Maand: mei 2007

Nadat ik gisteren nog enthousiast had gemeld dat ik 8 km wilde gaan lopen moet ik nu helaas melden dat de uitvoering er van jammerlijk mislukt is. Ik had de hele (?) dag al een beetje een vaag pijntje in mijn voet, maar het voelde niet ernstig. Ik besloot daarom ’s middags toch te vertrekken voor mijn geplande 8 km met het idee meteen terug te keren als het niet goed zou gaan.
Het ging eigenlijk goed tot rond het 3 km punt, en toen ging het ook meteen hartstikke fout. Ik kon binnen 50 meter bijna niet meer lopen. Alsof ik op een vervelende manier mijn voet verzwikt had. Ik kon zelfs bijna niet meer gewoon wandelen, maar ja, ik moest toch naar huis. De kortste route ging langs een fietspad met een ruwe structuur die ik meestal probeer te mijden, maar een positief punt is dan nog dat ik merkte dat ik me daar best redelijk op kon bewegen.

Vandaag was het iets beter met mijn voet, maar gewoon wandelen op blote voeten gaat nog moeizaam, met mijn sandalen aan gaat het redelijk. Ik hoop dat als ik het een paar dagen rustig aan doe dat de pijn vanzelf verdwijnt.

Het meest irritante vind ik nog wel dat ik geen idee heb waar het vandaan komt, en vooral ook dat ik tijdens het hardlopen niet voelde dat het verkeerd ging. De meeste klachten die ik tijdens het hardlopen in de loop der jaren heb gehad waren overbelastingsklachten: te snel te veel. Of te snel te hard. Maar ik heb niet het idee dat dit in diezelfde categorie valt. Afijn, we zullen er in moeten berusten. Wordt vervolgd.

Afgelopen zondag ervaren dat het niet handig is om een flink eind te gaan lopen nadat ik 10 dagen niks had gedaan, en ook in de periode daarvoor vrij onregelmatig op pad was geweest. Ik ben op pad gegaan voor een route van ongeveer 16 km, en dat ging een groot stuk eigenlijk best wel goed, tot ongeveer een km of 2-3 voor het einde. Toen begon ik last te krijgen van ‘tedere voeten’ (de amerikanen noemen dat tender feet, maar daar weet ik zo gauw geen goede vertaling voor), en doordat ik toen niet meer voldoende ontspannen liep (althans dat is mijn verklaring) kreeg ik uiteindelijk ook nog last van mijn achillespees.
Als ik ergens niet op zit te wachten is het een chronische blessure, dus ik heb ogenblikkelijk mijn trainingsaanpak aangepast. Met het motto: ‘liever korter maar vaker dan langer en stuk gaan’ ben ik afgelopen dinsdag met een route van 5 km begonnen. Conditioneel een peuleschil, maar op het laatst kreeg ik toch een beetje last van mijn achillespees. Woensdag niet hardgelopen, het volksdansen ’s avonds doet dan voldoende een aanslag op mijn pezen. Ik had echter nergens last van. Op de terugweg wel het hele stuk (3 km) op blote voeten gelopen, en dat ging probleemloos.

Gisteren, donderdag, heb ik 6 km gelopen, en dat ging erg goed. Zelfs vrij snel voor mijn doen, nl. net binnen de 36 minuten, en aangezien ik altijd vrij rustig begin moet ik toch ook nog een stuk onder de 6 min/km hebben gelopen. Grappig was dat ik onderweg ywee jongens tegen kwam waarvan de een naar me riep: als je zonder schoenen loopt kun je er ook niet naast lopen. Die krijgt wat mij betreft de originaliteitsprijs van de maand!

Vandaag wil ik nog 8 km lopen, als dat goed gaat morgen 10 en zondag 12, en dan beginnen we volgende week weer opnieuw, maar dan net 1 stapje hoger: op de eerste dag niet 5 maar 6 km.

Vandaag lekker getraind op de baan. Eerst 2 km inlopen tegen ruim 6 min. per kilometer, daarna 15 intervallen van 200m afgewisseld met 200m wandelen-joggen-wandelen, en tot slot nog weer 2 km uitgelopen. Er kunnen een paar dingen over gezegd worden. De eerste is dat ik wel steeds merk dat de baan, door de soort rubber coating die er op ligt, vrij stroef aan de voeten is, en ik moet dan ook uitkijken dat ik er geen blaren aan over houd. De baan is wat dat betreft blaargevoeliger dan de meeste wegoppervlaktes waar ik op loop. Ik heb ook het idee dat dat nu, met warm weer, erger is dan toen het een graad of tien kouder was.
Een ander ding is dat ik volgens mij voor het eerst een 200m interval sneller liep dan 15 km/u. Ik wist eerlijk gezegd niet dat ik het in me had. Ook al is het dan slechts 200m, ik vind het wel heel leuk. Overigens was het wel ondeugend, want van meneer Verheul mag ik (nog) helemaal niet zo hard. Dan moet ik eerst maar eens een snellere 10km lopen.
Het laatste wat ik nog zou willen vaststellen is dat ik met de 10km die ik vandaag gelopen heb vrijwel precies 500km als blootvoetloper heb volgemaakt, en dat is warempel wel een pintje waard. Ware het niet dat ik mijzelf deze maand op dieet heb gezet in een poging om een aantal echt wel overtollige kilo’s kwijt te raken, dus dat pinyje stellen we dan nog  maar even uit. Er komt wel weer eens een jubileum.

Leuk om te melden is nog dat een van mijn ‘voorbeelden’, Yanni Papastavrou uit Londen afgelopen weekend zijn eerste marathon BV heeft voltooid. Hij deed er 3h50′ over, en daar zou ik zelf bar tevreden over zijn op een eerste marathon. Hij heeft een mooi verslag geplaatst in de discussiegroep voor BarefootRunners op Yahoo. Hier lees je het complete verhaal.

Ik krijg zelf wel steeds meer behoefte om ook eens marathon te gaan lopen, maar haast heb ik er niet mee. Misschien volgend jaar in het najaar? Laten we eerst maar eens kijken of het lopen zich voorspoedig blijft ontwikkelen.