Alweer bijna een week voorbij sinds mijn laatste bericht. Afgelopen week heb ik even pasfoto’s laten maken, ik heb ze toch nodig voor een nieuw paspoort, en daarmee had ik meteen een fotootje voor op mijn atletiekbaanpas. Ik wandelde donderdag in de stromende regen (nog) niet blootsvoets naar Aquapulca, het plaatselijk zwembad waar die passen om voor mij ondoorgrondelijke redenen verkocht worden. De dame achter de balie wist er van, ze had er wel eens van gehoord, maar hoe het nou precies zat? Hoe ze het administratief moest verantwoorden bij de kassa, waar de pasjes zouden kunnen liggen en welke ingangsdatum gehanteerd moest worden. Ze had allemaal geen flauw idee, maar dat gaf niks, ze liet het er niet bij zitten en begon te bellen. Ze heeft zelfs collega’s thuis gebeld om er achter te komen hoe het nou precies zat! En ondertussen was het ook nog zwemlestijd, dus ze moest ook nog tegelijkertijd pasjes langs het magnetische geval halen. Afijn, het is uiteindelijk allemaal helemaal goed gekomen, alleen bleek ze na het lamineren nog vergeten te zijn de begindatum op het kaartje te zetten. Dat heeft ze opgelost door op de buitenkant een stickertje te plakken met de datum van die dag er op. Nou ja, vermoedelijk zal er nooit iemand naar vragen, maar ik heb mijn plicht in elk geval gedaan.
Gisteren heb ik er voor het eerste gebruik van gemaakt. Om vier uur ’s middags door telkens 1 minuut hard te lopen afgewisseld door 1 minuut wandelen naar de atletiekbaan gegaan. Op de baan heb ik intervallen van 200m gelopen, afgewiseld met 200m wandelen, en dat dan tien keer. Ik had het eigenlijk bij een keer of acht moeten laten, want op het laatst begonnen mijn voeten wel een beetje te protesteren, maar ja, tien is een mooi rond getal, en dat moet het dan kennelijk winnen van het gezonde verstand van je voeten. Misschien leer ik het nog eens. Ik geloof overigens niet dat het verder nog kwalijke gevolgen heeft gehad. In totaal had dus wel 8 km wandelend en hardlopend doorgebracht en dat stemde tot tevredenheid.
Vanochtend heb ik mijn 52ste levensjaar ingeluid door (uiteraard) blootsvoets een wandeling te maken door de Elzen, een bos(je) dat is aangelegd in onze beginjaren in Dordt en dat er nu wel aardig bossig uitziet. Het hoofdpad dat ik vanaf de parkeerplaats volgde voelde wel wat ruig, met nogal wat scherpe steentjes. Het liep niet echt heel lekker, maar toen ik eenmaal een graspad had genomen liep het verder heerlijk. Het gras was natuurlijk nat en dus was het zeker in het begin behoorlijk fris aan mijn voeten, de temperatuur zal niet boven de tien graden geweest zijn. Maar als je maar doorloopt, gaat het vanzelf weer lekker voelen, zeker toen ik op een gegeven moment meer op de bal van mijn voet ging lopen in plaats van op de hak, dan hebben je tenen wat meer te doen en blijven ze makkelijker op temperatuur. Op sommige punten was het pad nogal modderig en dan voel je de kleiachtige modder tussen je tenen omhoog komen. Niet onaangenaam, en in het natte gras loop je het er later wel weer van af.
Ondertussen is het half tien geworden, het is tijd voor het ontbijt!
Van harte gefelicteerd met je verjaardag (en je zoon afgelopen vrijdag uiteraard ook nog)!!
Ik sluit mij Paul aan : Nog van harte gefelicteerd met je verjaardag. Wel een hele aparte manier om iemand zo te feliciteren, maar vooruit.