Auteur: Peter (Pagina 1 van 62)

Als ik niet alleen op pad ben is de afleiding groter en vergeet ik eerder mijn verhaaltje te schrijven, zo blijkt. Laat ik het toch even afronden.

Op de camping van Gemonde maakten we ons inmiddels al weer wat geroutineerder klaar voor vertrek, en om even voor tien uur zaten we al op de fiets. Het was een grotendeels fraaie tocht, en met name het stuk langs de Herperduinen was erg mooi. Bij de brug langs de A50 over Maas werd ik wat in verwarring gebracht. De geplande route wilde ons over het westelijke fietspad naar de andere kant laten rijden, terwijl een eenrichtingsbord duidelijk aangaf dat dat niet de bedoeling was. Tegelijkertijd werd wel duidelijk dat het volgen van het oostelijke fietspad het aan de andere kant iets ingewikkelder zou maken om weer op de route te komen. Dit toch maar gedaan. Terwijl we over de brug reden zag ik aan de andere kant over het fietspad nauwelijks enig verkeer rijden, dus vermoedelijk hadden we zonder al te veel overlast te veroorzaken daar best kunnen rijden.

In het Land van Maas en Waal aangekomen zagen we donkere wolkenpartijen hangen waarbij het ons niet meteen duidelijk was of we daar wel of niet last van zouden krijgen. Toen de eerste druppels vielen trokken we toch maar ons regenjack aan, maar uiteindelijk viel het allemaal reuze mee. In Druten aangekomen deden we bij een AH waar we toevallig langsreden wat boodschappen, en in het plaatsje zelf lunchten we in een restaurantje tegenover de kerk een eenvoudig hapje. Daarna reden we door naar het pontje dat ons overzette over de Waal. Daarna was het nog een km of tien naar de camping bij Kesteren. Ik had nog per e-mail aan beheerder/eigenaar Erik gevraagd of de trekkershut soms vrij was, maar we bleken aan te komen op de enige dag deze week dat hij al gereserveerd was. Dan toch maar de tent opgezet. Het was een stuk rustiger op het trekkersveld dan in de week dat ik er met S. had gestaan, alleen in ‘ons’ hoekje stond een jong gezin. ’s Avonds fietsten we nog naar Rhenen, over de Rijnbrug, want het pontje gaat na zes uur niet meer, en aten er een smakelijk pizza.

Voor de donderdag werd er nogal wat regen verwacht, met name in het zuiden, al was niet helemaal duidelijk waar de scheidslijn tussen nat en droog zou komen te liggen. Omdat we geen zin hadden in een dag fietsen in de regen, en omdat we er ook wel aan toe waren, besloten we de plannen aan te passen. Donderdag zouden we een rustdag houden, vrijdag zouden we proberen naar Dordrecht te fietsen, een afstand van krap tachtig kilometer.

Afgezien van een klein buitje bleef het donderdag de hele dag droog, sterker nog, in de loop van de middag kwam de zon er steeds meer bij. We hadden besloten om lopend naar Rhenen te gaan, al was het maar om nieuwe koffiezakjes te kopen. We wandelden deels langs een klompenpad naar het pontje en lieten ons overzetten. Aan de overkant aangekomen dronken we eerst een kop koffie bij “Moeke” en liepen daarna Rhenen in. De Cunerakerk was helaas niet open, maar de Jumbo wel, dus de wens om nieuwe koffiezakjes te kopen kon worden vervuld. Vervolgens besloten we naar het oorlogskerkhof op de Grebbeberg te lopen. A. was daar nog nooit geweest.  Dit soort locaties, met al die gelijkvormige grafsteentjes keurig in het gelid, waar heel veel jonge mensen begraven liggen, maken toch altijd weer veel indruk. Ook de kleine tentoonstellingsruimte met een aantal persoonlijke verhalen blijft bijzonder.
Daarna moesten we weer in de benen, want we wisten dat het laatste pontje rond half zes ging, en dat wilden we niet missen, Teruggekomen op de camping bleken we 16 km te hebben gewandeld, hoezo rustdag. 🙂
Ondanks de vermoeienissen van de dag was A. bereid om nog op de fiets te klimmen om voor ons beiden een bakje patat te scoren in het dorp. Ze was net op tijd terug, want toen viel er alsnog een behoorlijke bui. We konden echter lekker droog zitten op de veranda van de inmiddels vrijgekomen trekkershut.

Vrijdag fietsten we, aanvankelijk in de mist, inderdaad het hele stuk terug naar huis. Inclusief de kleine omweg om bij Caatje aan de Lek (even na Culemborg) koffie te kunnen drinken was dat 79 km. A. wist van tevoren niet dat ze het kon, maar het ging eigenlijk prima. In het kader van de nostalgie reden we in Culemborg nog even langs het huis waar we begin jaren tachtig kortstondig woonden.
Het was voor het eerst dat ik de app Komoot gebruikte om een route te plannen, maar dat pakte eigenlijk best goed uit. Het eerste stuk, fietspad langs een vrij drukke provinciale weg, en een stuk bijna op het einde, fietspad langs de A15, waren nog het minst, maar toch veel rustige weggetjes waar het aangenaam fietsen was,

A. en ik zijn tot de conclusie gekomen dat we het beiden erg leuk hebben gevonden, en dat we van plan zijn om er volgend jaar een vervolg aan te geven.

Al lang geleden, voor de zomer nog denk ik, vroeg mijn dochter of ik zin had om met haar op een bescheiden fietsvakantie te gaan. En uiteraard leek me dat een heel goed en leuk idee. Ik vond het lastig inschatten hoe lang dagetappes zouden kunnen zijn, niet zozeer qua conditie, maar vooral ook qua zitvlees. Ik ging voorlopig uit van maxima van rond de zestig km.

Ik bedacht een rondje waarbij we thuis (dwz mijn huis) zouden vertrekken en weer terugkeren, dus geen gedoe met treinen en zo.

Gisteren gingen we op pad, eindbestemming was natuurcamping ’t Beekdal bij Chaam. We hadden overwegend goed weer, al werd het bij Breda op een gegeven moment wat dreigend. Dat was een mooi moment voor een kop koffie/glas cola op het overdekte terras van de Beyerd.

Eind jaren zeventig, begin tachtig woonde ik met de moeder van mijn dochter, ook wel bekend als mijn vrouw, op kamers in Breda, en het leek ons wel leuk om even naar het huis, in de wijk (’t) Ginneken te gaan kijken. Voor mij nostalgie, voor haar leuk om het eens te zien.

We troffen het, want de huidige bewoonster stond in de tuin en we raakten aan de praat. Zij kende mijn toenmalige huisbaas en we wisselden wat zaken uit. We werden uitgenodigd om binnen te komen kijken en dat was toch wel heel leuk. In essentie was er weinig veranderd al zag het er een stuk netter uit dan indertijd. 🙂

Na Breda kwamen we spoedig op de camping en zetten in goede harmonie de tent. Daarna vonden we het tijd voor een biertje bij Toontje Schoen, een café in de buurt. Het Bavels Blond smaakte goed.

In de loop van de nacht ging het stevig regenen en toen het licht was geworden bleek dat ik zo onhandig was geweest om een stukje van het grondzeil uit te laten steken en dat had gefungeerd als een soort glijbaan voor een hoop water. Afgezien van het puzzelboekje van A. was er niets echt naar de gallemiezen, maar er was wel wat kleding nat geworden. Gelukkig niet alles.

Vandaag fietsten we van Chaam naar Gemonde (ja zoek dat maar eens op), 47 km, ongeveer zoiets als gisteren, en we hadden heerlijk fietsweer. Veel zon, wind in de rug en op een paar druppels na droog. We kwamen een eindje na Tilburg langs een huis, waar we toevallig stopten om onze vesten uit te trekken, waar aan Erasmus gewijde zaken in de tuin stonden (zie foto’s), en wat later zagen we dat er zich veel meer kunstzinnige producten in een ander deel van de tuin  bevonden. Terwijl we ernaar stonden te kijken kwam er een vrouw naar buiten die vertelde dat er in het huis nog veel meer te zien was en dat er op afspraak bezichtigingen mogelijk waren voor groepen vanaf tien personen. Inclusief koffie en zelfgebakken appeltaart. 🙂 Ik heb niet naar de kosten geïnformeerd, maar wel het kaartje met de contactgegevens in ontvangst genomen.

Op de camping waren we aanvankelijk de enigen op het trekkersveldje, maar inmiddels is er nog een Eriba caravan bij gekomen.

Morgen door naar Kesteren, naar de camping waar ik onlangs nog was. Helaas raken we het voor de wind fietsen dan gedeeltelijk kwijt.

Vanmorgen had ik de wekker nodig om wakker te worden. Ik had besloten toch vroeg op pad te gaan, en dan maar de brug bij Renkum te nemen. Ik heb geprobeerd op de stille camping waar heel veel tentje (te) dicht op elkaar stonden zo stil mogelijk mijn boeltje te pakken, maar alleen al het in de zak proppen van mijn slaapzak maakte in mijn oren een ongelooflijke herrie. Hopelijk had ik een hoop vast slapende mensen in de buurt. Over slaapzak gesproken. Ik heb het niet koud gehad, en ik dacht bijna dat mijn donsverplaatsactie (zie gisteren) effect had gehad, tot ik op mijn mobiel zag dat het ook ’s ochtends om vijf uur nog 17 graden was. Tja, daar heb je geen goede slaapzak voor nodig.

Om even voor zes uur reed ik de camping af, en meteen begon het harde werken. Het pad ging omhoog, en sommige delen van het pad waren voorzien van buitengewoon mul zand. Ik ging een paar keer bijna onderuit, maar slaagde er toch in overeind te blijven. Ik bedacht ineens dat er tegenwoordig wolven op de Veluwe zijn. Die hadden weliswaar in Nederland nog geen mensen aangevallen, maar ooit gaat dat wellicht eens gebeuren, en ik wilde liever niet degene zijn die in het krantenbericht genoemd werd als het eerste slachtoffer. Bij knooppunt 01 verliet ik het gebied van de Veluwe en was het gevaar geweken. 🙂

Ik had verwacht dat de brug over de Rijn een hele beklimming zou worden, maar de klim ging eigenlijk heel geleidelijk, ik raakte er in elk geval niet van buiten adem. Twee rivieren later (Waal en Maas resp.) was ik in Brabant en bijna bij mijn eindbestemming, het station in Oss. Het begon heel licht te regenen, voor het eerst tijdens deze reis. Maar er viel zo weinig dat de straten er niet zichtbaar nat van werden.

Er reden juist vandaag (maar misschien het hele weekend wel) sprinters heen en weer tussen Oss en Dordrecht. Dat had als voordeel dat ik relaxed in mijn trein kon stappen en mijn fiets kon vastmaken op de daarvoor bestemde plek, en dat ik me niet druk hoefde te maken over fietsen die ertegen of ervoor werden gezet, want ik kon gewoon tot de eindbestemming blijven zitten.

Het was een leuk rondje door het land, met fraaie (en minder fraaie) gebieden om doorheen te fietsen. Het weer was geweldig, al had iets minder wind wel gemogen. In totaal 786 km gefietst (de korte stukjes om boodschappen e.d. te doen niet meegerekend, met 10 fietsdagen dus een gemiddelde van bijna 79 km/dag. Gezien het feit dat ik tot nu toe erg weinig gefietst had dit jaar mag ik hier beslist tevreden over zijn. Mijn knie hield zich goed, soms liet hij even merken dat het nog niet helemaal 100% was, maar dat verdween ook steeds weer.

Ik dank de lezers voor hun aandacht en eventuele reacties, ik waardeer het zeer.

Het was koud afgelopen nacht, en mijn nieuwe slaapzak hield me niet goed warm. Ik ontdekte dat het dons vooral aan de zijkant zat, waar ik niet lag, maar in het middelste deel voelde ik bijna niks. Ik heb vandaag na aankomst op de camping geprobeerd het dons wat te verplaatsen door te schudden. Straks eens kijken of dat het gewenste effect heeft.

Om even voor zes uur fietste ik de camping af. Ook toen was het nog betrekkelijk fris, de ‘witte wieven’ hingen hier en daar boven het gras. Maar zoals dat gaat op een zonnige zomerdag, het warmde snel op. Ik fietste lekker en voor ik het wist had ik de eerste veertig km achter de rug. Toen bereikte ik de Sallandse heuvelrug en zoals de naam al aangeeft: daar zijn heuvels. En toen ik ook nog het klimmen moest combineren met enkele mulle zandpaden werd het wel wat zwaar.

Maar eigenlijk deed ik maar een randje van de heuvelrug, en spoedig reed ik weer op vlak terrein. In Laren gebruikte ik even een bak koffie en wat erbij, ik vind al heel snel dat ik dat wel verdiend heb.

Begin van de middag was ik op de camping. Er was een mooi schaduwrijk hoekje beschikbaar, en daar hoefde ik slechts € 7,75 voor te betalen, de goedkoopste camping deze reis.

Morgen fiets ik nog naar Oss en ik zag dat daar met de knooppuntroute maar liefst drie pontjes gebruik. De eerste, bij Renkum, begint pas om tien uur met varen. Dus dan hoef ik niet hier om zes uur al te vertrekken. Tenzij ik besluit bij Renkum de brug te gebruiken, dat is iets om. Daar zal ik eens een nachtje over slapen.

Zoals gezegd zou ik vandaag een bescheiden fietsdag doen. Via de knooppunten kwam ik op ruim vijftig km. Met dat in gedachten deed ik alles vanochtend op het gemakje en daardoor zat ik uiteindelijk pas om bijna half negen op de fiets. Mijn vriend de wind toonde zich vandaag een echte vriend. Niet te hard en meestal uit een goede hoek.

Ook al fiets je dan met knooppunten en heb je je navigatieapp er als ondersteuning bij, dan nog kan het fout gaan. Ik moest op een gegeven moment op aangeven van de app linksaf slaan, maar het enige wat ik zag was dat de weg naar rechts boog. Huh? (Om met kleinzoon Abel te spreken) Bleek dat ik een km terug aan de andere kant van het kanaal had moeten gaan rijden. Dat bordje had ik gemist, en doordat ik de app niet genoeg had ingezoomd had ik ook daar de koerswijziging niet bemerkt. Gelukkig was het maar een kilometer.

Door het koffiezakjesdebacle ben ik momenteel afhankelijk van wat ik onderweg tegenkom, en dat was niet veel vandaag. Pas na een kilometer of veertig was daar Brasserie Wagenwiel, he he.

Toen nog een klein stukje door Duitsland (zie de foto’s voor de grenzen) en kort daarna was ik rond één uur op de camping. Het trekkersveld lag in de volle zon, dus ik ging op mijn gemakje onder de tamme kastanje zitten, at wat, las wat, keek een beetje rond, en kwam zo lekker relaxed de middag door.

Morgen gaat de reis naar natuurcamping Zegenoord bij Loenen en overmorgen dan door naar Oss, alwaar ik de trein naar huis neem. De gemeenten in de Achterhoek die ik had willen bezoeken zullen even moeten wachten.

Ik bleef alleen op het trekkersveldje, en dat had wel wat. Ook vanochtend begonnen de vogeltjes weer rond vier uur te tuteren en te twitteren (ja, echt waar, dat kunnen ze), ik word er wel wakker van, maar het stoort me niet. Lastiger vind ik dan dat ik zonder dralen naar het toilet moet, daar word ik eigenlijk veel wakkerder van. Bij terugkeer in de tent nog even lekker gelegen. Ik zou vandaag ex-collega Nico bezoeken die naar Oost-Drenthe is geëmigreerd, dus ik probeerde uit te rekenen hoe laat ik dan op de fiets zou moeten zitten.

Tussendoor moet ik even een klein raampje melden. Als ik op fietsreis ben drink ik altijd koffie van de espressozakjes van Nescafé, het is niet als thuis, en je moet denken dat je koffie drinkt, maar verder is het best oké. Maar nu de ramp. Sinds kort staat er GOLD op het doosje, en de tekst dat het de vertrouwde receptuur betreft, of woorden van gelijke strekking. Dat nu mensen, u voelt hem al aankomen, is gewoon niet waar. Het is zoeter. En als ik iets smerig vind is het wel koffie met suiker, hoe weinig ook. Nu probeer ik supermarkten te vinden waar nog een voorraadje old-style espressozakjes hebben, maar ik vrees dat het er niet meer in zit. Ik zal op zoek moeten naar een nieuwe vorm van koffie onderweg. Misschien een kleine Bialetti. Suggesties zijn welkom.

Het was een mooie tocht, al vond ik Stadskanaal te lang. Dat kwam niet zozeer door de plaats zelf, maar door het abominabele fietspad erlangs. Ze moeten wegbeheerders toch eens leren om geen oppervlakkig wortelende bomen langs fietspaden te planten.

Mijn bezoek aan Nico was erg gezellig. Hij woont tegenwoordig in een voormalige kerk, daar was best iets moois van gemaakt.

Verder lekker gefietst naar de camping waar ze zowaar een restaurant bij hadden zodat ik na aankomst direct aan het bier kon. Wees gerust, het bleef beperkt tot een, ik moest tenslotte ook nog een tent opzetten.

Ik kreeg koffie van de buurvrouw en ik mocht ook mijn powerbank in haar camper opladen.

Verder besloten morgen een semi-rustdag in te lassen. In plaats van de geplande route van ruim honderd km houd ik het op ongeveer de helft. Mijn lichaam zal me dankbaar zijn, ik voelde vandaag best wel de vermoeidheid van de afgelopen dagen. Laat ik blij zijn dat het zo goed gaat met mijn knie en niet het onderste uit de kan willen halen.

Sorry, beetje karig met foto’s vandaag.

Sorry mensen, gisteravond te moe en ook nog hoofdpijn, dus ik heb mijn blogplicht verzaakt. Ik zal een poging doen om het bij te werken.

Dag 5

Terwijl ik rond een uur of vijf bezig was mijn spullen te pakken vroeg ik ineens ongerust af of er in het begin van mijn route niet een pontje zat dat pas vanaf, bijvoorbeeld, zeven uur zou gaan varen. Een blik op de app stelde me gerust, maar het zal je gebeuren.

Verder stond de dag van gisteren vooral in het teken van wind, veel wind, en hoofdzakelijk tegen. En voornamelijk open gebieden en langs lange kanalen (die ze hier “diepen” noemen. Zo fietste ik een tijd langs het Hoendiep. Ik was blij om op de camping te komen. Leuke kleine camping bij een boerderij. Ze hebben ook zo’n RUST-punt waar je koffie en zo kunt drinken. Zoals gezegd had ik in de loop van de dag hoofdpijn gekregen en ben na het eten (tortellini met pesto, goeie combi na een dag fietsen) snel gaan slapen.

Dag 6

Vanmorgen was de hoofdpijn gelukkig weer verdwenen. Ik had me verheugd op veel voor de wind fietsen na vijf dagen hoofdzakelijk tegen, maar ik had duidelijk niet goed naar de route van vandaag gekeken, ik moest toch nog aardig oostwaarts en dus bikkelen. Maar eindelijk, bij knooppunt 80, maakte ik een bocht naar rechts, en eindelijk voelde ik die stevige wind eens in mijn rug.

Ook vandaag moest ik nog een paar keer de route aanpassen omdat ik hem met een wandelinginstelling ipv een fietsinstelling had gemaakt. Dan kan het dus gebeuren dat je ineens een weiland zonder duidelijk pad in moet, of over een smal hoog voetgangersbruggetje. Ik begin er niet aan, en ik word al aardig bedreven in het snel bedenken van een alternatief zonder al te veel om te rijden.

Op de camping van vandaag, De Hondsrug, van het Nivon, sta ik nog altijd (het loopt nu tegen half tien) alleen op het veldje. Nadat ik het tentje had opgezet ben ik lopend naar een pannenkoekenrestaurant op ruim twee km van hier gelopen. Fietsen had natuurlijk ook gekund, maar dat had ik wel genoeg gedaan vandaag. Tijdens de maaltijd werdik  een beetje lastig gevallen door grote aantallen motjes. De Groene Eikenbladroller om precies te zijn. Dat was wel jammer maar ja, je doet er niet veel aan. Sommigen van hen namen zwemles in mijn bier, dat was eigenlijk nog wel het jammerst.

Dankzij de vogelpopulatie op de camping van Vollenhove was ik vanochtend als om vier uur wakker. Hoewel ik vroeg op pad wilde gaan vanwege de warmte (tropenrooster!) vond ik dit toch wel een beetje gortig. Nog ruim een half uur dommelen en toen toch maar in beweging. Om kwart voor zes zat ik op de fiets, en nog een kwartier later was ik vliegen aan het happen. Niet letterlijk, want ik hield mijn mond dicht, maar wat een wolken met vliegjes. Toen het fietspad eindelijk van het kanaal afboog was het voorbij. Toen eerst maar eens grote schoonmaak gehouden. Shirt uitgewapperd, helm leeggemaakt. Nog een tijdje voelde ik gekriebel, maar het was het soort gekriebel dat je voelt als iemand het over luizen heeft. Fantoomkriebel.

Ik kwam geleidelijk dichter bij Steenwijk, en dus op bekend terrein, want we hebben meerdere keren daar in de buurt gekampeerd. Maar voor het zover was moest ik eerst nog een zandpad trotseren dat zo mul werd dat ik mijn fiets alleen nog maar lopend kon voortduwen. Veel meer dan een paar honderd meter zal het niet geweest zijn maar het was wel zwaar.

De verdere fietstocht verliep eigenlijk best vlot. Grappig was nog dat ik tot twee keer toe met een pontje moest oversteken terwijl ik dat niet aan had zien komen. Was wel een leuke onderbreking. Bijzonder was dat bij het eerste pontje bij voorkeur gepind moest worden terwijl je bij de tweede alleen maar contant kon betalen.

Toen ik bij de camping aankwam was het opvallend rustig (lees: er was niemand). Het bleek dat ze dit jaar alleen tijdens de zomervakantie open zijn. Het stond in het campingboekje zei de man. Zal vast, maar ik had in juni geen aanleiding gezien om de openingstijden te checken. Dat doe je eigenlijk alleen als je heel vroeg of juist heel laat in het seizoen gaat kamperen. Gelukkig was er een alternatief op minder dan een kilometer afstand.

Morgen naar Groningen (de provincie, de stad schamp ik in het noorden), als het goed is de laatste keer alleen maar tegenwind.

Tot het moment dat ik wegreed uit Zeewolde wist ik nog niet of ik nou wel of niet naar Urk zou gaan. Deze plaats die in de Noordoostpolder ligt is wonderlijk genoeg een zelfstandige gemeente. Wellicht zijn daar in het kader van de inpoldering ooit afspraken over gemaakt. Maar als je, zoals ik, in alle Nederlandse gemeenten gefietst wil hebben, dan hoort Urk er natuurlijk wel bij. En hoewel het een behoorlijke omweg was zou ik er niet snel weer zo vlak in de buurt komen.

Dus toen het fietsen goed bleek te gaan, ging ik er voor. Ook deze route had ik gepland met het wandelprofiel, dus ik moest geregeld goed uitkijken dat ik alternatieve fietsroutes nam.

Ik geloof niet dat er in Flevoland in het buitengebied ergens een locatie te vinden is waar je geen enkele windmolen ziet. En jammer voor mij, maar er was genoeg wind om ze lustig te laten draaien.

Om in de Noordoostpolder te komen moet je de Ketelbrug over. “De Ketelbrug is de spil in A6” las ik ergens. Maar toen zag ik ineens borden die er op duiden dat de A6 niet toegankelijk was vandaag, er werd aan de brug gewerkt. Oh jee, gold dat ook voor mij. Er stond een jonge vrouw bij de toegang naar de A6 het verkeer tegen te houden. Ik vroeg het haar. Ze wist het niet, maar zou een collega bellen. Helaas, de portofoon deed het niet, maar haar mobiel gelukkig wel. Fietsers mochten wel over de brug! Driewerf hoera, want het was natuurlijk geen optie om via Kampen om te rijden, zoals de automobilisten kregen geadviseerd.

Over de brug langs de dijk naar Urk. Aardig plaatsje, maar ook weer niet heel bijzonder. Indrukwekkend was het monument voor de op zee gebleven vissers met alle namen en leeftijden.

En toen moest ik nog naar Vollenhove. Het viel me zwaar. Lange rechte stukken, vaak in de volle zon, en steeds de wind tegen. Ik kwam afgepeigerd op de camping en besloot spontaan morgen een rustdag in te lassen. De camping is leuk, helaas wel aan een drukke weg, en ze hebben een broodjesservice, morgenochtend croissantjes!

De foto’s houden jullie tegoed, het uploaden gaat veel te traag.

Om ongeveer half acht zat ik weer op de fiets. Daar hoefde ik geen wekker voor te zetten, ik sliep prima, maar was toch weer goed op tijd wakker. Een paar km na de start stond ik al bij het pontje dat me over de Ringvaart ging zetten. Aardige man die het kleine veer bediende. Hij wenste me nog een goede reis en “doe voorzichtig”.

Ik weet dat de eerste routes die ik voor dit rondje gemaakt heb per ongeluk voor wandelaars zijn. Dat zorgt ervoor dat ik soms ergens moet fietsen waar dat niet handig of zelfs verboden is. Ik ben er inmiddels op bedacht en probeer te anticiperen. Maar soms leidt dat tot betrekkelijk grote omwegen en dan kies ik er ook wel voor om een stukje te wandelen. Zoals bijvoorbeeld de voetbrug door de Ouderkerkerplas. Die was lang en smal (zie foto) en ik vond het helemaal niet erg om daar niet te fietsen.

Ik was blij toen ik eindelijk het drukke gedoe van Groot Amsterdam achter de rug had. Waar ik erg van genoten heb waren de Ankeveense plassen. Er ging een fietspad (jawel!) dwars over/door de plassen. In Ankeveen (nog nooit geweest volgens mij) ging ik op een terras zitten. Er was nog een tafel bezet met twee heren en een dame. Nadat de dame vertrok bleek uit het gesprek (sorry, ik ben geen luistervink, maar ze spraken luid en duidelijk) dat de ene man de eigenaar was van de zaak en de ander (denk ik) de chefkok. Ze hadden het over een andere collega, de souschef, die kennelijk niet voldeed in de ogen van de baas. Dat was nog tot daaraan toe, maar toen kregen we een changement, de chefkok werd vervangen door de beklaagde souschef, en toen volgde gewoon een openbaar beoordelingsgesprek. Ik was weliswaar de enige getuige, maar ik vond het toch erg ongepast.

Door naar Bussum en Huizen en vandaar de Stichtse Brug overgestoken. Ik fietste voor het eerst van mijn leven in Flevoland. Het was er eigenlijk te warm voor.

Tegen half vier was ik op Natuurcamping Dasselaar, bij Zeewolde. Lekker plekje, fijne sfeer. Morgen weer verder. Ik had gepland om eerst naar Urk te gaan (ook nog nooit geweest) en daarna naar Vollenhove (daar wel), maar het kan zijn dat ik Urk bewaar voor een andere keer. Ik wil in elk geval vroeger op pad dan vandaag.