Ik stond op omdat ik dacht dat de wekker was gegaan. Toen ik eenmaal beneden was bleek het een klein uurtje vroeger te zijn. Ach nou ja, het zou even zo goed wel lekker zijn om te lopen buiten.
Dat was het. Lekker stil, zij het niet zo stil als op zondagochtend vroeg, maar toch: lekker stil. Ik wilde niet te ver gaan, dat is voor morgenochtend gepland, maar wel iets van ´kwaliteit´ in de training stoppen: elke 5,5 minuut een halve minuut versnellen.
Na een kilometer of twee begon mijn R. achillespees een beetje te steken. Ik wilde niet meteen stoppen, maar hield het goed in de gaten. Na nog een kilometer was ik het vergeten, ik voelde het niet meer. Toch de komende weken maar geregeld de extensieve trapoefening doen, op blessures zit ik niet te wachten.
Geef een reactie