Dat was toch weer heel ander weer dan een week geleden, met toen slechts twee graden en wat sneeuwbuitjes. Nu scheen de zon, en hoewel de temperatuur met acht graden niet overdreven hoog was kon er prima gelopen worden. En op blote voeten, én in korte broek. Ik had onder mijn jack alleen een shirt met lange mouwen aan, en daar had ik een beetje spijt van, want die lange mouwen zijn moeilijk op te stropen, en daar had ik soms, uit de wind en in de zon, wel wat behoefte aan.
Het lopen ging het eerste uur prima. Tempo’s goed aan te houden, nergens last van. Na dat uur begon ik soms die spier van heup naar knie weer wat te voelen waar ik de laatste weken wel eens last van heb. Uiteindelijk kon ik de volle tijd uitlopen. Maar toen de 1h50’waren volbracht was ik nog niet thuis. Een nieuwe route door de Zuidpolder kostte meer tijd dan ik had gedacht. Na het volbrengen van het ‘officiële’ deel heb ik een kort stukje gewandeld en even wat gerekt. Dat was voldoende om de laatste 1,5 km toch weer zonder klachten te uit te lopen.
Gisteren had ik geholpen bij het schuren van de banken van het podium van het koor van mijn vrouw, en daar had ik lichte rugpijn aan overgehouden. Dat zal vandaag ook meegespeeld hebben. Deze week ga ik weer serieus werk maken van mijn rugoefeningen, ik denk dat mijn knie dat ook prettiger vind.
Als dinsdag blijkt dat mijn knie toch nog wat opgewonden doet over het leed dat hem vandaag is aangedaan doe ik even een stapje terug.
Even je knietje in de gaten houden!!
je wordt ouder papa….
Daar wil papa helemaal niks van weten. 🙂