Categorie: Groene Valleienroute (Pagina 1 van 2)

En ja, je gelooft het niet, maar vanochtend was het droog. Dat wil zeggen, het weer. Tent en andere spullen uiteraard niet. En het leuke was, het bleef ook droog!

Het eerste stuk, langs de Nete, was best mooi, en reed ook vlot. En eigenlijk ook het stuk tot Rijkevorsel was leuk genoeg. Daar aangekomen vond ik het tijd voor een broodje, en zie, ik vond een terras aan de achterkant van een broodjeszaak.
Toen ik na enige tijd nog geen personeel zag komen ging ik even poolshoogte nemen. Ja, ze kwam eraan. Of ik hier voor het eerst was? Nog net niet verontwaardigd. Want het was eigenlijk de bedoeling dat je aan de straatkant de zaak in ging en dan je bestelling opgaf. Nou zei ik, ik zag jullie verwijzing naar het terras, dus daar ben ik naar toe gegaan. Maar ik wil gerust… Nee, nee, dat hoefde niet, ze zou de kaart even pakken. Verder geen probleem, maar ze wou duidelijk haar punt even maken.

Het stuk na Rijkevorsel is niet veel aan, tot ik mbv Maps een andere route naar de camping vond. Die volgde een mooi pad langs de Mark. Na krap 75 km was ik op de camping. Ik was (we waren) hier al eerder. Fijne rustige sfeer. En een pannenkoekenrestaurant op drie km afstand! Daar ben ik wandelend op werkbezoek geweest.

Normaal schrijf ik mijn blogjes dezelfde dag nog, maar gisteren kwam het er niet meer van. Gisteren was ook typisch zo’n dag zoals die paste in het rijtje de afgelopen periode en waardoor ik er voortijdig de brui aan heb gegeven. Ik werd ’s ochtends voor zessen al wakker omdat het stevig regende. En dat is die dag pas aan het einde van de middag enigszins gestopt. Niet de hele dag harde regen, maar wel zonder ophouden nat.

Marjo, die ook onderweg was naar Nederland, en met wie ik een dag eerder al een poosje had staan praten, stond ook op punt van vertrekken. We spraken af niet gezamenlijk te fietsen. Maar we kwamen elkaar onderweg nog wel een paar tegen. Dat krijg je als je dezelfde route volgt, en ongeveer hetzelfde tempo. Het laatste stukje vanaf Mechelen reden we wel samen, en dat was voor mij wel prettig. Mijn telefoon was weliswaar nog niet helemaal leeg, maar wegens nattigheid in de usb-poort kon ik niet al fietsend laden.

Nadat we de natte boel hadden opgezet een (Belgisch) biertje gaan drinken in wat ze het fietserscafé noemen, maar waar ik afgezien van ons tweeën geen enkele fietser waarnam. We bleken er ook een hapje te kunnen eten, en daar hebben we dankbaar gebruik van gemaakt.

Een beetje jammer was dat de aanvankelijke rust op de camping werd verstoord door een klas kinderen van pak-em-beet een jaar of 11-12. Ik gok dat het een soort afsluiting van de lagereschoolperiode was. Ik vond het eigenlijk wel meevallen qua drukte, maar ik vond het wel vervelend dat ze toen ik wilde gaan slapen geregeld vlak langs mijn tentje liepen. Afijn, shit happens zullen we maar zeggen.

Foto’s zijn er deze dag niet gemaakt, gek he? Oh ja, mijn plekje natuurlijk:

Gisteren na aankomst op de camping in Tournai uitgebreid in de zon kunnen zitten, ja op een gegeven moment zelfs de schaduw opgezocht. Gezellig contact gehad met buurman Raymond uit Zwolle. Hij was onderweg naar zijn vakantieadres in Zuid-Frankrijk, de rest van zijn familie zou over een paar weken ook komen. Dankzij hem was aan het einde van de dag mijn powerbank weer opgeladen.

Vanmorgen zoals gebruikelijk de boel weer ingepakt en begonnen aan de route die ik met Suzemarie vier jaar geleden ook deed, maar dan in zuidelijke richting. Wat we toen, behalve de heuvels, vooral tegen hadden was een straffe zuidwestenwind. Dit deed ons toen besluiten om na Tournai om te keren en de wind weer eens in de rug te voelen. Ik herkende zeker het landschap vanochtend, maar ook specifieke plekjes, onder andere de plaats waar we toen op het gras de lunch gebruikten. Het waaide toen alleen zo hard dat het beleg bijna van je brood verdween.

Toen ik vanmorgen dacht dat ik de heftigste heuvels wel gehad had kwamen er weer een paar. Toch kon ik ze allemaal goed hebben. Het werd wel steeds warmer en zonniger, en eigenlijk ook wel een beetje benauwd. Bijzonder om te merken hoe je na Lessines, bij de Dender (dan nog Dendre geheten) aangekomen ineens helemaal vlak rijdt.

De camping even na Geraardsbergen ligt zo’n beetje aan de route. Dus vlot gevonden. De mevrouw van de receptie stelde vast dat ik al in het systeem voorkwam, en klopte natuurlijk.

Zojuist heeft het een poosje flink gerommeld, maar gevallen is er niets. Heb is er wel van opgefrist dus vermoedelijk is er in de buurt wel wat gevallen.

Ik sta hier op de “kampeerweide” met nog twee fietsers. Een jongen van 23 die onderweg is naar Portugal! En een vrouw die een rondje door Frankrijk maakte en nu onderweg is naar haar huis in Kampen. Leuke gesprekjes mee gehad.

Morgen probeer ik op een camping boven Mechelen te komen, ook daar was ik al eerder en is me bijgebleven als een leuke plek om te bivakkeren.

Gisteren een rustdag gehouden op de camping van Aubigny, en de tijd goed gebruikt om na te denken over het vervolg van de reis. Want ik ben zo langzamerhand wel een beetje klaar met om de dag regenweer. En als je nou onderweg bent naar een zuidelijke bestemming kun je nog denken: straks wordt het (heel waarschijnlijk) beter. Maar aangezien deze route steeds ongeveer op dezelfde ‘hoogte’ blijft is de kans dat het weer steeds beter wordt niet zo groot. In elk geval niet als je naar de meerdaagse weersverwachtingen kijkt.

Ik wist dat Aubigny vlak bij de kruising van mijn route en de Jacobsroute lag, een mooi punt om weer een meer noordelijke koers te gaan volgen. En dat is wat ik vanmorgen gedaan heb, met lichte aarzeling weliswaar, maar nu ik op de camping van Tournai/Doornik zit is het wel prima zo. Wat ik ga doen als ik Nederland nader weet ik nog niet, jullie zullen het merken, en ik ook. 🙂

Kruispunt Groenevalleienroute – Jacobsroute:

Het heeft de hele nacht geregend volgens mij, in elk geval toe ik om twee uur naar de wc moest. Maar toen het tijd was om op te staan was het droog! En eigenlijk is het dat het grootste deel van de dag gebleven, inclusief flinke zonnige perioden. Dat geeft de burger moed.

Ik had op de kaart gezien hoe ik via een paar slimme weggetjes weer op de route kon komen. Eerst een pad afdalen, dan rechts en na een kort stukje weer links. Dat afdalen ging goed. Dat pad naar rechts bleek enorm blubberig en glibberig te zijn. Ik heb nog een stukje gefietst maar was toch bang dat ik onderuit zou gaan. Hé, ineens schoot er een ree vlak voor me het pad op, en weg was hij. Mooi! Maar waar was nou toch dat pad naar links. Ik was er al voorbij zag ik op de kaart. Terug. En precies op de plek waar ik het bos in moest gaan groeiden weelderige bossen brandnetel, met daarachter iets als een pad. Dat toch maar niet. Ik zag dat ik ook het blubberpad verder kon volgen, dan kwam het ook goed.

Na enige tijd kwam ik in de buurt van Arras, een plaats die ik wel wilde bezoeken. Jaagpad langs de Scarpe volgen en dan bij de watertoren naar links. Ik dat pad volgen en dacht na een km of drie, vier (rijkelijk laat) waar blijft die watertoren nou? Bleek na enig gepuzzel dat ik het jaagpad niet naar links maar naar rechts had moeten volgen. Tja, zo kom je wel aan je kilometers.

Arras was mooi, en het leek me een goed idee om alvast iets warms te eten op een van de vele terrassen. Had ik dat maar vast gehad. Vervolgens nog een Leclerc gezocht en gevonden om te zien of ze daar ook powerbanks verkochten. Ze hadden niet veel maar toch maar gekocht, een van mijn meegebrachte powerbanks bleek min of meer overleden, en dat is best onhandig.

Na Arras weer de Scarpe opgezocht (hé, ken ik het hier niet) en langs zo’n riviertje fietst dat best wel vlot. Wel veel plassen, mijn sandalen zagen er aan het eind van de dag niet meer uit. Langs de Scarpe had ik ook mijn eerste ontmoeting met medefietsers, een Nederlands stel dat dezelfde route volgt als ik. Ben benieuwd of ik ze nog eens tegenkom.

Op de camping van Aubigny-au-Bac heerst
ondanks de grootte een gemoedelijke sfeer. Ik heb de indruk dat ik de enige niet-Fransman ben. En nu stop ik, want ik moet zuinig op de stroom zijn.

Ik werd vanochtend rond een uur of vijf wakker door gezellig getikkel op het tentdak. Ik besloot nog maar even verder te slapen. Maar dat maakte niet uit. Ik had zo geen zin om in de regen te gaan fietsen dat ik overwoog om nog een dag te blijven. Maar de vooruitzichten voor morgen houden ook niet over. Dan toch maar gaan.

En geloof het of niet, toen ik wegfietste was het droog! Dat zou ongeveer anderhalf uur zo blijven, toch mooi meegenomen! Vlak voor ik in Hesdin zou aankomen, volgens het boekje een leuk stadje, begon het weer. Dat het een leuk stadje was leek wel te kloppen, maar je gaat niet in de regen (als je nog verder moet) jezelf nog natter laten regenen. Bij een bakkerij belegd brood gehaald en opgegeten.

En verder maar weer. Zoals gebruikelijk moest er weer geklommen worden om uit Hesdin te geraken, op de een of andere manier liggen die plaatsjes allemaal in de diepte, en kun je er dus makkelijk komen, maar dan het vervolg.

Mijn telefoon, die mijn wegwijspiet is, kan aardig tegen nattigheid, maar hij begon op een gegeven moment te zeuren dat de usb-poort, waarmee hij al fietsend wordt opgeladen, nat was geworden en of ik de stekker er subiet uit wilde halen. Gelukkig was ik er toen bijna en had ik nog ongeveer 60 procent stroom, anders was het nog lastig geworden. Ja, boekje, maar papier en regen is ook al niet zo’n goede combi.

Afijn, ik zit inmiddels in m’n tentje en het regent. De douche was oké, maar mogen er asjeblieft een paar kledinghaken bij? En de wc heeft net als op de vorige camping geen papier, maar ook nog eens geen bril. Zouden die mensen van die camping dat thuis ook hebben? Genoeg gemopperd, nog een foto van mijn lieve fiets, die ook steeds maar nat moet worden en dan stoppen we weer voor vandaag.

Licques – Montreuil-sur-Mer 90 km

Over gisteren, een rustdag, valt niet veel te vertellen. ’s Ochtends wandelend boodschappen gedaan en verder de dag lezend en luierend en twijfelend doorgebracht. Die twijfel zat erin dat ik niet goed wist of ik via Boulogne-sur-Mer naar Montreuil zou gaan, of dat ik de shortcut zou nemen die ook in het boekje stond. Dat scheelde al gauw een kilometer of 40 minstens.

Toen ik vanmorgen opstond wist ik het eigenlijk nog niet, ik zou wel zien. En als het van de eerste kilometers had afgehangen hadden jullie geen foto’s van de zee gezien. Maar ik ging dus rechtdoor waar ik links had kunnen gaan. Het was een prachtige route met ook aardig wat klimwerk. Mijn record voor deze vakantie staat nu op 200 meter. Niet indrukwekkend? Ik vind van wel, vanaf zeeniveau allemaal zelf gefietst. 🙂

Ik vond Wimereux en Boulogne wel aardig, maar niet heel spectacular. De kleur van de zee was wat groen/blauwig, dat vond ik wel mooi. Ik realiseerde me later dat dat water daar helemaal geen Noordzee is (of Mer du Nord) maar het Kanaal, het Nauw, of La Manche. Kiest u maar.

Na BsM ging ik het binnenland weer in. En daar waren bijzonder pittige klimmetjes bij. Ik moet bekennen dat ik tot drie keer toe een stukje heb gelopen. Niet dat dat zoveel beter gaat, maar het fietsen ging gewoon te langzaam, ik dreigde om te vallen. Na Desvres was er nog één akelige klim en daarna was het kilometers langs afdalen geblazen.

Ik sta nu op de camping van Montreuil-sur-Mer (die Mer is er al een paar eeuwen niet meer) en loop zo nog even het stadje in. Eens kijken of het internet hier wat gewilliger is dan op de vorige camping. Jullie merken het wel aan de foto’s al dan niet.

Stavele – Licques 74km

Toen ik even voor zes uur wakker werd regende het, nog of weer, dat weet ik niet. Ik deed mijn ogen weer dicht. Dat proces heeft zich enkele malen herhaald, maar helpen deed het niet, het bleef regenen. Uiteindelijk toch maar ontbeten en de boel ingepakt.

Het regende inderdaad wel, maar niet heel hard, dat scheelde wel. Bij Oost-Cappel de grens over, maar daar merk je vrijwel niets van. Niet alleen geen grenspost, dat is natuurlijk al heel lang, maar de namen aan de Franse kant zijn net zo Vlaams als aan de Belgische kant.

Kort na de grens werd de weg versperd door een vrachtwagen. Ik stond even geduldig te wachten, maar toen toch maar succesvol geprobeerd erlangs te komen. Ze waren bezig gaten in de weg te repareren. Nuttig, maar moet dat nu?

In Wormhout kocht ik mijn eerste croissantje en pain-au-chocolat van deze vakantie. Die smaakten naar meer, maar ik heb het hier toch maar bij gelaten. Het was ondertussen zo goed als droog.

Ik kwam door een dorpje waar het bultje in de weg Le Mont heette en ik moet toeheven, zo heel gemakkelijk ging het me niet af. En als om wraak te nemen kwam er daarna een echte bult. Dat is toch weer even wennen. De afdaling was een genoegen, maar ja, je weet al wat er daarna weer komt. Het zal geleidelijk aan wel wat makkelijker gaan. Hoop ik.

Een beetje jammer was de laatste kilometer toen het nog even echt ging plenzen. Ook toen ik had afgerekend bij de campingbaas stroomde de nattigheid nog uit de lucht. Toch maar even schuilen tot het wat minder wordt.

Bij mijn tentje is de standaardprocedure dat je eerst de binnentent opzet en daarna de buitentent erover. Je kunt ook eerst de buitentent opzetten en dan de binnentent eronder prutsen, maar dat had ik nog nooit gedaan. Maar ik dacht dat ik het wel kon, en die gedachte bleek juist.

Misschien blijf ik hier een extra dag, dat is nog even een cliffhanger.

Het internet is een beetje traag hier, ik beperk me even met de plaatjes.

Goes – Brugge 70km

Toen ik gisteravond in Goes in bed lag begon het, qua weer, aardig te spoken. Regen en onweer. Ik vond het niet heel erg dat ik in een huis lag in plaats van in mijn tent.

Maar vanochtend zag het er alleraardigst uit. Zonnetje, windje (uit de verkeerde hoek helaas) en een prima temperatuur. De bedoeling was naar Vlissingen te fietsen, daar met het veer over te varen naar Breskens en vervolgens via de kortste route naar Sluis, want daar begon tenslotte de ‘echte’ route. Dat verliep allemaal voortvarend, alleen mijn plan om op het station in Vlissingen even geld te pinnen liet ik varen. Ik had drie minuten voor de boot vertrok en anders werd het een half uur wachten op de volgende. Dan maar een flappentap zoeken langs mijn route in Zeeuws-Vlaanderen. Ik was er wel op gebrand, want hoewel ik normaal zelden of nooit meer dan een briefje van twintig voor ‘noodgevallen’ bij me heb weet ik dat in het buitenland het plastic geld net even iets minder algemeen is. Uiteindelijk lukte het geld uit de muur trekken in Sluis, vlak voor ik de grens over ging.

Het fietspad direct in België langs de vaart naar Damme was spreekwoordelijk Belgisch slecht, met scheuren en opkomende boomwortels, maar na ongeveer een kilometer werd het gelukkig een stuk beter.

Ik had nog getwijfeld of ik op de camping in Sluis zou gaan staan, maar ik besloot dat het voor mijn vakantiegevoel beter zou zijn om door te rijden naar Brugge. Ik denk dat ik daar goed aan gedaan heb.

Na het douchen even een kort tukje in mijn tentje en vervolgens naar de stad gewandeld om te zien of er ergens iets te eten zou zijn. Op de Markt trakteerde ik mezelf op een pizza en een Brugse Zot en dat ging er prima in.

Terug op de camping bleek ik zowat 10 km te hebben gewandeld, niet slecht na 70 km fietsen. Maar nu ben ik wel een beetje moe. 🙂