De AU van de titel slaat nu eens niet op het hardlopen, al dan niet blootsvoets.
Maar eerst nog het beloofde verslag van zondag. Het is me inderdaad gelukt om vroeg op te staan (voor de zondag dan) en om kwart over acht te gaan hardlopen. Ik had al wel vrij snel door dat ik de tien kilometer van zaterdag nog aan mijn voeten voelde. Het is dan toch te merken dat ik de laatste tijd wat minder gelopen heb. Desalniettemin mijn geplande 12 km route uitgelopen. Was fijn, zo op de vroege zondagmorgen, je komt behalve een enkele andere hardloper en wat hondenuitlaters niemand tegen. En de hoeveelheid licht viel me trouwens ook erg mee, het was niet echt donker meer. De komende weken zal het steeds beter mogelijk worden om op zondag vroeg mijn (al dan niet lange) duurloop te doen.
Zondagmiddag waren we naar Den Bosch voor de zeventiger jaren tentoonstelling. Het was leuk, maar ook weer niet heel bijzonder, en toen het ook nog eens heel erg druk werd zijn we gevlucht. Daarna nog een lekker broodje gegeten bij de brasserie vlakbij en weer naar huis.
Gisteren met vriend Leo op stap. Dat doen we enkele keren per jaar, en gisteren was dus weer zo’n dag. Een wandelroute uit de Toeractief in het zuidelijkste puntje van ons land bij Eijsden. Het voorspelde weer was niet denderend. Het zou van het westen uit gaan regenen en er zou veel wind zijn. We besloten het er op te wagen. Lekker gewandeld, en inderdaad, heel veel wind. Toen we op het punt kwamen dat we moesten beslissen of we nog een extra stuk aan de route zouden knopen besloten we dat maar niet te doen; vooral omdat het al was gaan spetteren en de lucht wel heel donker werd. Daar uiteindelijk geen spijt van gehad, want nadat we in Eijsden bij een bakker koffie met vlaai hadden genoten bleek het inmiddels echt te zijn gaan regenen.
Bij de auto gekomen deed ik mijn regenjack uit om hem op de achterbank te leggen en wilde vervolgens zo snel mogelijk instappen. Toen dus "AU!!". Ik stootte mijn voorhoofd tegen de rand van het portier. Na de botsing deed het eigenlijk geen pijn meer, maar het was wel behoorlijk gaan bloeden. Na een minuut of 5-10 was de wond nagenoeg gestelpt en de aarzeling om nog naar een eerstehulppost hebben we niet in daden omgezet.
Richting randstad gereden, in Breda nog een hapje gegeten aan de Ginnekenmarkt, en daarna weer naar huis.
Hardlopen doen we pas op zijn vroegst morgen weer, want vandaag heb ik geen tijd.
Ha Peter,
Wat ik me, als blote-voeten-wandelaar, natuurlijk afvraag: doe je zo’n wandelroute ook blootsvoets? En zo niet, wat voor schoeisel draag je dan bij zo’n wandeling?
Hartelijke groet, Roeland
Tja Roeland, dat is een lastige afweging die ik tot nu toe steeds heb laten uitmonden in een geschoeide wandeling. Mijn Meindle’s van vroeger gebruik ik echter niet meer, in plaats daarvan mijn heel lichte Puma H-Streets, zonder sokken. Daar loop ik heel behoorlijk op, en ze zijn ook zo uit.
Misschien dat ik de stap naar BV wandelen ook nog eens zet, maar ik ben er nog niet helemaal ‘rijp’ voor.
Kijk, dat vind ik nou grappig uit de mond (pen) van een BV hardloper, dat hij niet ‘rijp’ is voor BV wandelen. Ik zie dat juist andersom, omdat BV hardlopen toch een veel grotere voetbelasting geeft (denk ik)?
Ja, waarschijnlijk is BV hardlopen wel belastender dan BV wandelen, maar de rijpheid ligt dan ook op een ander vlak. 🙂
Je bedoelt waarschijnlijk: het aangesproken worden? Ja, daar heb je ongetwijfeld gelijk. Als wandelaar word je eerder aangesproken, zeker als je met de hond loopt (snuffel hier, snuffel daar, vooral snuffel andere honden), terwijl je als hardloper zowel qua tempo als qua “walkman-op” (neem ik aan?) makkelijker onbenaderbaar bent. Ik heb ook lang niet altijd zin om aangesproken te worden, zeker in de winter niet (’s zomers is het toch makkelijker te accepteren voor de meeste niet-blootvoeters) maar uiteindelijk levert het vaak toch wel vermakelijke gesprekjes op.
Klopt, dat is precies wat ik bedoelde. Ik ga daar overigens uiteindelijk wel overheen geraken verwacht ik. In warmere delen van het jaar wandel ik al vaak van en naar mijn werk op blote voeten, en ook maak ik ’s avonds na het eten vaak regelmatig nog een ommetje. (BV dus)
Overigens loop ik nooit met een walkman (over vergelijkbaar attribuut) op. Ik houd er niet van om ‘afgesloten’ te zijn, en bovendien is het tempo van de muziek die ik leuk/mooi vind zelden het tempo dat past bij mijn hardlopen.