Toch was het wel jammer, dat het hek tot acht uur was afgesloten, ik had dan toch twee uur langer in relatieve koelte kunnen fietsen.
Om vijf over acht fietste ik door de poort. Van het ongeluk van gisteren vlak bij de ingang van de camping was alleen een omgeknakt voorrangsbord nog een stille getuige. Althans, dat denk ik, ik weet natuurlijk niet zeker of dat bord er zo niet al weken bij lag.
De tocht begon rustig, beetje omhoog, weer wat omlaag. Natuurlijk weer een stuk grove gravel. Toen dat stuk begon ‘zei’ mijn Garmin wegwijsapparaat dat ik over 6,5 km rechtsaf moest. Ik begreep eerst dat ik dan ook die 6,5 km over dat gravel moest rijden, maar gelukkig gingen we na een dikke kilometer over op degelijk asfalt.
Mooi was op een gegeven moment het uitzicht op kasteel Marienburg, hoog tegen een heuvel gebouwd.
Ik had mij voorgenomen om de in het boekje aangekondigde beklimming in een bos over grof gravel te vervangen door een omweg over asfalt. Weliswaar dan niet door een bos, maar je kunt niet alles hebben. Ik kon alleen niet uit de kaart halen of deze wegen misschien nog veel steiler omhoog gingen. Dat bleek gelukkig erg mee te vallen. Het werd pas steil nadat de originele route en de mijne weer bij elkaar gekomen waren. Steil en warm, want hoewel we lang niet boven de boomgrens zaten fietste ik lange stukken vol in de zon.
Maar uiteindelijk komt dan toch de beloning, de afdaling. En soms heb je pech, en dan moet je over een slechte weg afdalen, dan krijg je bijna kramp in je handen van het remmen, maar deze keer kon ik me vol laten gaan. Voor zover ik durfde dan he, want zo’n held ben ik nou ook weer niet.
Ik ben weer heelhuids op de camping aangekomen. Omdat de zon vol op het tentenveld stond, met slechts twee bomen met wat schaduw, ben ik eerst maar eens op mijn gemakje in die schaduw gaan zitten. Toen de ergste warmte wat begon af te zwakken ben ik Hameln ingewandeld, en zoals te verwachten is het plaatsje helemaal in de ban van de rattenvanger. Maar ik moet zeggen, het ziet er fraai uit.
Morgen ga ik met mijn zelfgemaakte route richting Hövelhof, waar in de buurt de Emsradweg begint. Die wil ik gaan volgen om weer in de buurt van Nederland uit te komen. De hele route uit het boekje afmaken gaat me qua tijd niet lukken, en ik ben ook wel even uitgeklommen. Daar mag ik morgen echter nog niet aan toegeven, want zonder bulten te beklimmen kom ik niet in Hövelhof. Het wordt hier morgen 35°, dus ik ga in elk geval vroeg op pad. Iets over de helft, bij Lemga, is een camping. Als ik daar ben beslis ik of ik er blijf, of toch doorga. Ik vermoed het eerste. Maar jullie zullen het wel horen als het zover is.
Goed, ik ga mijn luchtbed opblazen.






Toch wel bizar, dat je helemaal niet van de camping af kunt. Je kunt je zelfs afvragen of dit toegestaan is.
Misschien was er nog ergens een achterdeur waardoor ze er wettelijk mee wegkomen. Maar bizar blijft het.
Misschien een schrale troost: hier is het ook erg warm maar ik kan rustig in de schaduw blijven. Sterkte met die hitte.
Ik loop een beetje achter, maar ze hebben dus écht een poort in Hameln, wat goed haha!