Maand: november 2006

Dinsdag heb ik 200-jes gelopen op de baan, tien om precies te zijn, zodat de totale afstand die dag op 1000 + 10*(200+200) + 1000 = 6 km kwam. Lekker gelopen in elk geval.
Donderdag had ik weer willen lopen, maar ik had er domweg geen tijd voor.

Gisteren, zaterdag, een duurloopje van 8 km op de baan gedaan. Elke km een eigen tempo proberen vol te houden. Doel is om wat tempovaster te worden, maar ook om wat beter gevoel voor snelheid te ontwikkelen. Dat gaat op de baan een stuk gemakkelijker dan op de weg. Door elke 200m de tijd te controleren kun je een behoorlijk vlak gelopen kilometer krijgen.

Vandaag vond ik het weer eens tijd worden voor een training op de weg. Ik had eerder van de week via www.mapmyrun.com al een route van 10 km uitgezet die grotendeels over stoepen en gladde fietspaden gaat, en vandaag moest het er maar eens van komen. De conclusie moet zijn dat 10 km eigenlijk net iets te hoog gegrepen is, ik heb er wel wat zere voeten aan over gehouden, en op 1 teen een blaartje. Maar gelukkig is al het leed tamelijk oppervlakkig, dus ik denk dat het morgen al een stuk beter is. Dinsdag kan ik waarschijnlijk gewoon weer lopen.

Al met al deze week 24 km gelopen, en daar ben ik best tevreden over.

Gisterochtend rond 9 uur in de miezerregen vertrokken voor een rondje over de weg. Dat was al weer een poosje geleden, de laatste weken liep ik vrijwel alleen op de baan. Het was een graad of 6 en het regende dus een beetje. Dat leverde vooral het eerste kwartier wel koude voeten op, maar na enige tijd ging het wel beter. Ik liep een ietwat aangepaste versie van een route door Dubbeldam die ik in het verleden wel vaker liep. De aanpassingen heb ik gedaan om fietspaden met fakirasfalt te vermijden. De route werd daardoor wel bijna een kilometer langer, maar dat is, zeker conditioneel, geen enkel probleem.

Toen ik in Dubbeldam op de Gravensingel was aangekomen kwam mij een politiebusje tegemoet dat ik na mij gepasseerd te zijn hoorde afremmen en omdraaien. "Die komt voor mij" dacht ik nog, en ja hoor, het busje kwam naast mij rijden. Er zat slechts 1 vrouwelijke politieagent in die informeerde wat ik aan het doen was. Toen ik vertelde dat ik aan het hardlopen was (duh!) zei ze dat ze dat wel zag, maarre "op blote voeten?". Er ontstond een kort gesprek over het waarom, en daarna vertelde ze dat er een telefonische melding was binnengekomen over een ‘vreemde figuur’ die mensen hadden gezien. "Niet dat ik denk dat u een vreemde figuur bent hoor" zei ze nog. Afijn, ze vond het duidelijk wel wat apart, maar was geloof ik toch wel van mijn goede trouw overtuigd, en we gingen weer ieder ons weegs. Ik heb de rest van de route met een brede grijns op mijn gezicht gelopen. 🙂

Ik had er zaterdagavond overigens wel grote twijfels over of ik wel zou gaan lopen de volgende dag. We hadden een instuif van de volksdansvereniging, en daar heb ik me behoorlijk lopen uitsloven. Hierdoor, en in combinatie met de volksdanscursus die ik vrijdagavond al had gehad voelde ik me zaterdagavond na thuiskomst eigenlijk behoorlijk ‘uitgekakt’. We hebben nog naar een film op TV zitten kijken die tot kwart over twee duurde, dus dat droeg ook al niet erg bij aan een uitgerust gevoel zondagochtend.
Maar goed, het viel dus erg mee, ik had ook al geen hoofdpijn, zoals ik gevreesd had, en daardoor durfde ik toch wel op pad te gaan.

Al met al heb ik een goede week achter de rug qua BV-hardlopen. In totaal een kilometer of 23, wat nog niet heel veel is, maar het gaat er wel steeds meer op lijken. Mijn voeten zijn nu wel aan wat rust toe, dat gun ik ze vandaag dan ook maar.

Gistermiddag op tijd naar huis omdat ik nog wilde lopen, en aangezien de baan ’s avonds voor de verenigingen is moet ik wel ’s middags. Niet dat ik dat erg vind, maar ik moet er wel rekening mee houden. Omdat het al regende (niet heel hard) besloot ik met de auto naar de baan te rijden, ik had geen zin om op voorhand al nat te beginnen. Onzin natuurlijk, en ik kreeg er later ook spijt van.

Het lopen ging prima, er lagen aardig wat (ondiepe) plassen op de baan, maar dat voelde eigen wel lekker om door te lopen. Ik had besloten om na een kilometer inlopen 400m intervals te lopen, afgewisseld met 400m pauze, bestaande uit wandelen/dribbelen/wandelen. Toen ik een stuk of drie van die series gedaan had begon de druk op mijn blaas onaanvaardbare proporties aan te nemen en ben ik maar even de struiken in gedoken. Al dat water, uit de lucht en op de grond had kennelijk een stimulerende werking. 🙂
Uiteindelijk 6 series gedaan en nog een km uitgelopen. Ik ging voldaan naar huis. Daar bleek overigens wel dat ik op de bal van mijn rechtervoet een blaartje had opgelopen. Waarschijnlijk een gevolg van de combinatie natte, en dus wat wekere voeten, en een ondergrond die toch wat stroef is. Gek genoeg alleen rechts, dus ik moet nu proberen mijn rechtervoet net zo te laten lopen als de linker.

Toen ik thuiskwam zat mijn dochter klaar om naar de voetbaltraining te gaan en die vroeg of ik haar met de auto wilde brengen (en dus ook halen). Ik had ja gezegd voor ik er goed over na had gedacht. Daar kreeg ik in tweede instantie wel wat spijt van, want het kost onevenredig veel tijd, en ze krijgt er natuurlijk niks van om in de regen te fietsen. Ik had dus zelf ook met de fiets naar de baan moeten gaan eerder op de middag, ik ben er van overtuigd dat ik vanuit een vaag soort (misplaatst) schuldgevoel heb toegestemd in de autorit.

Gisteravond wat zitten experimenteren met het bekijken van een aflevering van de in Amerika erg populaire serie Heroes via een USB memory stick op onze DVD-speler. Dat blijkt prima te gaan, en zelfs op de stick geplaatste ondertitelingsbestanden worden door de DVD-speler begrepen! Dat maakt het een stuk eenvoudiger om gedownloade films en series te bekijken. Het is niet meer nodig om ze eerst op CD/DVD te branden en dat vind ik wel een welkome ontwikkeling. Al die media met films die je verder nooit meer bekijkt…

Maandag dus naar de fysio geweest en hem gevraagd even naar mijn voet te kijken. Het positieve nieuws is dat ik wat hem betreft niet hoef te stoppen met lopen, vooropgesteld natuurlijk dat ik het wel voorzichtig doe: niet doorstampen terwijl mijn voet protesteert. Het minder positieve nieuws is dat hij inschat dat het een beschadiging van het periost(eum), het botvlies, betreft, en dat kan een langduirige zaak zijn. Hij kon zelfs niet met zekerheid zeggen of het ooit helemaal over zou gaan. 🙁
Gistermiddag ben ik gaan lopen op de baan, en heb een duurloop van 8 km gedaan. Dat ging eigenlijk erg goed, pas op het allerlaatst begon mijn voet pas wat signalen af te geven dat het misschien wel genoeg geweest was, en ook naderhand geen klachten. Al met al een positieve ervaring, en het geeft moed voor het vervolg.
Ik hoop aanstaande donderdag weer wat te kunnen intervallen, eens kijken of de trend zich voortzet. Ik denk dat het wel verstandig is om voorlopig mijn hardloopactiviteiten vooral op de baan uit te voeren. Het is daar aanmerkelijk gemakkelijker om je te concentreren op een goede (landings-)techniek, en doordat de ‘weg’ zo vlak is wordt het pijnlijke plekje op mijn voet het minst belast.

Het is al weer een poosje geleden dat ik hier een bericht achter liet. Het begint geleidelijk aan wat kouder te worden, maar voor de tijd van het jaar is er natuurlijk geen reden tot klagen. Volgens Teletekst wordt het a.s. donderdag zelfs een graad of 17! Nog steeds prima weer voor een blootvoeter dus.
Afgelopen week heb ik bedroevend weinig gelopen. Nadat ik dinsdag 200 meter intervallen op de baan had gelopen (10 keer, hetgeen inclusief elke keer 200 meter wandelen/dribbelen plus 1 km in- en uitlopen resulteerde in 6 km totaal) is het er afgelopen week niet meer van gekomen.
Het pijnlijke plekje in mijn linkervoet blijft aanwezig. Als ik op de baan loop heb ik er nog het minst last van, maar op stoepen met ongelijke tegels, en vooral op klinkerstraatjes is het toch wel vervelend. Aangezien ik vanmiddag vanwege RSI-achtige schouderklachten toch naar de fysiotherapeut moet zal ik daar eens om advies vragen. Misschien is het verstandig om een paar weken rust te houden. Op zich zou ik dat niet zo erg vinden als het duidelijk is dat het gaat helpen. Wat ik niet hoop is dat het duidt op een anatomische afwijking waar verder niet veel aan te doen is. George schijnt dat te hebben, die kan wel BV hardlopen op bosgrond, maar niet op asfalt. Het zou mij niet kunnen schelen om alleen op bosgrond te kunnen lopen, maar waar haal ik het bos vandaan? 🙂 Het Mastbos is denk ik het dichtst bij, maar om nou elke keer eerst ruim een half uur in de auto te moeten zitten voor ik ga hardlopen. Ik vind het juist ideaal van hardlopen dat je met je sport kan beginnen zodra je de voordeur achter je dicht trekt.
Nou ja, we wachten het nog maar even af.