Aanvankelijk bleef het nog een hele tijd grijs, en de gisteren beloofde zon was in geen velden of wegen te bekennen, maar ineens was hij er toch, en begon te temperatuur te stijgen. Zo rond elf uur was het bijna 13 graden en werd het tijd om te gaan: lunchpauzeruntijd.
Wat aan te trekken? Dat is vaak lastig in deze tijd van het jaar. Ik besloot tot een korte broek (uiteraard), shirt met korte mouwen, en omdat het me toch wat fris leek toch ook nog maar een hemdje daaronder. Dat zou de mogelijkheid bieden om het shirt eventueel uit te trekken, en daar maakte ik uiteindelijk ook dankbaar gebruik van.
Wat te lopen? Ik had al besloten dat het tijd werd voor een intervaltraining. Wat groente eten is voor sommige kinderen is intervaltraining voor mij. Ik weet dat het goed voor me is, maar vaak heb ik er geen zin in. En vaak blijkt achteraf dat het toch wel weer meeviel, ja zelfs eigenlijk wel lekker was.
Tien maal 400m moest het worden, en nog een beetje in- en uitlopen. Het was inderdaad leuker dan ik van tevoren had gedacht, en het geeft een voldaan gevoel. Vooralsnog vind ik eenmaal per week wel genoeg, maar wie weet wat het nog eens wordt in de toekomst.
Daar zeg je me zowat interval, ik maak mezelf maar wijs dat als je door duinen en mul zand loopt dan hoef je geen interval. En vooral BV is dat natuurlijk extra aangenaam!
Als ik duinen en mul zand in de buurt had zou ik ook niet intervallen denk ik. Het is voor mij een noodzakelijke variatie op het asfaltlopen.
Die duinen heb ik in de buurt. Ik loop wel mee, met schoenen, dat wel, maar kan en wil altijd wel je gids zijn.
Heerlijk dat je dit overdag tussen het werk door kan doen.
Martin
Van die uitnodiging wil ik graag een keer gebruik maken. Ik denk alleen dat jij wel wat harder doorloopt dan ik.
Kom gerust een keer bij mij lopen in de duinen en op ’t strand, en ik loop niet zoveel harder dan 6:30 p km op BV op onverharde paden.
Ga het nog druk krijgen met de hardloopdates in de duinen. 🙂
Lijkt me heel leuk in elk geval.