Hanzefietsroute 23 Telgte – De Lutte

Bij het gebruik van het sanitair van de camping in Telgte hoorde een soort electronische sleutel (door de mevrouw van de camping chip genoemd) waarmee de deuren van het gebouw geopend konden worden. Het was uiteraard wel de bedoeling om die sleutel bij vertrek weer in te leveren. Gewone gasten moesten een borg van twintig euro betalen, fietsers wonderlijk genoeg niets.
Ik was als de dood dat ik het zou vergeten, dus ik hing hem na het opstaan direct aan mijn stuur zodat hij goed zichtbaar was. Het heeft gewerkt.
Ik had ruim tachtig km voor de boeg voor ik Duitsland kon verlaten, en ik moet zeggen dat het best lekker ging, ondanks de wind die me wat tegenwerkte. Over het algemeen goede fietspaden en de stukjes onverhard die er in zaten waren meestal goed berijdbaar. Ik moet een uitzondering maken voor een stuk tussen Bad Bentheim en Gildeshausen, dat was buitengewoon abominabel, en ook nog eens oplopend. Afijn, ik heb het overleefd. Om even voor twee uur reed ik Nederland weer binnen. De minicamping die ik had uitgezocht was een groot grasveld met weinig bomen, en dus ook maar weinig schaduw. Niet ideaal, maar voor één nacht accepteer je nou eenmaal meer dan wanneer je langer blijft. En ik moet zeggen, het sanitair ziet er voorbeeldig uit. En zonder e-key. 🙂

Toen ik boodschappen ging doen in De Lutte bleek het er kermis te zijn. Jullie begrijpen dat ik dolenthousiast werd. Dat neemt niet weg dat ik me bij La Venezia trakteerde op een Coupe Amarene. Het was een enorme coupe, wat mij betreft was de helft ook wel genoeg geweest, maar het smaakte goed.

De weerapps blijven voor zondag veel regen voorspellen, en dat betekent dat ik morgen nog naar Zutphen fiets en daar de trein neem naar huis. Eén overstap in Breda op een sprinter. Laten we hopen dat alles volgens dienstregeling blijft rijden.