Gisteren was dan eindelijk de lang verwachte Veluwetwitrun, een initiatief van Inge. Ruim twintig man/vrouw spraken af om naar verkiezing 10, 20 of 30 km over de Veluwe, in de buurt van Ermelo, te gaan hardlopen. Er bleek nog een Dordtenaar mee te doen, en ik sprak met Jan af dat ik met hem zou meerijden.
Met licht gemengde gevoelens liep ik even na negen uur naar het huisadres van Jan. Licht gemengd omdat ik er niet van overtuigd was dat ik getraind genoeg was om geen blok aan het been van de groep te worden. Ik had deze onzekerheid van tevoren ook wel geuit, maar ik had me door Inge en anderen laten overtuigen dat het best zou kunnen, en dat we zeker niet te hard zouden gaan lopen.
De reis naar Ermelo (via Gorinchem om Giorgos op te halen) verliep voorspoedig en we waren, ondanks de koffiepauze onderweg, toch ruimschoots op tijd in Ermelo. We werden welkom geheten door Inge en begroeten de al aanwezigen.
Even na twaalven gingen we daadwerkelijk op pad.
Het was een prachtige route:
En het lopen op blote voeten was in het algemeen heel goed te doen.
Slechts 1 pad van een paar honderd meter was te heftig om in het gewenste tempo te kunnen doorlopen, en toen heb ik mijn Sockwa schoentjes even aangetrokken.
Een beetje jammer was dat ik ergens halverwege mijn linker grote teen stootte tegen een boomstronkje. Ik kon er gelukkig goed mee doorlopen, maar na aankomst bleek het toch wel behoorlijk ontveld te zijn. Leerpuntje, want het kwam waarschijnlijk doordat ik te dicht op mijn voorganger liep waardoor ik niet goed voor me uit kon kijken.
Ik heb voor mijn doen prima gelopen, maar was duidelijk wel een van de langzaamste van de groep, wat dat betreft klopte mijn voorgevoel wel. Het lopen op dit soort terrein vergt ook veel concentratie, wat extra vermoeiend is, vooral omdat ik dat als asfaltloper nauwelijks gewend ben.
Op het allerlaatst, ruim een kilometer voor het eindpunt was het ineens op, ik had het helemaal gehad. Ook Erik vond het welletjes, en samen zijn we wandelend naar het eindpunt gegaan. Gelukkig had ik de route in mijn Garmin gezet zodat we zonder omwegen naar onze bestemming konden lopen.
Vanmorgen wel met een beetje stijve spieren wakker geworden, en met mijn grote teen zal ik nog wel een paar dagen voorzichtig moeten zijn. Ik vond het een prachtige ervaring die zeker naar meer smaakt.
Nog een paar fotolinkjes:
Foto’s van dutchnomad (Jan), johannesdeloper (Jan) en dutchrunnergold (Erik).
leuk je in het echt ontmoet te hebben. Voor BV lopen was het een technisch lastig parkoers. Het laatste stuk van 20 tot 3o was helaas voor jou BV nog het makkelijkst te lopen, veel los zand, smalle paadje, waar je met je schoenen bijna klem kwam te zitten.
Ik hoop dat je Goede Vrijdag mee kunt doen bij de FMTR, wel een goede hoofdlamp of zaklantaarn meenemen, ook daar op een paar meter na geen asfalt.
Klinkt toch maar weer als een prachtige loop ervaring Peter!
In ieder geval een ervaring rijker! Jammer dat ik er niet bij kon zijn.
Toch stoer dat je het gedaan hebt… is weer heel wat anders dan asfalt !! Jammer van de laatste kilometer, ik weet uit ervaring dat het erg zwaar is met die heuvels enzo 😉
Sterkte met je teen 🙂