Soms lijkt hardlopen bijna vanzelf te gaan, en andere keren is het vooral een hoop geploeter. Mijn woon-werkloop van vanochtend was er helaas eentje uit de tweede categorie. Voeten gevoeliger dan normaal, hamstrings die zich een beetje overspannen gedroegen, moe gevoel dat niet echt weg wou gaan, last van de warmte (en zo warm was het feitelijk niet, dus het zal de luchtvochtigheid wel geweest zijn) et cetera. Tot overmaat van ramp (nou ja, ramp, niet overdrijven) bleek ik ook nog eens mijn pasje niet bij me te hebben. Ik heb er vanmorgen mee in mijn handen gestaan, maar ik kon hem nergens in mijn rugzakje vinden. Dus hopelijk thuis, en anders kwijt.

Nou ja, het is allemaal maar betrekkelijk, (een) volgende keer vlieg ik weer.