Categorie: Schoeisel (Pagina 1 van 2)

Zondagochtend, rond zonsopgang op pad, het blijft lekker. De temperatuur was rond het vriespunt, maar het was wel droog en weinig wind. De bedoeling was 90′ rustig lopen en dan elk kwartier een versnelling van 20″. Dit programmaatje had ik in mijn Garmin gezet zodat ik niet de hele tijd schichtig op mijn horloge hoefde te kijken. Na het eerste kwartier waren mijn voeten goed warm en werd het tijd om de Sockwa sloffen uit te trekken. Dat ging, ondanks de lage temperatuur, prima, totdat ik vlak bij de Viersprong op een nat pad terecht kwam, en toen werd het toch een heel stuk kouder. Omdat ik van plan was om op de helft aangekomen dezelfde route weer terug te volgen, wist ik ook dat ik weer op droge wegen terecht ging komen. Dat voelde meteen al een heel stuk beter, en toen ik ook nog even met mijn (warme) handen mijn rechtervoet wat gewreven had liep alles weer als een trein en kon ik zonder problemen thuis komen.

Dat je bij deze temperaturen meer blikken en/of commentaar krijgt is niet verwonderlijk, maar waarschijnlijk zie ik er uit alsof dit heel vanzelfsprekend voor me is, want eigenlijk viel het me nog mee.

Met een drukke dag op mijn werk was het even uitkienen wanneer ik zou kunnen lopen. Uiteindelijk bleek halverwege de ochtend het handigst, dus echt lunchpauzerunnen is het deze keer niet. Op het programma stond een intervaltraining van 6X400m afgewisseld met 400m rustig lopen. Met 2km inlopen en ruim 2,5km uitlopen kwamen we in totaal op 9,5km. De 400m moesten in 2’02” wat voor mij best een vlot tempo is, en de laatste twee vond ik dan ook betrekkelijk zwaar gaan. Het gekke is, ik houd er niet echt van, maar het geeft wel altijd een bevredigd gevoel.

De temperatuur was met ruim 4C en weinig wind niet slecht, maar het fietspad waar ik op liep was nat, en op sommige plekken bevroren. Toch besloot ik na de eerste 400m te proberen of het op blote voeten kon. Dat viel me aanvankelijk niet tegen, maar werd uiteindelijk toch wel koud aan de voeten. Na 5km vond ik het tijd om de Sockwa’s weer aan te trekken.

Ja, inderdaad droog. Dat mag een wonder heten op deze dag met zoveel buien. Het is maar goed dat ik het mezelf nu toesta om op schoeisel te lopen, want anders was ik vandaag snel klaar geweest. De temperatuur ging nog, maar de kletsnatte straten maken het voor mij te lastig om op blote voeten te lopen.

Het was vandaag voorlopig voor het laatst dat ik ‘zomaar’ wat deed qua training. Ik heb mij bij Tiny Raijmakers gemeld en gevraagd of hij me bij mijn trainingen wil begeleiden. Dat heeft als voordeel dat er wat meer structuur in komt, wat meer opbouw, en ook dat hij fungeert als de spreekwoordelijke stok. We hebben afgesproken dat we vanaf 1 januari voorlopig voor zes weken op proef gaan kijken of het wederzijds bevalt. Het daarbij behorende schema heb ik inmiddels ontvangen, en volgende week ga ik alvast eens kijken of dat een beetje wil.

Ook vandaag heb ik geprobeerd om mijn looptempo aan te passen aan de voorschriften van Tiny en dat viel nog niet mee. Hoewel ik zelf niet vind dat ik erg hard loop moest het van Tiny nog veel langzamer. Dat gaat dus nog wat worden. 🙂

Omdat ik vandaag grotendeels op mijn Sockwa schoentjes liep heb ik een oud rondje langs de Kop van het Land maar weer eens van stal gehaald, dat gaat voor een deel over wat ruiger wegdek en dan heb je de neiging om dat dan op blote voeten maar niet te doen (fout, ik weet het). Het is een mooie route en het beviel me goed om er weer eens te lopen. In de verte, waar ik mij zo voorstelde dat Spijkenisse ongeveer zou liggen zag ik donkere wolken hangen en ik was in gedachten bij Martin, Yvonne, Jan, Gerard en nog zo wat Twitter-bekenden waarvan ik wist dat ze er vandaag een halve of hele marathon zouden lopen. Ik ben benieuwd naar hun verhalen.

Ik heb onderweg tot twee keer toe mijn schoenen uitgetrokken. Een keer één km, en een keer bijna twee. Het blijft een genoegen dat dat bij deze schoenen zo makkelijk kan. Komende week moet het weer wat zachter weer worden, hopelijk kan ik dan weer wat meer BF-kilometers maken. Ik heb me vandaag in elk geval, ondanks het geringe aantal BF kilometers toch prima vermaakt.

Het contrast met gistermiddag kon bijna niet groter zijn. Toen vertrok ik in de zon, het was droog (de straten ook) en het was een graad of acht, negen. Toen ik vanochtend van huis ging vielen de eerste druppels (die de voorbode bleken van nog heel veel collega’s), het was slechts een graad of vier en er stond een aardig windje.
Ik begon mijn tochtje op de Sockwa’s, onder andere omdat ik mijn ‘scheurtje’ onder de linkervoet wat wilde ontzien, en ik begon ook heel kalm. Ik was stijver dan anders, en dat werd vast veroorzaakt door het feit dat ik gistermiddag al had gelopen.
Het duurde wat langer dan anders voor de stijfheid was verdwenen, maar uiteindelijk ging het wel goed. Op de een of andere manier was ik wat aarzelend om mijn schoeisel uit te trekken, maar na 6,5 km vond ik dat het er toch maar eens van moest komen.

Daar kreeg ik spijt van. De straten waren uiteraard kleddernat, koud nat, er stond een stevige wind, en de temperatuur was aan de lage kant. Ik heb het bijna twee kilometer volgehouden en toen heb ik ze onder een viaduct weer aangetrokken. Dat was ook weer een leuke test: hoe snel trek je ze aan, als het donker is, je voeten zijn nat, en het schoeisel ook. Dat viel me alles mee. Wel zaten er aan de voorkant wat plooitjes die ik niet weggetrokken kreeg, maar waar ik toch niet echt last van had. Na een paar kilometer kon ik die door een paar subtiele teenbewegingen toch uiteindelijk ook wegkrijgen.
Ondanks het feit dat voeten en schoenen kleddernat waren kreeg ik toch weer lekker warme voeten. Een beetje het ‘duikpakeffect’ denk ik.

Ik kreeg wel koude armen. Mijn niet waterdichte jack had de moed allang opgegeven en ik begon steeds doorweekter te worden. Ik was gelukkig op de plaats van bestemming voor het echt vervelend werd.

Het was de eerste keer dat ik ’s ochtends  liep nadat ik de voorafgaande middag ook al gelopen had. Dit ga ik de komende tijd nog een paar keer herhalen, en dan wordt het tijd voor een retourtje op dezelfde dag.

Mijn hardloopplannen voor vandaag dreigden even in het water te vallen. Niet letterlijk, want het was lekker weer, maar vooral omdat ik de dag van tevoren niet volledig had ‘doorgedacht’, en omdat er wat onverwachts bij kwam.
In het begion van de middag bleek mijn dochter (voor mij) onverwacht naar een schoolvriendin in Ridderkerk te moeten om iets voor school voor te bereiden. Ik wilde haar wel brengen, maar kon ik dan ook nog hardlopen? Nou ken ik best wel goed de weg in Ridderkerk en omgeving (ik loop er tenslotte een deel van mijn lunchpauzeloopjes), dus ik bedacht dat ik mijn loopspulletjes maar mee moest nemen, en dan zag ik wel hoe het verder uitpakte.

Dat pakte prima uit. Me deels in de auto verkleed, niet omdat ik zo preuts ben, maar omdat niet iedereen gediend is van een halfnaakte vent voor het huis, en op pad gegaan. Omdat ik dacht dat het koud was begon ik met de Sockwa’tjes aan, maar ik merkte al gauw dat de kou erg meeviel. Na een kilometer trok ik ze uit, om ze verder niet meer aan te trekken.
Ook om een andere reden was het wel prettig dat het niet zo koud was: ik was mijn jackje vergeten mee te nemen. Maar een shirt met lange mouwen en een thermohemd eronder bleken genoeg.

Uiteindelijk ruim tien kilometer lekker gelopen, dochter weer opgehaald, en terug naar huis. De hardloopplannen voor vandaag waren eigenlijk ambitieuzer, maar ik was achteraf allang blij dat het er sowieso nog van gekomen was.

En zo kwamen afgelopen week dan toch eindelijk mijn Sockwa schoenen aan. Natuurlijk op een moment dat er niemand thuis was, en aangezien er ook nog inklaringsrechten betaald moesten worden, wordt het dan ook niet bij de buren afgegeven. Met behulp van mijn dochter kwamen ze dan toch nog in mijn bezit. Mijn vrees was een beetje dat ze aan de krappe kant zouden zijn. Dat viel mee. Mijn tenen raken net niet de voorkant van de schoen, en dat zou voor een gewone schoen te krap zijn. Maar aangezien het materiaal zo soepel is geeft het eigenlijk niks. Je kunt ze makkelijk aan- en uittrekken, en dat was ook een van de eisen die ik stel aan winterschoeisel.

Vanmorgen om 5:45 was de vuurdoop. Het was een graad of zes, en de straten waren droog, dus strikt genomen was het niet echt nodig om ze te dragen, maar ja, ik wilde ze toch wel graag testen. Net als afgelopen dinsdag droeg ik ze de eerste drie kilometer, en daarna trok ik ze uit. Ik kon ze makkelijk met een bandje aan mijn rugzak bevestigen en omdat ze zo compact zijn had ik er nog minder last van dan de Niesa’s. Vlak voor het kruispunt Munnikensteeg/Langeweg trok ik ze weer even aan. Het was voor de temperatuur niet echt nodig, maar ik vond het wel prettig om het ruwe asfalt ter plaatse even wat gemakkelijker te passeren. Na een kilometer trok ik ze weer uit, en heb ze daarna tijdens het hardlopen niet meer aan gehad. De test is wat mij betreft goed verlopen. Ik ben erg tevreden over mijn aanschaf en heb er wel vertrouwen in dat ik deze winter hiermee aardig kan doorlopen. Ik zal later nog wel even een klein filmpje maken zodat er een wat beter beeld ontstaat over hoe de Sockwa’s er uitzien en hoe je ze aan- en uittrekt.

Het lopen zelf ging in het begin wat moeizaam. Daar maak ik me geen zorgen over, tenslotte ben ik dan nog maar net wakker, en als ik de Zwijndrechtse brug eenmaal voorbij ben, gaat het verder prima. Er stond wel een stevige wind, maar gelukkig niet meer stormachtig, zoals gisteravond. De laatste kilometer had ik hem pal tegen, daar moest even tegenin gebokst, maar met een groot gevoel van tevredenheid kwam ik bij mijn werk aan. Het is volgens mij de eerste keer dat ik in een week tijd twee keer lopend naar mijn werk ben gegaan. Om de NS niet te veel te spekken moet ik binnenkort toch ook eens beginnen met ook weer naar huis lopen.