Over de camping in Bullerstorf heb ik twee punten om te klagen. Ten eerste de afwezigheid van toiletpapier, al word je daar zelfs bij de receptie al voor gewaarschuwd, en ten tweede het ontbreken van spanning op de stopcontacten in het toiletgebouw. Zou dat nou bedoeld zijn om te voorkomen dat mensen hun telefoon en powerbank gaan opladen? Een beetje zielig wel. Maar alvast een spoiler, ik ben de dag stroomgewijs goed doorgekomen.

Nou had ik een beeld bij de Elberadweg die ik ging volgen, van mooie goed geasfalteerde of geplaveide wegen met vrijwel geen hoogteverschil, ik volgde immers een rivier.
Hoe naïef! De eerste dertig km ging conform de verwachting, maar toen zat ik toch ineens weer op een “unpaved road” als ik mijn navigatie-apparaatje even mag citeren. En ik weet inmiddels heel goed wat dat hier betekent. Dan gaat het van hobbeldebobbel, en van uitkijken dat je niet in te diepe kuilen schiet, en meer van die zaken die de ontspanning niet ten goede komen, en die ook maken dat je nauwelijks om je heen durft te kijken.

Maar goed, ik geef toe, het overgrote deel was heel behoorlijk geplaveid. En oh ja, dat hoogteverschil. Het was toch niet heel plat. Een keer ging zelfs mijn navigatie-apparaatje aankondigen dat er een beklimming kwam. Nou, dat doet hij niet voor een klimmetje van tien meter. Dat was heel stevig, en ook natuurlijk op zo’n hotseknots kiezelpad.

Maar ik wil niet klagen, want alleen maar de landkant van een dijk bekijken, zoals mijn dag begon, wordt op den duur ook een beetje saai.

Soms gingen we wat van de rivier af. En zo kwamen we door Neu Darchau (ja, ik las het ook eerst verkeerd), en daar is het overgrote deel van de bevolking niet blij, want er schijnt een brug over de Elbe gebouwd te gaan worden. Dus veel posters met “Kein Brücke”, maar ook enkele jazeggers.

Bij een onduidelijk punt ging ik eerst gewoon rechtdoor omdat ik een bordje over het hoofd zag. Er werd een nieuwe weg aangelegd, en wij van de Elberadweg werden omgeleid. Ik was al met een half oog aan het kijken naar een shortcut naar de camping, en Google Maps wist daar wel wat voor (ik leer het ook nooit, vertrouw nooit op GM als het om fietsroutes gaat), dus ik dat een stukje volgen. De wegkwaliteit werd allengs slechter, en eigenlijk weet je het dan al: het gaat nog slechter worden. Toen dat inderdaad alras bleek ben ik teruggegaan, dan maar weer braaf de omleiding volgen.

Ondertussen was het steeds heviger gaan waaien. Mijn weerapp had het over West 4, dat leek me aan de lage kant. Toen ik zo’n tien, twaalf km voor de camping was zag ik in mijn spiegeltje steeds donkerder wolken, steeds dichterbij komen. Ik had eerst nog de hoop om voor regen en onweer op de camping aan te komen, maar ik zag al spoedig de hopeloosheid van dat streven in. Ik zag een bushokje (zie foto) en ik dacht: die is voor mij. En tien minuten later regende en onweerde het. Ik heb een klein uurtje in het hokje gezeten, en toen was het weer droog. Dwz, er viel geen regen meer uit de wolken, maar wel uit de bomen. Daar ging ik toch maar niet op wachten.

Ik was nog even bevreesd dat ik niet op de camping kon staan, ik dacht dat het een huisjespark was. En dat was het ook. Maar gelukkig hadden ze ook een ‘Zeltwiese’. En ze hadden ijsjes bij de receptie. Dat ze dat nou toch niet overal hebben, ik heb genoten.

De eerste keer dat ik vanmorgen naar de tijd keek was het vier uur. Dat leek me wat vroeg. Ik vond wel dat de nabij gelegen snelweg voor de vroege zondagochtend erg veel kabaal maakte. Dat was me bij aankomst niet zo opgevallen, maar als het verder stil is hoor je het heel goed. Het verbaasde me, vanwege die herrie, dat de camping zo vol leek te zijn. Hadden die mensen geen last van het geluid? Nou zijn het wel vrijwel allemaal caravan- en camperbewoners, die apparaten zullen het geluid wel aardig dempen.

Ik viel weer in slaap en toen ik weer wakker werd was het kwart over vijf. Vanwege het tropenrooster: actie!
Om ongeveer kwart voor zeven reed ik weg, iets later dan ik wilde, maar nog vroeg genoeg.

Toen ik bij een volgend dorp langs een Nettorama kwam viel het me op dat er enkele auto’s het parkeerterrein opreden. Het bleek dat de supermarkt inderdaad dicht was (zondag!), maar de bakker wel open was. Een croissantje en een Rosinenbrötchen bestelde ik. En dat laatste bleek een soort kaasbroodje te zijn geworden. Ik weet dat mijn Duits niet denderend is, maar die klanken lijken zo niet op elkaar. Enfin, desondanks smaakte het prima.

Omdat ik geleidelijk aan toch steeds dichter bij de Elbe kwam dacht ik na elke afdaling dat we het echte klimwerk nu wel gehad zouden hebben. Daar heb ik me toch een paar keer lelijk in vergist. 🙂

Erg irritant waren weer de onbestrate wegen met kiezels en keien. En zeker in combinatie met klimmen pakt dat niet prettig uit.

Ongeveer halverwege de route van vandaag kwam ik in Lüneburg. Mooie plaats met prachtige gebouwen, deels onzichtbaar gemaakt door kermis en steigers.

Enige tijd na Lüneburg stond er een hek over mijn pad, wel kon ik mijn fiets aan de linkerkant over een hoog stuk gesteente tillen. Zie foto. Vreemde constructie.

Ondertussen werd het steeds warmer. Toen ik uiteindelijk op de camping aankwam was het volgens mijn weerapp 34 graden. Ik geloofde het direct. Ik heb ook een poos gewacht met het opzetten van de tent.

Morgen de eerste etappe van de Elberadweg. Dat zal op een gegeven moment wel saai worden, maar voorlopig lijkt het me heerlijk om even niet te hoeven klimmen.

De eerste onweersbuien zijn inmiddels voorbij getrokken, er schijnt nog meer te komen. We merken het wel.

Gisteren kwam ik na ruim 30 km bij een camping, en de volgende zou ruim 50 km verder zijn, en ik kon de verleiding niet weerstaan. Ik heb dus, om zo te zeggen, een halve snipperdag genomen. Ik ben alleen nog vanaf de camping lopend naar de supermarkt geweest, ruim vijf km in totaal.

Vanmorgen was ik voor de wekker wakker, en die stond om half zes. De weersverwachting nodigde uit tot de inzet van een tropenrooster. Dat lukte aardig, even na half zeven reed ik weg. Het was aanvankelijk nog lekker koel, mijn fleecevest aan was echt niet overdreven, maar rond een uur of negen was dat echt te warm geworden.

Het plaatsje Buxtehude bleek ook al een voormalige Hanzestad te zijn. Hoewel voormalig, volgens het plaatsnaambord zijn ze dat nog steeds. De markt was vol (het was markt!) en de kerk was vrijwel rondom volgebouwd met steigers. Dus foto’s maken werd wat lastig, en toen mij ook nog de weg werd versperd door een kinderkunstfestival, (het was niet aan de gang, vermoedelijk nog te vroeg, maar ik kon er niet door) toen vond ik het wel welletjes met Buxtehude.

Na Buchholz kwam dan eindelijk de lang verwachte Lüneburger Heide en ik moet zeggen, de wegen waren niet best, het klimmen was zwaar, maar de scenery was prachtig. Het hoogterecord van deze fietsvakantie staat nu op 130 meter, dat zal na Maagdenburg nog wel meer worden, maar voor nu was het een goede training.

Tussendoor werd ik nog in verleiding gebracht door een camping langs de route, maar deze keer was ik vast van plan om door te rijden naar Egestorf. Toen ik daadwerkelijk de camping in beeld kreeg werd ik alleen maar bevestigd in mijn voornemen. Allemaal huisjes en caravans, ik denk niet dat ik het fijn gevonden zou hebben.

Door de website had ik ook wel twijfels over de camping waar ik nu sta, maar dat reuze mee. Ruim opgezet en een aardig tentenveldje niet te ver van het sanitair. Ik heb nog een wasje gedaan, maar ik vraag me af of het wel droog is voor vertrek morgen. Nou ja, dan eerst maar onder de snelbinders.

Ik moet nog even denken aan een dommigheid van gisteren. Toen ik naar de supermarkt wandelde had ik kort tevoren vastgesteld dat ik geen bereik had met mijn telefoon. Vreemd, want eerder werkte het nog hartstikke goed. Op een gegeven moment telefoon nog herstart, zonder resultaat. En ik vroeg me af hoe ik zonder bereik kon vaststellen of de Duitse provider een storing had.
Toen had ik ineens een brainwave. Mijn mobiele data zal toch wel aanstaan? Nou, nee dus. Probleem verholpen.
Ik zet, om stroom te sparen, de telefoon wel in de vliegtuigstand, en de ‘button’ voor data zit er naast, vermoedelijk heb ik hem zo abusievelijk uitgezet.

Goed, morgen wordt ook weer een warme dag, dus toch maar weer vroeg op pad. Ik kom door Lüneburg, en dat schijnt mooi te zijn, en verder kom ik weer bij de Elbe die ik na morgen tot Maagdenburg ga volgen.

Was ik eerder een beetje ontevreden over de route, vandaag werd het helemaal goedgemaakt. Het landschap was wat meer afwisselend en de grindpaden wat minder heftig. Hoewel, misschien begin ik er meer aan te wennen, want ook vandaag zat ik diverse malen stevig te stuiteren op mijn zadel.

Ik reed vandaag onder andere een poosje naast en bij het riviertje de Hunte. Ik had er eerlijk gezegd nog nooit van gehoord, maar het zag er heel lieflijk uit.
Op het punt waar de route meer afstand nam van de rivier heette de straat Seniorenweg. Ik geloof niet dat ik Nederland ooit een straatnaam heb gezien die was gewijd aan mijn leeftijdsgroep. Ik voelde me bijna vereerd. Een beetje jammer was dat vrijwel direct aansluitend de weg was versperd, je kon er zelfs met de fiets niet langs. Voordeel was dan weer dat ik daardoor meer zag van het plaatsje Wildeshausen en dat oogde best heel aardig.

Verderop in de route moest ik ergens afslaan waar een bord met een bestemming was doorgekruist. Maar er stond niet dat je er niet door kon.
Bij een volgende kruising moest ik linksaf maar stond er nu wel dat er een omleiding was. De weg was echt zo’n knollenveld, de gedachte om die eventueel twee keer te moeten rijden trok me niet erg aan. En toen ik op de kaart keek zag ik dat de weg een stroompje kruiste. Als er iets met het bruggetje was kon ik het wel vergeten natuurlijk. Dus eieren voor m’n geld gekozen en de “umleitung” gedaan.

Naarmate ik dichter bij Bremen kwam werd het landschappelijk wat minder, maar toch werd ik nog best vriendelijk naar de Altstad geleid. Ik hield het toeristisch rondje beperkt, maar ik wil hier nog weleens terugkomen.

Toen ik op het tentenveld aankwam was er nog bijna niemand, maar ondertussen is het al een stuk drukker geworden. De (jonge) man naast me slaapt in een soort zak (zie foto), ik zou er niet aan moeten denken, maar het scheelt wel veel bagage.

Op de een of andere manier lijkt het hier allemaal zo nieuw. De huizen, boerderijen, de kerken. Je ziet bijna niets dat al een paar eeuwen oud is. Dat zal wellicht morgen goed komen als ik in Bremen ben.

Ben vandaag weer een aantal keren flink door elkaar gerammeld op paden die in het boekje als grindpad worden aangeduid. Er ligt wel wat grind, maar vooral kapotte en gemalen stenen zo lijkt het. Mijn achterwerk heeft er een mening over, en ik ben het met hem eens. Er zitten soms ook gemene kuilen in die paden, dus je moet verdraaid goed uitkijken waar je rijdt. Op dat soort paden heb ik eigenlijk geen gelegenheid om om me heen te kijken.

Wat zit die man te klagen, zullen jullie wel denken, en dat is ook wel een beetje zo, maar over het geheel genomen gaat het best lekker. Waar ik zeker niet over klaag is het weer. Afgezien van de eerste dag heeft het nog niet serieus geregend en zeker de komende dagen lijkt dat zo te blijven. Heerlijk!

De camping waar ik nu sta heeft volgens mij vrijwel alleen maar vaste gasten. In het sanitairgebouwtje hangt een tekst waar wij (een Nederlands stel en ik) uit opmaken dat ze hier niet aan afvalverwerking doen. Je wordt verzocht om het mee naar huis te nemen! Tja. Ik heb nog wel een afvalzakje waar het in kan en dan moet ik het onderweg maar ergens kwijt zien te raken.

De camping bevindt zich ergens in een dode hoek van het Duitse internet. Deze tekst op de site plaatsen zal misschien nog lukken, maar foto’s erbij zal vermoedelijk morgen pas worden.

Het was een dag met veel verschillende ondergronden om op te rijden. Mooi glad asfalt, gravel, klinkers, tegels, grind, zand. En dat laatste dan dusdanig dat ik er niet doorheen kon fietsen. Ik zag op de kaart dat het niet meer dan een halve kilometer kon zijn, maar ook dat er niet echt een alternatief was, dus ik zwoegde me er maar doorheen.

Kort daarna was ik in Bourtange, een alleraardigst stadje, ik was er lang geleden al eens geweest, en ik wilde er wat foto’s maken, maar het was er gewoon te druk. Op maandagochtend! Voordeel van het toeristisch karakter van de plaats was dat je er zelfs op maandagochtend koffie kon drinken.

Kort na Bourtange, nog geen kilometer schat ik, ging ik de grens over. Opvallend was het aantal hoi-zeggers. Of dat nou allemaal Nederlanders waren, of dat hoi hier bij de streek hoort?

Terwijl ik langs de Ems fietste dacht ik ineens huh, wat voel ik nou? Waren het wat regenspatjes. Dat hadden we niet afgesproken! Wilde ik op mijn telefoon kijken hoe erg het ging worden: geen bereik. Dat is inderdaad ook Duitsland, het bereik in landelijke gebieden is er soms gewoon niet.

Vlak voor ik bij m’n camping aankwam was ik even in mijn hoofd aan het repeteren hoe je ook alweer zegt dat je een plekje voor een nacht zoekt. Zo goed is mijn Duits niet. Werd ik door de campingbaas in het Engels aangesproken. En niet met een Duits accent, ik vermoed een Amerikaan van geboorte.
Ik ben overigens de enige gast. Maar leuk plekje (zie foto) en prima sanitair.

Over foto’s gesproken, omdat ik niet een goede verbinding heb zal ik soms alleen de tekst publiceren, de foto’s komen dan op een later moment.

De rustdag gisteren was fijn. Ik was aanvankelijk van plan om in de middag een poosje in Steenwijk door te brengen, maar het was op een gegeven moment zo drukkend en warm dat ik me er niet toe kon zetten. Omdat we wel vaker op deze camping hebben gestaan ken ik Steenwijk ook wel, dus het ging me niet heel erg aan mijn hart. Lekker verder zitten lezen op mijn ereader in het boek Inktzwart Hart van Robert Galbraith (= J L Rowlings, u weet wel, van Harry Potter). Het is prima vakantielectuur, wat alleen tamelijk irritant is, dat is dat er geregeld messenger- en tweetachtige stukken in zitten die te klein zijn om op de ereader te lezen. En nee, dat ligt niet alleen aan mijn ogen. Met de vergrootglasfunctie van mijn telefoon kom ik een eind, maar dat leest best wel onhandig. Afijn, enfin, we komen er wel.

Op de camping arriveerden in de loop van de middag twee mannen op een gravelbike met bikepackingsetup. Dat zijn speciale tassen voor op een gravelbike. Ze waren uit Groningen via de Wieden naar de camping gekomen. Heb ’s avonds nog een tijd met ze zitten praten. Was erg gezellig.

Ik ontdekte gisteren aan het eind van de middag een teek op mijn linkerbil. Ik kon hem net niet zien, maar ik vond het bultje al verdacht aanvoelen. Ik had al eerder nog wandelende teken op mijn benen aangetroffen. Die kon ik makkelijk wegvegen, maar wat te doen met deze? Was het überhaupt een teek? Ik maakte met mijn telefoon een foto van het plaats delict. Dat mislukte natuurlijk eerst een paar keer, maar uiteindelijk lukte het toch. Inzoomen, en ja hoor, dat was onmiskenbaar een ingegraven teek. Ik heb wel een tekenpen bij me, maar die was uiteraard nu nutteloos, je moet wel kunnen zien wat je doet. Uiteindelijk heb ik hem met mijn nagel eruit kunnen krabben. Nu de komende dagen de plek even in de gaten houden, als het er verdacht uit gaat zien moet ik toch maar bij een dokter langs voor een AB-kuurtje.

Vanmorgen om ongeveer kwart over acht was ik klaar voor vertrek en ik mag wel zeggen dat het een heerlijke fietsdag werd. Niet te warm, de wind hoofdzakelijk in de rug, en grotendeels door de mooiste stukken van Drenthe.

In Assen had ik nog een mooie ervaring. Ik was in het centrum waar ik vlak langs kwam traag fietsend op zoek naar horeca. Ik had zin in koffie. Hoor ik ineens iemand op een fiets achter me praten. Had u het tegen mij? Jazeker, dat het hier zo mooi was. En dat was het, maar, zei ik, ik was eigenlijk op zoek naar een plaats waar ik koffie kon drinken. Oh zei ze, ik kwam net uit de kerk, en daar was wel koffie. Maar u moet zeker richting Rolde? Dat kon ik bevestigen. Fietst u dan met mij mee, dan kunt u van mij wel koffie krijgen. Ik aarzelde even, toen dacht ik: waarom niet?
Ondertussen was ik al te weten gekomen dat haar man een half jaar geleden op 95-jarige leeftijd was overleden. Zelf bleek ze 87 te zijn.
Ik ben meegegaan, heb koffie gedronken, met een koekje erbij, en gezellig een poosje zitten praten. Nou, dat was toch leuk? Ik vraag me wel af wat haar kinderen ervan vinden dat ze vreemde mannen mee naar huis neemt. 🙂

Ik arriveerde voorspoedig in Gieten, deed er wat boodschappen, en reed de laatste vier km naar de camping. Een camping met een rechthoekige strook gras met twee rijen caravans. Gelukkig was er net een plek vrij.

Morgen Duitsland in!

BTW Op het kaartje, onder het woord Brandenburg zie je de teek.

Rond kwart over vijf begon ik vanochtend mijn spullen in te pakken en een kwartier later ging mijn wekker. Omdat het erg warm zou worden wilde ik vroeg op pad. Om kwart voor zeven zat ik op de fiets, eigenlijk later dan ik had gewild, maar ik moet er weer een beetje inkomen, in dat tropenrooster.
De eerste pont de IJssel over ging in elk geval, toen ik een uurtje later na boodschappen bij AH het veer bij Hattem wilde nemen bleek die pas vanaf tien uur te varen. Dat zag ik pas nadat ik een veerweg was afgefietst en vlak voor de aanlegplaats stond. Bij nader inzien stond het ook al bij het begin van de aanlegplaats. 🙁

Via de dijk langs de IJssel kwam ik in Kampen uit. Oh nee eerst nog in Wilsum. Daar kon ik ondanks dat het café nog niet open was toch al een kop koffie krijgen. Daar was ik wel aan toe.

Langs Kampen (letterlijk, ik ken het stadje wel, ook een Hanzestad trouwens), door IJsselmuiden, Genemuiden en Zwartsluis. De eerste was niet veel, de volgende twee zagen er wel gezellig uit.

Inmiddels begon het steeds warmer te worden. Ik kwam door of langs De Wieden, mooi natuurschoon, maar niet bekend om zijn boomrijke vegetatie. En toen kregen we Giethoorn nog. Daar was het lekker druk zullen we maar zeggen. Met m’n zware bepakking tientallen bruggetjes van een meter breed (hooguit) getrotseerd zonder in de plomp te rijden, en dat met mijn slecht ontwikkelde kunst van het diepzien.

Na Giethoorn had ik nog een km of 15-20 te gaan, en ik kan niet zeggen dat ik er nog zin in had. Ik was eigenlijk onderweg naar een camping bij Uffelte, maar toen zag ik ineens de kerktoren van Steenwijk, en toen wist ik meteen dat ik naar de camping bij Eesveen, vlak bij Steenwijk, wilde. Daar zijn we wel vaker geweest, en daar hebben we goede herinneringen aan.

Het was iets dichterbij dan Uffelte, maar daar ging het me niet om. Voor mijn rustdag morgen is het ook wel prettig om bij een plaats met voorzieningen te zitten.

Inmiddels staat de tent, ik heb gegeten en gedoucht en ben weer aardig opgeknapt. Toch ben ik blij dat ik morgen even niks hoef.

Vandaag had ik om twaalf uur met zoon Tobias afgesproken om te lunchen in de Kribbe, een eetgelegenheid ter hoogte van Gorssel, maar dan aan de andere kant van de IJssel. Voor Tobias althans, voor mij was het een prima kant. Ik had aanvankelijk drie uur gerekend van de camping naar de Kribbe, maar door de aanhoudende stevige wind ging ik er toch wat over twijfelen. Aangezien ik toch vroeg wakker was ben ik me maar klaar gaan maken voor vertrek. Koffie, brood, spullen inpakken, tent afbreken etc.
Toen ik gisteren op de camping aankwam was de eigenaar (ik denk dat hij dat was) het gras aan het maaien. Met als gevolg dat ik vanmorgen door het natte gras klonten gras aan mijn voeten had. Ik kon gelukkig nog een klein stukje ongemaaid gras vinden waar ik de tent kon oprollen, anders was het beslist een zooitje geworden.

Om kwart voor acht reed ik de camping af en had dus ruim vier uur om bij de Kribbe te komen. Dat lukte ruimschoots, al was het maar omdat ik het rondje door Zutphen oversloeg (bekende plaats) en omdat ik onbedoeld een stukje afsneed.

We hadden het erg gezellig. We bestelden allebei, atypisch, een salade met oa rijst en kikkererwten. De overige ingrediënten waren smakelijk, maar door de rijst en de erwten werd het een beetje een droge hap.

Na het afscheid reed ik verder richting Deventer. Er was een wegomleiding. Ik vroeg nog aan de persoon die bij de afzetting stond “moet ik zo naar Deventer?” terwijl ik naar links wees. Ja hoor, of dat begreep ik in elk geval. Twee km verder begreep ik van een andere verkeersregelaar dat ik toch weer terug moest, en dat werd bevestigd door een scholier die ik om raad vroeg. Dat compenseerde weer voor de afsnijding die ik eerder op de dag deed.
Vanaf Deventer was het nog een fraai stuk tot de camping, eerst over de IJsselkade, later door een meer bosachtige omgeving.
De camping is prachtig, met vrijwel allemaal aparte plekjes. Voor de douche moest worden betaald (een euro) maar hij werkte buitengewoon goed, én, altijd prettig, er was wcpapier (op de wc, niet onder de douche).

Morgen vroeg op pad, het schijnt warm te worden. Ik heb niet veel te eten meer, ik vergat brood te kopen in Diepenveen, maar morgen om half acht is de AH in Hattem open, dat is m’n redding.