Gisteren, na het plaatsen van mijn blog ging het alsnog stevig doorregenen. Voordeel, ik heb het ’s nachts niet koud, nadeel, ik heb bij langdurige regen een beetje lekkage op een naad, en vervolgens gaat dat dan druppen op de binnentent. Het is allemaal niet heel erg, maar ook niet fijn.
Toen het al donker was kwamen alsnog de buren thuis. Ik had geen last van ze, en zij ook niet van mij, neem ik aan.
Zoals gebruikelijk om vijf uur wakker, maar toch nog wat gedut.
Op een gegeven moment hoorde ik geluiden die eerst leken te horen bij een stel dat luidruchtig de liefde bedreef, maar daar was het toch eigenlijk te ritmisch voor. Hij/zij van het buurtentje leek met een soort beatbox in de weer. Om half zeven of zoiets?
Toen ik klaar was om te vertrekken ging ik op zoek naar de man die ‘mijn’ vijftig euro had. Niet in de stube. Aanbellen bij het woonhuis leverde een verwijzing naar een camper, en inderdaad, daar was hij. En hij gaf meteen de vijftig euro en voor de camping hoefde ik niet te betalen. Ik zei het al, een bijzondere camping.
Op en neer ging het naar het plaatsje Murnau, mijn benen waren er eigenlijk nog niet klaar voor, maar goed, het moest. In Murnau nog een paar boodschappen, en door maar weer.
De route naar Garmisch Partenkirchen (GP) was bijzonder fraai. Deels langs snelstromende riviertjes, deels langs mooi bloeiende Alpenweiden. En als decor de steeds groter wordende bergen. Ik vond het mooi en imponerend tegelijk. Moest ik daar straks gaan fietsen?
In GP op een bankje in de schaduw wat gegeten en gedronken en met de familie geappt. Tenslotte was boekje 1 nu uit!
Vanuit GP ging het gedurende 3 km 5% omhoog. Dat was met de warme zon en vrijwel geen schaduw naast de drukke B2 niet steeds even makkelijk, maar zo nu en dan even op adem komen hielp goed. Halverwege de middag was ik op de camping bij Mittenwald. Tentje opzetten, scheren, douchen (oh nee eerst terug naar de tent om geld te halen, het kostte 50 eurocent, en dat had ik natuurlijk niet, wel een briefje van vijf die ik in de wisselautomaat stopte, en toen had ik er ineens tien), even chillen, ondertussen was het gaan regenen, naar de receptie en tot slot een biertje en wat eten op het (overdekte) terras.
Belangrijk: ik heb ondanks het klimmen geen last gehad van mijn knie.
Het regent trouwens nog steeds.
Zo te zien was het onderweg wel droog, mooie omgeving zeg! Gelukkig dat je knie geen last heeft gegeven, houden zo.