Omdat ik graag met twee binnenbanden als reserve op reis ga, en ik er nog maar één had, fietste ik donderdag even langs een fietsenmaker hier vlakbij. Eenmanszaakje, ik was er nog nooit geweest, geen idee hoe hij als fietsenmaker is, maar in de aanschaf van een nieuwe biba (jargon) zit niet veel risico. Hij werd helemaal enthousiast over mijn fiets en dat pleitte natuurlijk al voor hem.
Hij begon over mijn buitenband die er wel een beetje craquelé uit begon te zien. En daar had hij wel gelijk in, ik had zelf ook al getwijfeld of ik hem zou vervangen, maar dit was net het zetje dat ik nodig had. Hij had hem niet op voorraad, maar kon hem bestellen en dan zou hij er de volgende dag zijn. En zowaar, dat was zo. Hij had nog geïnformeerd of hij hem er op zou leggen, maar dat aanbod sloeg ik overmoedig af. “Als er onderweg iets gebeurd moet ik het ook zelf kunnen” zo gaf ik als reden.
Dat was uiteraard een heel goede reden, maar wat heb ik vanmiddag moeten zwoegen om de band erom te krijgen. Hij was heel stug, en het advies dat ik ergens las of hoorde om er wat afwasmiddel op te doen zodat de band gemakkelijker over de rand van de velg zou glippen hielp wel wat, maar eigenlijk kwam ik gewoon spierkracht tekort. Het was ook zo dat ik eigenlijk twee handen nodig had, maar waar ik aan de ene kant terrein won verloor ik het weer aan de andere kant. Ik kwam eigenlijk handen te kort. Toen kwam ik op het idee om de band links met een sjorbandje stevig vast te zetten aan het wiel zodat ik nu met twee handen aan de andere kant mijn kippenkrachten kon loslaten. Dat werkte!
Daarna wel twee keer aan beide zijden van het wiel gecheckt of de binnenband niet klem zat tussen velg en buitenband en vervolgens het wiel weer in de fiets gezet en de band opgepompt.
Ik moet er niet aan denken dat ik dit onderweg ook moet doen, maar ik weet in elk geval dat ik het uiteindelijk voor elkaar kan krijgen!
De tassen zijn inmiddels grotendeels gepakt, dus zo goed als klaar voor vertrek. Morgen etappe 1!
Heb je dan ook een sjorbandje ingepakt?
Maar natuurlijk!
Ik moest wel even opzoeken waar Oloron-Sainte-Marie ligt. Mijn geografische kennis schiet hier tekort. Aan de voet van de Pyreneeën. Wat brengt je naar deze uithoek?
Een broer en schoonzus wonen daar en dat leek me een mooie aanleiding voor een fietstocht naar ‘die uithoek’.
Goede reis en veel plezier
Dank je wel Yvonne.