Sorry mensen, gisteravond te moe en ook nog hoofdpijn, dus ik heb mijn blogplicht verzaakt. Ik zal een poging doen om het bij te werken.

Dag 5

Terwijl ik rond een uur of vijf bezig was mijn spullen te pakken vroeg ik ineens ongerust af of er in het begin van mijn route niet een pontje zat dat pas vanaf, bijvoorbeeld, zeven uur zou gaan varen. Een blik op de app stelde me gerust, maar het zal je gebeuren.

Verder stond de dag van gisteren vooral in het teken van wind, veel wind, en hoofdzakelijk tegen. En voornamelijk open gebieden en langs lange kanalen (die ze hier “diepen” noemen. Zo fietste ik een tijd langs het Hoendiep. Ik was blij om op de camping te komen. Leuke kleine camping bij een boerderij. Ze hebben ook zo’n RUST-punt waar je koffie en zo kunt drinken. Zoals gezegd had ik in de loop van de dag hoofdpijn gekregen en ben na het eten (tortellini met pesto, goeie combi na een dag fietsen) snel gaan slapen.

Dag 6

Vanmorgen was de hoofdpijn gelukkig weer verdwenen. Ik had me verheugd op veel voor de wind fietsen na vijf dagen hoofdzakelijk tegen, maar ik had duidelijk niet goed naar de route van vandaag gekeken, ik moest toch nog aardig oostwaarts en dus bikkelen. Maar eindelijk, bij knooppunt 80, maakte ik een bocht naar rechts, en eindelijk voelde ik die stevige wind eens in mijn rug.

Ook vandaag moest ik nog een paar keer de route aanpassen omdat ik hem met een wandelinginstelling ipv een fietsinstelling had gemaakt. Dan kan het dus gebeuren dat je ineens een weiland zonder duidelijk pad in moet, of over een smal hoog voetgangersbruggetje. Ik begin er niet aan, en ik word al aardig bedreven in het snel bedenken van een alternatief zonder al te veel om te rijden.

Op de camping van vandaag, De Hondsrug, van het Nivon, sta ik nog altijd (het loopt nu tegen half tien) alleen op het veldje. Nadat ik het tentje had opgezet ben ik lopend naar een pannenkoekenrestaurant op ruim twee km van hier gelopen. Fietsen had natuurlijk ook gekund, maar dat had ik wel genoeg gedaan vandaag. Tijdens de maaltijd werdik  een beetje lastig gevallen door grote aantallen motjes. De Groene Eikenbladroller om precies te zijn. Dat was wel jammer maar ja, je doet er niet veel aan. Sommigen van hen namen zwemles in mijn bier, dat was eigenlijk nog wel het jammerst.