Vandaag voelde voor mij een beetje als een examendag. Routemaker Hans Reitsma had vermeld dat deze etappe de zwaarste was van deze gids, en ik had zelf sterk het idee dat dit niet zou gaan ik de Alpen wel zou kunnen vergeten.
Kort na het vertrek ging ik onder de fameuze Kochertalbrücke door, een autobrug op 185 meter hoogte. Ik vond het erg imposant. Ik wil me er nog wel eens in verdiepen hoe ze die gebouwd hebben.
Na twaalf km begon dan eindelijk het ‘examen’ en het was inderdaad een zeer stevige klim. Het lukte me niet om hem zonder rustpauzes te houden te volbrengen, maar ik was blij dat ik niet hoefde te lopen. Die pauzes waren overigens net lang genoeg om weer op adem te komen.
Het tweede deel van deze beklimming was iets minder steil, en hierbij kon ik wel het hele stuk blijven fietsen.
In het vervolg waren er hele stukken redelijk vlak, maar als Reitsma schrijft dat het op en af gaat moet je dit, heb ik inmiddels geleerd, ook vertalen als: toe maar jongens, de beuk er effe in.
De omgeving was uiteraard prachtig, dat is vaak de andere kant van een stevig klimparcours. Het weer bleef lange tijd wat grijs, het klaarde eigenlijk pas op toen ik al op de camping was aangekomen.
Op die camping trof ik tot mijn verrassing de mensen die ik enkele dagen geleden ook al had getroffen en waar ik het gezellig mee had. Ik was er eigenlijk vanuit gegaan dat ze al een stuk verder waren, maar dat was dus niet zo.
We zijn vanavond met elkaar uit eten geweest, en dat was erg leuk, en smakelijk.
Ik twijfel nog of ik morgen verder zal trekken, of dat ik mijn knie een dagje rust zal gunnen en tevens van de gelegenheid gebruik maak om Ellwangen te bekijken. Ik slaap er nog een nachtje over.
Ziet er prachtig uit! En goed gedaan
Ben benieuwd wat je besloten hebt.