Hanzefietsroute 5 Eesveen – Gasselte

De rustdag gisteren was fijn. Ik was aanvankelijk van plan om in de middag een poosje in Steenwijk door te brengen, maar het was op een gegeven moment zo drukkend en warm dat ik me er niet toe kon zetten. Omdat we wel vaker op deze camping hebben gestaan ken ik Steenwijk ook wel, dus het ging me niet heel erg aan mijn hart. Lekker verder zitten lezen op mijn ereader in het boek Inktzwart Hart van Robert Galbraith (= J L Rowlings, u weet wel, van Harry Potter). Het is prima vakantielectuur, wat alleen tamelijk irritant is, dat is dat er geregeld messenger- en tweetachtige stukken in zitten die te klein zijn om op de ereader te lezen. En nee, dat ligt niet alleen aan mijn ogen. Met de vergrootglasfunctie van mijn telefoon kom ik een eind, maar dat leest best wel onhandig. Afijn, enfin, we komen er wel.

Op de camping arriveerden in de loop van de middag twee mannen op een gravelbike met bikepackingsetup. Dat zijn speciale tassen voor op een gravelbike. Ze waren uit Groningen via de Wieden naar de camping gekomen. Heb ’s avonds nog een tijd met ze zitten praten. Was erg gezellig.

Ik ontdekte gisteren aan het eind van de middag een teek op mijn linkerbil. Ik kon hem net niet zien, maar ik vond het bultje al verdacht aanvoelen. Ik had al eerder nog wandelende teken op mijn benen aangetroffen. Die kon ik makkelijk wegvegen, maar wat te doen met deze? Was het überhaupt een teek? Ik maakte met mijn telefoon een foto van het plaats delict. Dat mislukte natuurlijk eerst een paar keer, maar uiteindelijk lukte het toch. Inzoomen, en ja hoor, dat was onmiskenbaar een ingegraven teek. Ik heb wel een tekenpen bij me, maar die was uiteraard nu nutteloos, je moet wel kunnen zien wat je doet. Uiteindelijk heb ik hem met mijn nagel eruit kunnen krabben. Nu de komende dagen de plek even in de gaten houden, als het er verdacht uit gaat zien moet ik toch maar bij een dokter langs voor een AB-kuurtje.

Vanmorgen om ongeveer kwart over acht was ik klaar voor vertrek en ik mag wel zeggen dat het een heerlijke fietsdag werd. Niet te warm, de wind hoofdzakelijk in de rug, en grotendeels door de mooiste stukken van Drenthe.

In Assen had ik nog een mooie ervaring. Ik was in het centrum waar ik vlak langs kwam traag fietsend op zoek naar horeca. Ik had zin in koffie. Hoor ik ineens iemand op een fiets achter me praten. Had u het tegen mij? Jazeker, dat het hier zo mooi was. En dat was het, maar, zei ik, ik was eigenlijk op zoek naar een plaats waar ik koffie kon drinken. Oh zei ze, ik kwam net uit de kerk, en daar was wel koffie. Maar u moet zeker richting Rolde? Dat kon ik bevestigen. Fietst u dan met mij mee, dan kunt u van mij wel koffie krijgen. Ik aarzelde even, toen dacht ik: waarom niet?
Ondertussen was ik al te weten gekomen dat haar man een half jaar geleden op 95-jarige leeftijd was overleden. Zelf bleek ze 87 te zijn.
Ik ben meegegaan, heb koffie gedronken, met een koekje erbij, en gezellig een poosje zitten praten. Nou, dat was toch leuk? Ik vraag me wel af wat haar kinderen ervan vinden dat ze vreemde mannen mee naar huis neemt. 🙂

Ik arriveerde voorspoedig in Gieten, deed er wat boodschappen, en reed de laatste vier km naar de camping. Een camping met een rechthoekige strook gras met twee rijen caravans. Gelukkig was er net een plek vrij.

Morgen Duitsland in!

BTW Op het kaartje, onder het woord Brandenburg zie je de teek.