Gisteren, na het plaatsen van mijn blog kwamen de mensen Calcata binnengefietst met wie ik in Massa Martana de avond gezellig had doorgebracht. Gisteren hadden ook zij in Orte doorgebracht, maar in een andere B&B. We besloten weer gezamenlijk te eten.Er was in Calcata een voor de grootte van het stadje overvloed aan restaurants, maar kennelijk waren ze om beurten open. De uitverkorene van gisteren was van een man die alles in zijn eentje deed. Bestellingen opnemen, uitserveren, koken. De afwas wellicht ook, maar daar waren we geen getuige meer van. Het smaakte goed en we hadden het gezellig met elkaar.
Ik heb eigenlijk niet zo lekker geslapen en dat kwam denk doordat ik tot in de vroege ochtend dacht dat er niets open gezet kon worden, of dan meteen weer de voordeur. Pas laat in de nacht ontdekte ik dat de deur van het staldeurprincipe was, dus ik had hem gewoon half open kunnen zetten.
Even na kwart over zes fietste ik weg nadat ik overvloedig vaak had gecontroleerd of ik niks vergeten was. Het ging weer lekker op en neer, maar ik wist dat hier vandaag een einde aan ging komen. Ik dacht eigenlijk zo’n beetje vanaf Sacrofano, maar dat klopte helaas niet. Spijtig en soms ronduit vervelend waren de best wel smalle weggetjes, met bijbehorend Italiaans asfalt, en daarnaast, letterlijk, heel veel verkeer dat niet Duits voorzichtig maar Italiaans “ik denk wel dat het gaat” was.
Uiteindelijk kwam de verlossing hiervan in de vorm van het lang verwachte twaalf kilometer lange fietspad langs de Tiber. Eindelijk weer eens een fietspad dat ook nog behoorlijk gaaf was.
Na het fietspad was het nog een klein stukje tot het Pietersplein, maar daar mocht ik tot mijn teleurstelling niet op met mijn fiets. Achteraf hoorde ik dat dat vanwege een audiëntie van de paus was. De iconische foto met mijzelf en mijn fiets en het plein in de achtergrond ging dus niet door. Nou ja, dit is uiteraard niet waar het allemaal om begonnen was.
Na het maken van de plaatsvervangende foto fietste ik over het fietspad weer terug en volgde de aanwijzingen die ik ontvangen had om aldus keurig bij de ingang van de camping uit te komen.
Er waren duidelijk diverse andere fietsende Romegangers aanwezig. Enkele daarvan inmiddels ook gesproken.
Het aan mij toegewezen plekje lag grotendeels in de zon, dus met het opzetten van de tent heb ik gewacht. In plaats daarvan ging ik naar het zwembad, nee niet om daar te doen wat de meesten er doen, maar ik kocht een anderhalve liter koud water en heb dat daar op het terras grotendeels opgedronken.
Hiermee eindigt mijn verslag van de fietsreis. Ik ben nu gewoon een toerist die een stad bezoekt. Er komt vast nog een soort epiloog, maar ik leg me nog niet vast op het moment waarop dat gaat gebeuren.
Iedereen die dit met reacties of in stilte heeft gevolgd: hartelijk dank voor je belangstelling.
Proficiat! Een mooie prestatie en een leuke reis geweest zo te zien.
Hoi Peter
Het was leuk om je reis mee te lezen
Het was weer een mooie tocht
Wens je nog een mooie tijd verder in rome
Groet John
Was leuk elke dag zo’n verslag. Fijne week.
Ben fatto Peter ♂️
Dank voor je gezellige verslaglegging; we hebben ervan genoten.
Nog een mooie week in Rome!
Gefeliciteerd en fijn dat je heelhuids bent aangekomen! Jammer dat de foto op het Pietersplein niet door kon gaan, maar dat mag de pret niet drukken, toch?
Leuk dat ik met je mee mocht reizen naar Rome, wanneer wordt de volgende reis? 🙂
We hebben zeer genoten van je reisverslag! Dankjewel.
Veel plezier in Rome, en wees een beetje op je hoede voor de wilde zwijnen daar in de stad! Of is dat probleem inmiddels opgelost?
Hartelijk groeten,
Bas en Elize
Dank je wel. Ik hoorde vorige week pas voor het eerst van dit probleem. Ik heb eigenlijk geen idee wat nu de status van is.