid voor een BV-loper. Dat bleek prima te gaan. De weg maakte na zo’n 400 meter een bijna haakse bocht naar rechts waarna hij nog ruim 1,5 km doorliep tot aan de Rotterdamseweg. Iets minder werd het toen het daar gelegen fietspad overging in een pad met een gravelachtige laag. Dat was voor mijn ietwat gevoelige voeten te veel van het goede. Gelukkig liep er parallel aan dat pad een ruiterpad. Zoals dat gaat met ruiterpaden bestond dit hoofdzakelijk mul zand, dus vermoeiend, maar weldadig aan de voeten. Alsof je aan het strand loopt.
Na enige tijd kwam ik weer op bekend terrein in Ridderkerk en kon ik de route naar het Waterschapshuis weer makkelijk terugvinden. In totaal ruim 8 kilometer gelopen in warm en broeierig weer. Het duurde enige tijd voor ik ‘uitgedampt’ was zodat ik zinvol kon gaan douchen.