Nadat ik eerder deze week aangaf dat ik me afvroeg of het wel een goed idee zou zijn om a.s zondag aan de halve van Leiden mee te doen, enerzijds vanwege een gebrek aan training de laatste tijd, anderzijds vanwege ‘een pijntje’ onder mijn linkervoet, kreeg ik een mailtje van een van mijn zusjes dat net met het spandoek bezig waren, dus dat dat dus eigenlijk niet zo goed uit kwam.
Nou weet ik niet hoe serieus die opmerking was, dat weet je in mijn familie eigenlijk nooit bij dit soort zaken, maar het zette me wel aan het denken. En zelfs zodanig dat ik er vannacht slecht door geslapen heb. Je echt!

Nadat ik me van de weeromstuit vanmorgen verslapen had (een uurtje, dus het viel mee, ik was uiteindelijk om kwart over zeven bij mijn bureau) besloot ik het volgende.
Ik zou vandaag een flink stuk proberen te lopen. Als ik onderweg last zou krijgen van ‘het plekje’ zou ik weer teruggaan. Afhankelijk van hoe ik me morgen voel ga ik me toch nog inschrijven. Of niet dus.

Ik had op www.afstandmeten.nl een heenweg van 8 km uitgestippeld, zodat ik, als die ook weer terug zou lopen, uiteindelijk op 16 km zou komen. Toen ik in de buurt van het 8 km punt kwam wist ik niet meer zo goed waaraan ik het kon herkennen. 🙂 Heb het zekere voor het onzekere genomen, en heb maar iets meer gelopen dan ik dacht dat het moest zijn.
Net gecontroleerd op de kaart, en het was ruim 8,5 km, dus ruim 17 retour.

Ik was op het laatst wel moe, en mijn voeten vonden het ook wel genoeg. Toch wel voldaan. We zullen zien hoe het morgen gaat.