Naar Rome, etappe 25: Prato Pozzo – Lido di Classe

Alvorens met de dag van vandaag te beginnen eerst die van gisteren nog even afmaken.

Het was eigenlijk allemaal wat vaag. Het was onduidelijk wie je voor de camping moest aanspreken en bij wie je hoeveel moest betalen. Er was een soort restaurant en daar ben ik op een gegeven moment gaan zitten om wat te drinken en het op me af te laten komen. Ze begonnen de tafels te dekken. Ik vroeg aan een van de jongens die daarmee bezig was of het mogelijk was om mee te eten, en wat het dan kostte. Voor 25 euro een viergangen maaltijd. Dat wilde ik weleens op zijn Italiaans meemaken dus ik zei dat ik dat wel wilde.

Toen de maaltijd tegen achten begon kwamen er mensen aan het tafeltje naast mij zitten. Hij met een Reitsmaboekje in zijn hand. Zo, zei ik, ook onderweg naar Rome? We raakten aan de praat en ze nodigden me uit bij hun aan tafel te komen zitten. Het was erg gezellig en het werd nog wel bijzonder toen bleek dat ze jaren in Dordrecht hadden gewoond en we wat gemeenschappelijke kennisen hadden. Het eten was prima, net als het gezelschap dus een fijne avond gehad. Bij het afrekenen vroeg ik aan de jongen hoe het met het betalen van de camping ging. Daarvoor moest hij even met “the boss” bellen. Die heeft denk ik gezegd “oh, doe maar een tientje”, en dat was dus lekker goedkoop.

Vanochtend had het niet veel zin om al heel vroeg op pad te gaan, want op mijn route zat binnen tien minuten een pontje dat pas vanaf zeven uur zou varen. Toen ik aankwam lag hij aan de overkant, maar hij kwam direct.
Er zat een lang stuk langs een best wel drukke weg, dat zal misschien een rol gespeeld hebben bij het verleggen van de route. Gelukkig mocht ik er op een gegeven moment af en nog geen kwartier later stond ik stil voor een brug die hetzij afgebroken hetzij gerenoveerd werd. Ik kon er in elk geval niet door, maar ik moest wel aan de overkant van het water zijn. Na bestudering van de kaart wist ik door deels illegale weggetjes te nemen, en toch nog een stuk van die te drukke weg, weer op de gewone route te komen.
Vanaf daar tot Ravenna waren weer lange, rechte, saaie stukken. Maar in de stad zelf heb ik genoten van de kerken met prachtig mozaïekwerk. Echt heel bijzonder.
Al snel na Ravenna kwam ik op een onverhard deel van het traject van 11 kilometer. Het begin en eind was vervelend met grote kiezels en keitjes, maar het tussenstuk waren bospaadjes die soms ook wel hotsebots-effecten hadden, maar over het algemeen lekker reden. En dit allemaal onder de voor deze streek kenmerkende parasoldennen.
Na het laatste onverharde stuk kwam ik in Lido di Classe, waar ik een camping opzocht. Dat lukte, alleen hadden ze geen faciliteiten voor kleine tentjes (wat vreemd is, want in het boekje wordt hij juist aangeprezen), maar ik keek kennelijk zo sneu dat het meisje zei dat ze wel wat wist. Ze liep voor me uit naar best een mooie stacaravan die ik voor een tientje de komende nacht mocht gebruiken. Ik bedankte haar uitbundig, voor zover mijn Italiaans dat toeliet.
Na wat te zijn bijgekomen van het fietsen in de warmte en gedoucht te hebben ben ik nog even naar het Adriatische strand geweest.

Ondertussen contact met Paul gehad die inmiddels op een camping tien km verderop stond. Of ik nog een keer samen wilde eten, dan kwam hij wel mijn kant uit (op een ebike zeg je dat na een dag fietsen net iets makkelijker denk ik) en aldus afgesproken. We aten heel smakelijk bij mij op de camping. Paul gaat eerder dan ik terug naar Nederland, dus dit kan zomaar onze laatste gezamenlijke maaltijd geweest zijn.

4 reacties

  1. Margreet

    Mooi verhaal weer Peter!
    We kijken elke dag uit naar je belevenissen en fietsen zo een stukje met je mee ‍♀️‍♂️

  2. Yvonne

    Ik weet niet wat ik mij moet voorstellen bij het fietsen over illegale weggetjes? Maar wel tof dat je voor 10 euro in een stacaravan mag overnachten, en gezellig met Paul hebt gegeten, onverwachte ontwikkelingen! Altijd leuk!

    • Peter

      Dat zijn weggetjes met een hek ervoor, waar ook nog een bord staat dat het privéterrein is. Maar ik zag dan op de kaart in mijn app dat ik met dat weggetje wel weer verder kon komen. En dan maar hopen dat er geen pitbull als verdediger rondliep. 🙂

      • Yvonne

        En dat ga je allemaal negeren? Stoer!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

© 2024 Onderweg

Thema gemaakt door Anders NorenBoven ↑