Als ik zo nu en dan over mijn schouder naar buiten keek kreeg ik dubbelzinnige informatie. Door de zon zag het er lekker uit, maar de sneeuw gaf ook een gevoel van kou. Dat laatste werd bevestigd door de website van het KNMI. Het weerstation van Rotterdam Zestienhoven (zoals ik het vliegveld hardnekkig blijf noemen) liet een maar heel langzaam stijgende temperatuur zien, en toen het rond twaalf uur -4,5 was dacht ik: dit wordt niet heel snel veel hoger, ik ga voor een rondje lunchpauzerunnen.
Op het programma stond 5 min. DL1, 10 min. DL2, 15 min. DL3, en dat rijtje tweemaal. Vooral dat tweemaal een kwartier op DL3 zog ik een beetje tegenop. Ik ben meer van langdurig je kilometers maken. Maar ja, als ik ooit nog iets sneller wil worden, dan hoort dit er wel bij.
Kleding. Tja, wat trek je aan met dit weer. Ik besloot tot een thermoshirt, shirt met lange mouwen, en een (dun) jackje. Dat bleek genoeg. Zonder thermo had misschien ook gekund, maar dan moet je ook niet gaan stilstaan. Dit was prima.
Het lopen ging goed. De eerste keer DL3 ging eigenlijk wat te langzaam, de tweede keer ging wel goed, en het voelde nog soepeler ook.
Nou is dat laatste niet vreemd, want na de eerste serie waren mijn voeten (in Sockwa’s) zo warm geworden dat ik het ook wel zonder durfde. Het asfalt was overwegend droog, en het pakte prima uit. Ik geloof niet dat ik al eens eerder bij -4°C op blote voeten heb gelopen, dus deze training was dubbel ‘kicken’. De training als zodanig ging lekker, en het stuk op blote voeten helemaal.
Je merkt wel dat je steeds “geharder” wordt, je kunt nu al bij -4 lopen !! Goed hoor !!
Er zijn twee zaken die het makkelijker maken. Door het lopen te beginnen op de schoentjes bouw ik al veel warmte in de voeten op. Dat is makkelijker dan wanneer je ‘koud’ van huis gaat. Daarnaast kun je merken dat de zon al weer wat meer kracht krijgt. Dat merk je doordat het asfalt waar de zon een poosje op heeft gestaan echt al wat warmer is. Het verschil tussen asfalt in de zon en in de schaduw is duidelijk te voelen.
Ik vind het knap! Krijg je dan geen brandblaren met die kou?
Hee, een naamgenoot. 🙂 Zijn we ook nog familie?
Nee, van brandblaren heb ik nog nooit last gehad. Als het te koud wordt kun je wat de Amerikanen ‘frostbite’ noemen oplopen, dat is misschien wat je bedoelt? Ook nog nooit gehad. Ik heb het voor die tijd al veel te koud.
Het wordt steeds leuker om te lezen. Je gaat goed!!
Die frostbite heb ik opgelopen door bij -12 in Fivefingers door de sneeuw te lopen. Is niet leuk, ik zal er nog over bloggen, de blaren stonden echt op m’n tenen en nu 10 dagen later heb ik er nog steeds last van.