Deels door tijdgebrek, deels door slapjanussigheid sinds vorige week dinsdag niet gelopen. De week nu goed begonnen door net geen tien kilometer te lopen. Getipt door een van de Chat’n’Run-leden ben ik voor het eerst sinds lange tijd Barendrecht weer eens ingedoken, en dat beviel goed. Het was een betrekkelijk verkeersluwe route die voor een deel langs de spoorbaan liep en ook een rondje om het sportpark van Heerjansdam omvatte. Het begin van dat rondje kon ik eerst niet vinden, dus ik vereerde de tennisbaan ook nog even met een bezoek waar de aanwezige 50+ dames ongetwijfeld wat vreemd opkeken van dit onverwachte bezoek. Afijn, hebben ze nog iets om over te praten bij de koffie en/of de sherry.
Het rondje om het sportpark was wel het pièce de résistance wat betreft de grond. Het beloofde grit in de modder verzonken was niet zo spannend, maar de vrijwel onzichtbare grotere stenen voelden niet altijd even aangenaam. Zo nu en dan week ik uit naar de graskant, maar probeerde toch zoveel mogelijk het pad zelf te volgen. Een traktatie werd gevormd door de blubberplasjes. Misschien kan niet iedereen zich dat voorstellen, maar modder die tussen je tenen door naar boven komt valt wat mij betreft onder de ‘kicks voor niks’.
Dankbaar ben ik voor de ontdekking dat er parallel aan de Noldijk een heel net en rustig fietspad ligt. Dat scheelt de nodige te hard rijdende auto’s en gaten in de weg. Ik zal zeker vaker de Barendrechtse kant opgaan.
Nog leuker dan blubberplassen, zijn natte stukken en binnenzeetjes aan de kust!
Jij loopt altijd op blote voeten dat is verre van ‘slapjanussigheid’ ! Na 1x op BV loop ik met ‘slapjanussigheid’ de volgende keer altijd weer met iets van zool aan m’n voeten.