Naar Rome, rustdag in Heidelberg

De dag begon met regen, maar na enige tijd werd het droog en ging ik op zoek naar de supermarkt die net aan de andere kant van de drukke weg zou moeten zijn. Het leek me wel een dingetje om tijdens de ochtendspits die weg over te moeten steken, maar dat had men kennelijk ook al eens bedacht, er was een voetgangerstunneltje onder de weg door!
Boodschappen doen, deels opeten en me klaar maken voor vertrek naar Heidelberg. Hoe werkt dat eigenlijk met kaartjes bij de Duitse spoorwegen? Ik heb de app van de DB geïnstalleerd en vond uit hoe laat de trein ging, en ook dat een bejaardenkaartje goedkoper was. Toen ik die wilde bestellen moest ik uiteraard een account aanmaken, maar dat vond ik een beetje teveel gedoe. Ik ging ervan uit dat er ook wel een kaartjesautomaat zou zijn. Die was er. Maar het glas van het scherm was niet zo helder meer, en de zon scheen erin. Ik zag wel een standaardkaartje van 2,80, maar mijn 65+ – versie zag ik niet. Dan maar niet, mijn trein komt ook zo, en zoveel zal het niet uitmaken.
En met het kaartje in mijn zak stond ik een beetje te mijmeren, tot ik opeens bedacht: mondkapje! Ik wist vrij zeker dat ik ergens had gelezen dat in Duitsland de mondkapjes nog verplicht zijn in het OV. Dan in hemelsnaam maar terug naar de camping om zo’n ding te halen. (Inmiddels zit-ie standaard in mijn stuurtas die ik vrijwel altijd bij me heb.)
En zodoende was ik uiteindelijk twee à drie treinen later in Heidelberg.
Het was ondertussen aardig warm geworden, dus de klim naar het Schloß was best inspannend. Je kon het geloof ik ook bezoeken, maar daar had ik geen zin in. Eromheen lopen en naar het terras met uitzicht gaan vond ik voldoende.
Bij een winkeltje bij het kasteel kocht ik een paar kaarten om te versturen, maar “leider, kein Briefmarken”. Dus mijn volgende missie was het zoeken naar het postkantoor. Onderwijl een mooi beeld van de stad gekregen, zeer de moeite waard.
Op een gegeven moment vond ik het wel genoeg en liep ik terug naar het station. Daar bleek de enige kaartjesautomaat omsingeld door een grote groep meest aziatische mensen. (Doet dat ertoe? Nou, mijn vooroordeel zei me dat die mensen misschien meer dan gemiddeld tijd nodig hadden om de werking van het apparaat uit te vogelen.)
Dit werd het moment om toch maar een DB-account aan te gaan maken. Het ging wel, maar niet vanzelf. Maar nu kon ik mooi online een kaartje kopen met mijn OLK, en dat kwam uit op een bedrag van 2,10. Mooi zeventig cent verdiend.
Omdat ik er toch langs kwam nog maar een keer naar de super voor wat aanvulling.
(Terwijl ik dit tik kijk ik zo nu en dan argwanend naar mijn handdoek die ik aan mijn fiets heb vastgeknijperd. Zo nu en dan steekt er ineens een harde wind op, en ik zou het wat jammer vinden als ik hem ineens in de Neckar zie wegdrijven. Ik heb hem zekerheidshalve nu toch maar binnengehaald.)
Er was voor de hele middag regen voorspeld door de Weerplaza-app, dus mijn plannen om een wasje te doen leken in het water te vallen. Maar gek genoeg trok de lucht helemaal open en had ik verder een stralende middag. Zoals op de foto te zien een waslijntje geïmproviseerd, en dat werkte prima. In het begin van de avond begon het te rommelen, maar het trok voorbij en het bleef droog. Die windvlagen horen vermoedelijk bij buien die elders vallen.

Nog even over morgen. Ik zou het liefst naar Oedheim fietsen, maar de camping aldaar wil dat je minstens twee nachten blijft. Ik wil dat niet. Een camping eerder is ermee gestopt. En dan wordt het of een camping nog eerder, na 55 km al, of een camping pas na ruim 125 km. Te kort of te lang wat mij betreft. Ik ga toch maar voor te kort, omdat te lang dan ook zou betekenen dat ik dan direct de volgende dag een stevige klimdag heb. Klinkt niet verstandig, dus morgen een kort ritje.