Kort samengevat: de shockwavehterapie heeft me niet gebracht wat ik ervan verwachtte/hoopte. Ik heb niet kunnen vaststellen dat er een relatie bestond tussen de behandeling en hoe het met mijn pees ging.
Er zijn momenten dat ik denk dat het heel, heel langzaam iets beter aan het gaan is. Ik heb me in elk geval voorgenomen om volgens een zeer conservatief beginners-/opbouwschema weer te gaan hardlopen. Voorlopig twee keer in de week. En daar ga ik mee door tot ik het gevoel heb dat het echt slecht is voor de pees. Misschien moet ik erin berusten dat het altijd gevoelig zal blijven, maar kan ik er toch mee blijven hardlopen.
Ik zal dit blog in elk geval weer wat vaker bijwerken. En mogelijk ook met wat meer onderwerpen dan alleen hardlopen. Stay tuned. 🙂
Rot dat het er zo voor staat.
Balen dat het niet geholpen heeft… acupunctuur is vooralsnog geen nieuwe optie… mij heeft het na 4 behandelingen ook nog niet gebracht wat is ervan hoopte…
Ik zat al te wachten op een nieuw bericht van je. Je situatie komt nu erg overeen met de mijne. Van begin april tot eind mei heb ik niet hardgelopen en vrijwel dagelijks oefeningen gedaan en wisselvoetbaden. Tot veel merkbare verbetering heeft dat de laatste weken niet geleid. Sinds vorige week doe ik heel voorzichtig weer wat aan hardlopen. De pijnsignalen tussendoor zijn meteen weer verhevigd en de pees verdikt.
Het doorlezen van de (professionele) adviezen op internet maakt wel duidelijk dat er geen eenduidig bewezen revalidatietraject bestaat. De grens tussen pijn als stopsignaal en pijn als herstelprikkel is vaag.
Erg verwarrend allemaal. Leven tussen hoop en vrees. Ik mis het lekker vrijuit blootsvoets hardlopen heel erg.
Voorlopig blijf ik het proberen met de oefeningen en een paar keer per week extensief hardlopen.
Reuze naar voor je Peter, maar het is goed om eens te lezen dat niet alle shocktherapie tot het gewenste resultaat leidt. Ik duim voor je dat die conservatieve opbouw werkt.