Het werd weer eens tijd om naar mijn werk te lopen. Na ruim een week pauze te hebben gehouden wilde ik niet het risico nemen dat er werkomstandigheden zouden zijn die het lopen in de weg zaten. Als je ’s ochtends vroeg gaat lopen is de buit alvast binnen.
De eerste paar kilometer voelden zwaar, of ik net het hardlopen als sport had opgepakt. Ik ken dat inmiddels wel van mezelf, meestal gaat dat vanzelf weer over, en ook nu heb ik uiteindelijk lekker gelopen. Zoals ik kortgeleden ook al op Chat’n’Run meldde heb ik er eigenlijk niet zoveel last van dat het donker is. Mijn route route is vrijwel nergens zo donker dat je echt niets ziet, en daar waar het zicht slecht is (stukken van het fietspad langs de A16) is eigenlijk ook weinig troep te verwachten. Glas en andere ongerechtigheden vind je in het algemeen meer in stedelijke gebieden.
Wel last had ik van slecht of helemaal niet verlichte fietsers die mij tegemoet kwamen. Door een van hen sprong ik door de schrik bijna voor een fietser die me van achteren naderde. Gelukkig was het pad breed genoeg en liep het allemaal goed af.
Op mijn FR305 zit een functie die automatisch elke kilometer als ronde vastlegt. Vanmorgen begon hij na de tweede kilometer ineens te zeuren dat de rondendatabase vol was. Op <enter> drukken stond. Nou, je kon op <enter> drukken wat je wilde de melding bleef terug komen. Met veel moeite tussen de foutmeldingen door weten te navigeren naar de plek waar ik dacht dat de wisfunctie zat (en inderdaad, daar zat hij!), en gezegd dat hij alles wat ouder was dan drie maanden mocht weggooien. Toen werd mijn horloge weer rustig. Pff, daar zit je zo op de vroege ochtend niet echt op te wachten.
Ik ben gisteren maar weer eens met een hoofdlamp op gaan lopen. Bevalt eigenlijk wel goed, het overige verkeer houdt beter rekening dan met een knipperlichtje.