Bij de uitdrukking lunchpauzerun denk je niet aan een starttijd rond 10 uur, maar het was op dat moment al boven de 23 graden, en het einde leek nog niet in zicht.
In mijn Garmin de 6X 500m veranderd in 6X 600m, en op pad.
Achillespees en kuiten waren licht stijf, maar er viel prima mee te lopen.
De route kon ik deels in de schaduw afleggen, maar het was desondanks, zeker naar het einde toe, warm zat. Het was niet zozeer de temperatuur zelf, maar de hoge luchtvochtigheid die het zwaarder maakte. Toch lekker gelopen.
Toch weer mooi op de goede weg!!
Fijn dat het “langzaamaan” toch de goede kant uit gaat, zonder AP problemen 🙂