Naar Rome, etappe 11: Ellwangen – Dillingen an der Donau

Het heeft afgelopen nacht geregend, dus alles was goed nat. Ik had gisteravond laat nog de powerbank in de wasruimte gelegd, en die was weliswaar nog niet klaar met laden, maar toch weer voor een paar dagen te gebruiken.
Nadat het had geregend was het, in de nacht nog, helemaal opengetrokken, dus best wel koud geworden in de nanacht. Mijn veronderstelling dat ik misschien wel aan een nieuwe slaapzak toe ben werd wel bevestigd.

Ik was er al vanuit gegaan dat ik mijn handschoenen moest aantrekken (toch niet voor niks meegenomen) maar tegen de tijd dat ik vertrok was het toch zover opgewarmd dat het zonder handschoenen kon.
De eerste 17 km was er niet veel aan de hand, dat stond ook in het boekje, en dat klopte ook. Maar daarna begon het in diverse stadia omhoog te gaan. Toch was het beter te doen dan twee dagen geleden. Uiteindelijk kwam ik op een hoogte van 642 meter uit, een persoonlijk record volgens mij. De voorspelde Europese Waterscheiding heb ik niet gezien, dus of ik nu niet goed heb opgelet, of dat het punt (nou ja, eigenlijk is het een lijn) net van de route af lag weet ik niet. Ik vind het ook niet zo rampzalig, ik heb wel vaker waterscheidingen gekruist.
Na die top begon het grote afdalen, soms nog weer een beetje omhoog, maar vooral toch naar beneden. Dat beviel erg goed, maar ik vrees dat het morgen weer uit is met de pret.
Over morgen gesproken, ik twijfel erg of ik me aan de volgende etappe van het boek zal houden, dan ben ik binnen 50 km klaar, en dan zou ik kunnen overwegen om Augsburg nog te bezoeken. Of ik fiets door naar de eerste camping bij de Ammerzee, dan komt er nog ruim vijftig bij. Nou ja, als ik morgen op het kruispunt sta waar ik de keuze moet maken is het vroeg genoeg. Dan weet ik ook hoe ik me voel.

Wat ik nog niet meldde, omdat ik een smeerseltje voor mijn knie wilde kopen ben ik Dillingen nog even ingelopen. Toch wel een charmant stadje, zie de foto’s.