De camping La Montagne, wat zal ik ervan zeggen. Het is net als de vorige camping (Canada) een camping met stacaravans. Dat betekent over het algemeen dat de sanitaire voorzieningen niet heel veel aandacht krijgen. Toen ik gisteravond mijn tanden ging poetsen bleek er een enorme waterplas op de vloer aanwezig. Er waren na mij nog drie (Franse, denk ik) fietsers aangekomen, en ik denk dat de douche gewoon was overgestroomd. Doordat ik koud (dus kort) had gedoucht was dat overstromen bij mij niet aan de orde. Misschien dachten ze: het droogt wel op, misschien ook dachten ze niets.
Toen ik rond zes uur naar de wc moest zag het er nog net zo overstroomd uit, ook in de wc dus. Dus met veel voorzichtigheid ervoor gezorgd dat ikzelf en mijn kleding droog bleef. Succes!
Om even voor half acht zat ik op de fiets. Ik had vandaag nog een ’top’ van 150m voor de boeg, en dat stond gepland kort na het rijden door Saint Quentin. Daarvoor paden langs een kanaal. Lekker vlak, maar oh wat een beroerde paden waren dat. Gelukkig ben ik niet erg gevoelig voor zadelpijn, maar desalniettemin was het niet aangenaam. Ik stuiterde regelmatig op mijn zadel.
Even wat boodschappen gedaan bij de Super Marché (onder andere een kant en klaar gemaakte taboulé, goed voer voor een fietser die geen zin heeft om te koken), en daarna nog een stukje kanaal en zodra dat ophield, hup, de heuvels in. Dat ging best wel oké.
Tot ik bij een punt kwam waar stond aangegeven dat de route barrée was, afgesloten dus. Over 1500 meter. En wat doe je dan. Op vlak terrein neem je het risico en fiets je eventueel terug. Maar om je een stuk de heuvel af te storten en dan te ontdekken dat je weer terug, de heuvel op moet. Niet fijn. Een andere route die weinig extra meters kostte was er ook niet echt.
Toen kwam er een vrachtwagen uit de ‘gebarreerde’ weg (type werkverkeer) aangereden. Ik posteerde me langs de weg en stak mijn arm op. De vrachtwagen stokte, en dit gaf me de gelegenheid om in mijn beste Frans te informeren of de barricade ook voor fietsers gold. Nee hoor, geen probleem.
Daarna nog een paar heuveltjes om het af te leren, en toen was ik al weer bij de volgende camping. Camping bij de L’Escaut, bij ons beter bekend als de Schelde. Onderweg was ik al een bord tegengekomen dat verwees naar de bron van de Schelde. Dat geloofde ik verder wel.
Ook dit is weer een camping met veel stacaravans, maar de sanitaire voorzieningen zien er een stuk frisser uit en de beheerder is een aardige vent.
Wat nu morgen? Het wordt een regendag. Dat wordt al dagen voorspeld, dus dat zal ook vast zo zijn. Morgenochtend beslis ik of ik ga fietsen of in mijn tent blijf liggen. (Liever niet)
Ik was al geen verstokte kampeerder, maar je verslagen zorgen er niet voor dat ik dat alsnog ga worden