Afgelopen zondag ervaren dat het niet handig is om een flink eind te gaan lopen nadat ik 10 dagen niks had gedaan, en ook in de periode daarvoor vrij onregelmatig op pad was geweest. Ik ben op pad gegaan voor een route van ongeveer 16 km, en dat ging een groot stuk eigenlijk best wel goed, tot ongeveer een km of 2-3 voor het einde. Toen begon ik last te krijgen van ’tedere voeten’ (de amerikanen noemen dat tender feet, maar daar weet ik zo gauw geen goede vertaling voor), en doordat ik toen niet meer voldoende ontspannen liep (althans dat is mijn verklaring) kreeg ik uiteindelijk ook nog last van mijn achillespees.
Als ik ergens niet op zit te wachten is het een chronische blessure, dus ik heb ogenblikkelijk mijn trainingsaanpak aangepast. Met het motto: ‘liever korter maar vaker dan langer en stuk gaan’ ben ik afgelopen dinsdag met een route van 5 km begonnen. Conditioneel een peuleschil, maar op het laatst kreeg ik toch een beetje last van mijn achillespees. Woensdag niet hardgelopen, het volksdansen ’s avonds doet dan voldoende een aanslag op mijn pezen. Ik had echter nergens last van. Op de terugweg wel het hele stuk (3 km) op blote voeten gelopen, en dat ging probleemloos.
Gisteren, donderdag, heb ik 6 km gelopen, en dat ging erg goed. Zelfs vrij snel voor mijn doen, nl. net binnen de 36 minuten, en aangezien ik altijd vrij rustig begin moet ik toch ook nog een stuk onder de 6 min/km hebben gelopen. Grappig was dat ik onderweg ywee jongens tegen kwam waarvan de een naar me riep: als je zonder schoenen loopt kun je er ook niet naast lopen. Die krijgt wat mij betreft de originaliteitsprijs van de maand!
Vandaag wil ik nog 8 km lopen, als dat goed gaat morgen 10 en zondag 12, en dan beginnen we volgende week weer opnieuw, maar dan net 1 stapje hoger: op de eerste dag niet 5 maar 6 km.
Doe je goed dan. Ik ben voor het eerst begonnen met lopen, maar ik heb voor iets meer dan 6 km bijna dubbel zolang gedaan. 🙁