Categorie: Geen categorie (Pagina 1 van 3)

Gisteren had ik me voorgenomen vanochtend lopend naar mijn werk te gaan. Hardloopforensen zogezegd. Toen ik wakker werd hoorde ik het regenen. Daar had ik eigenlijk niet op gerekend. Maar koud was het niet, en het regende eigenlijk ook niet hard, dus het leek me een prima idee om toch lekker te gaan lopen. De eerste paar kilometer protesteert mijn lichaam altijd wat, zo op de vroege ochtend (even na half zes de deur uit), maar als ik eenmaal de Zwijndrechtse brug achter de rug heb, zo rond het 3 km punt, loopt het gesmeerd.

Mensen vragen zich vaak af of de nattigheid niet voor meer problemen zorgt, denkend aan de rimpelhanden die je krijgt van bijvoorbeeld douchen. Ik merk daar niet veel van. De wrijving is wat minder. En dat loopt wel makkelijk. Daar zit ook een potentiële valkuil, want als ik niet uitkijk wordt mijn loopstijl wat slordiger en loop je de kans op blaartjes. Goed bij de les blijven dus.
In deze tijd van het jaar is nattigheid nog niet echt koud, dus ook in dat opzicht geen problemen. Meer naar de winter toe probeer je plassen misschien te vermijden, nu is het nog lekker om erdoor te lopen.

Al met al weer een lekker stukje gelopen.

Met ingang van vandaag vervangt dit blog mijn oude dijkloper.web-log.nl. Een aanstaande migratie bij web-log, met ongewisse uitkomsten vormde de directe aanleiding, maar eigenlijk wilde ik dit al een tijdje. Voor wie mij wil volgen, hij/zij verandere zijn favoriet. Of je abonneert je op de email-service. Deze laatste is de vinden onder “Deze site”. Je hoeft alleen maar je e-mailadres achter te laten en je wordt voortaan automatisch op de hoogte gehouden van nieuwe berichten.

Het leek me wel een leuk plan om weer eens naar mijn werk te lopen. Gisteravond, toen ik naar bed ging was het zo mistig dat het me niet veilig leek, als eenzame loper op een fietspad met te hard rijdende (brom-)fietsers, maar vanochtend bij het opstaan was het zicht wat beter, dus ik waagde het er maar op.

Met mijn dunne Feelmax-schoentjes aan op pad, de eerste paar kilometer koude voeten en koude handen, maar dat werd daarna snel beter. De gebruikte fietspaden waren i.h.a. goed begaanbaar. Het lopen op schoenen voelde wel raar, en geloof het of niet, maar na een kilometer of tien begon mijn linkerknie een beetje 'strak' te voelen. Nou hoeft dat niet per se door de schoenen te komen, ik heb tenslotte de laatste tijd niet veel gelopen, en wellicht was deze afstand op de vroege ochtend wat veel, maar het was wel opvallend.

Op het fietspad langs de A16 nog een kort stukje op blote voeten geprobeerd, maar het fietspad was kleddernat, en vermoedelijk ook nog voorzien van een pekellaagje, dus het leek me verstandiger om de schoenen toch maar weer aan te trekken. Dat is wel het handige van deze schoenen, je trekt ze in een mum van tijd uit, maar ook zo weer aan.

Om het niet al te eenzijdig te maken heb ik een deel van de route wat intervalwerk geïmproviseerd. Ik was zo handig geweest om mijn FR305 gisteren op mijn werk te laten liggen, dus ik moest het zonder technische ondersteuning te doen, maar met passen tellen kom je ook een heel eind.

Al met al een bevredigend begin van de dag.

Kwart over zes op, hardloopkleren aan, tasje met kleren en douchespullen mee, deze achterlaten in douche-/toiletgebouw en lopen. Er stond 8 km op het programma. Op dit tijdstip is het strand nog heerlijk stil, een enkele visser of hondenuitlater daargelaten. Na terugkomst de weinige kleding uit en even een korte duik in zee. Daarna douchen en ik had het weer verdiend voor vandaag.

Het ging gisteren met mijn licht gekneusde teen dusdanig veel beter dat ik het idee had dat ik vanmorgen wel weer eens naar mijn werk kon gaan lopen. De eerste kilometer voelde zo zwaar dat ik niet het idee had dat ik het ging halen, maar door ervaring wijs geworden weet ik dat dat vaak weer over gaat. En ja, zo ook vanmorgen. Per saldo lekker gelopen, en blij dat mijn teen weer gezond genoeg is om mee te kunnen lopen.

De laatste lunchrun was al weer een tijdje geleden, mijn kilometers zitten momenteel wat vaker in het woon-werkverkeer. Maar mijn bovenbeenspieren waren nog wat stijf van gisteren, dus het leek me wel een goed idee om ze een beetje los te lopen. Rustig acht kilometer lopen leek me wel voldoende voor dat doel.
Het was een beetje aan de warme kant, maar het ging nog wel goed. Eigenlijk liep ik heel lekker, tot ik op een bepaald punt mijn linkervoet niet goed optilde en de bovenkant van mijn grote teen beschadigde. Het viel wel mee, maar stom is het wel natuurlijk. Dank zij een behulpzame collega zit er nu wat Betadine en een pleister op zodat de nadruppelende lekkage in elk geval niet op de vloerbedekking komt.

Soms lijkt hardlopen bijna vanzelf te gaan, en andere keren is het vooral een hoop geploeter. Mijn woon-werkloop van vanochtend was er helaas eentje uit de tweede categorie. Voeten gevoeliger dan normaal, hamstrings die zich een beetje overspannen gedroegen, moe gevoel dat niet echt weg wou gaan, last van de warmte (en zo warm was het feitelijk niet, dus het zal de luchtvochtigheid wel geweest zijn) et cetera. Tot overmaat van ramp (nou ja, ramp, niet overdrijven) bleek ik ook nog eens mijn pasje niet bij me te hebben. Ik heb er vanmorgen mee in mijn handen gestaan, maar ik kon hem nergens in mijn rugzakje vinden. Dus hopelijk thuis, en anders kwijt.

Nou ja, het is allemaal maar betrekkelijk, (een) volgende keer vlieg ik weer.

Vanmorgen een alternatieve route door Zwijndrecht gelopen. Langs mijn normale route zitten een paar behoorlijk ruwe stukken wegdek. Ik kan ze wel 'hebben', maar ik heb er niet altijd zin in. Deze nieuwe route had ik gisteren per fiets al verkend (het is tenslotte niet de bedoeling dat hij nog erger is dan de 'normale' route) en ontdekt dat hij maar een paar honderd meter langer is. Dat verraste me, maar als de kilometerteller al liegt dan toch niet heel erg.

Het was inderdaad grosso modo een wat gemakkelijker te lopen route en het is sowieso leuk om wat alternatieven te hebben. Elke keer hetzelfde stukje lopen gaat ook vervelen.
Het was de tweede achtereenvolgende week waarin ik tweemaal lopend naar mijn werk ben gegaan. Ik ga dan steeds met de trein weer naar huis. Bus kan ook, en is dichterbij, maar bijna 3 kwartier bus vervang ik graag door 20 minuten lopen naar het station en ruim 10 minuten trein. Volgende week eens proberen of ik 's middags naar huis kan lopen en dan de volgende ochtend weer lopend naar het werk. (Scheelt mooi weer 2X € 1,25!) Als het overdag minder warm is moet dat wel kunnen lukken.

Nadat ik afgelopen zaterdag tijdens een relatief korte loop last kreeg van mijn rechter achillespees besloot ik de geplande lange run van zondag te skippen. Vanmorgen weer naar mijn werk gelopen, en ik was erg benieuwd hoe de pees zich zou houden. Nergens last van! Wel een beetje trekkerig gevoel bij mijn linker achillespees maar dat heb ik al langer (misschien wel een jaar), en is behoorlijk stabiel. Dat trekkerige gevoel begint meestal als ik een paar kilometer onderweg ben, en gaat tijdens het lopen ook weer over.

Ik ben blij dat het goed lijkt te gaan, want ik zit juist in een periode waarin het de bedoeling is om het aantal kilometers per week uit te breiden en dan kun je dat soort grappen natuurlijk niet gebruiken.

Ik stond op omdat ik dacht dat de wekker was gegaan. Toen ik eenmaal beneden was bleek het een klein uurtje vroeger te zijn. Ach nou ja, het zou even zo goed wel lekker zijn om te lopen buiten.

Dat was het. Lekker stil, zij het niet zo stil als op zondagochtend vroeg, maar toch: lekker stil. Ik wilde niet te ver gaan, dat is voor morgenochtend gepland, maar wel iets van ´kwaliteit´ in de training stoppen: elke 5,5 minuut een halve minuut versnellen.

Na een kilometer of twee begon mijn R. achillespees een beetje te steken. Ik wilde niet meteen stoppen, maar hield het goed in de gaten. Na nog een kilometer was ik het vergeten, ik voelde het niet meer. Toch de komende weken maar geregeld de extensieve trapoefening doen, op blessures zit ik niet te wachten.