Dinsdag stond er zoals altijd een training op het programma, maar ik vond het weer wat tegenvallen, en hij kon op woensdag ook nog wel vond ik. Maar afgelopen woensdag werd ik in de loop van de dag steeds meer verkouden en rillerig, en halverwege de dag besloot ik naar huis te gaan. Daar ben ik in bed gekropen en heb heel veel geslapen. Donderdag zou ik al vrij zijn, dus ik hoefde niet na te denken over de vraag of ik alweer aan het werk kon. Hardlopen moest ik in elk geval niet aan denken, en ook vrijdag, een normale trainingsdag, kon ik het nog niet opbrengen.
Vandaag voelde ik me prima, maar ik begon het hardloopmoment toch uit te stellen. Op een gegeven moment heb ik mezelf een schop onder mijn kont gegeven, en ben ik toch op stap gegaan, vooral ook omdat het weer volgens de verwachting alleen maar verder af zou takelen. Met een mager zonnetje en temperaturen net boven de tien graden leek een korte broek, een shirt met korte mouwen en een dun jack wel voldoende. Dat was zonder meer juist, het was zelfs net niet te warm. Ik heb heerlijk gelopen. Ik had niet op het schema van Tiny gekeken, en strikt genomen deed ik dus eigenlijk maar wat. Toch viel dat ook wel weer mee. Ik heb ongeveer 100 minuten gelopen, dat was een kwartier te weinig, en ik liep een 15″ per kilometer te snel. Waar ik erg blij om was, dat was dat de hervonden wijsheid dat ik meer met gebogen knieën moet lopen daadwerkelijk hielp om mijn knieën ontspannen te houden. Ik had er deze keer geen last van.
Komende week ga ik maar weer verder met het schema van afgelopen dinsdag. Een beetje jammer dat het dan net even wat kouder gaat worden, maar hee, ik heb afgelopen winter voor hetere vuren (?) gestaan.
toch ben je weer snel over je “griepje” heen zo te zien.
We raken al weer gewend aan deze hogere temperaturen en omschrijven ze zonder blozen als laag..
Die korte broek wijst er in elk geval op dat we de goede kant uitgaan!
Nog even en is het is volop lente. Kwestie van tijd.