Vandaag drie weken geleden heb ik mijn eerste ‘barefoot running experience’ gehad. Sindsdien heb ik, afgezien van mijn activiteiten op de loopband op de sportschool, niet meer met schoenen aan hardgelopen. Bijna dagelijks wel een blootsvoetse activiteit gedaan, of het nou hardlopen of wandelen was, en het bevalt me nog steeds hartstikke goed. Het geeft een vrij gevoel, en ik merk dat het bijna afgedwongen wordt om goed op je loopstijl/-techniek te letten. Wel merk ik natuurlijk ook dat mijn voeten er nog erg aan moeten wennen. Nadat ik zaterdag en zondag een route van drie kilometer telkens om en om een minuut heb hardgelopen en een minuut gewandeld, en ook nog eens gistermiddag grotendeels blootsvoets in het Mastbos heb gewandeld (met vrouw en oudste zoon die zich gelukkig niet opgelaten voelden met zo’n blootvoeter naast zich 🙂 ), merk ik wel dat het nu tijd wordt om het even een of enkele dagen rustig aan te doen. De bal van mijn voet is wat gevoelig en ook mijn rechtervoet is nog altijd niet tip-top in orde. Wat die rechtervoet betreft : ik heb er tijdens het hardlopen helemaal geen last van als ik goed op de techniek let: minstens 180 passen per minuut, niet voor mijn zwaartepunt landen, en ook verder goed op mijn houding letten.
De ervaringen zijn in elk geval dusdanig dat ik vast besloten ben om op deze weg verder te gaan, maar wel voorzichtig, letterlijk en figuurlijk stap-voor-stap.

Het was de afgelopen weken natuurlijk erg goed weer voor het blootsvoets lopen, en ik ben dan ook benieuwd hoe het de komende dagen gaat, als de dagtemperatuur gaat zakken naar een graad of 15-16 (normaal voor de tijd van het jaar). Ik verwacht eigenlijk geen problemen, ik heb het altijd nogal snel warm, dus dat zal hiermee vast niet anders zijn. Het kan wel zijn dat het minder fijn wordt om blootsvoets te wandelen.